Fates Warning – Perfect Symmetry

Fates Warning – Perfect Symmetry

Jaar van Release: 1987

Label : Metal Blade

‘Perfect Symmetry’ was de definitieve stap van de band naar het prog metal gebied, waar ze voorheen toch richting heavy metal leunden. Het album zoals we het kennen, dus inclusief publieksfavoriet ‘Through Different Eyes’. Afhankelijk van je smaak, zou ik twee conclusies kunnen bedenken die je zou hebben na het luisteren naar Perfect Symmetry . De eerste zou zijn dat het nieuwe geluid van Fates Warning. Gitaarduo Jim Matheos en Frank Aresti demonstreren meer akoestische passages en laten hun riff-gedreven aanpak varen. Het drumwerk komt minder onorthodox uit dan wat dan ook in een van de eerdere werken van Fates Warning.

De tweede conclusie die ik kon bedenken zou zijn dat dit de stijl ” prog metal ” meer op zijn plaats is. Je zou gewoon bepaalde nummers zoals deze niet meer op een van hun volgende albums horen. Ray Alder is in vocaal opzicht niet veel veranderd, maar kreeg deze keer meer controle en gaf het materiaal de hoeveelheid boost die het nodig had. ” Part of the Machine ” begint met zijn fabrieksachtige sfeer waarin Alder schreeuwt als een angstige man die niet kan ontsnappen uit de mechanische woestenijen waar hij in ronddoolde. De gitaren zijn nog steeds nadrukkelijk aanwezig, ook al zijn ze ver weg de eerdere stijl van de band en het nummer vordert op een nogal onvoorspelbare manier. Het beste voor het laatst bewaren, ” Nothing Left Say Say ” eindigt het album op een hoog niveau en combineert ongeveer alles wat de band grondig had laten zien op dit album.

Uit acht deuntjes blijkt slechts één een gemiste kans te zijn. ” At Fate’s Hand ” begint als een relaxte ballade, maar eindigt als een te ambitieus en overrompelend instrumentaal slotsalvo, waarbij het vroege Dream Theatre tot op zekere hoogte wordt herinnerd. Toch is een halfvuller geen probleem, vooral omdat de rest van het materiaal dit gemakkelijk compenseerd. De half sombere / half stijgende ” Static Acts ” en het schokkerige prog’n roll-plezier van ” The Arena ” maken zo’n zwakker nummer zeker goed.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ondersteund door WordPress | Thema: Baskerville 2 door Anders Noren.

Omhoog ↑