John Waite – Essential 1976–1986 Jaar van release: 1992 Label: Chrysalis Records
“Sommige stemmen maken geen deel uit van de muziekgeschiedenis — ze léven ertussenin. John Waite is er zo één.” Een stem als een fluistering tussen regen en neonlicht. Een carrière gebroken in tweeën — eerst als frontman van The Babys, Bad English,dan als soloartiest die AOR definieerde zonder het ooit te bezitten. Met Essential 1976–1986 levert Chrysalis in 1992 een bloemlezing af die niet alleen een decennium overbrugt, maar ook een emotionele boog vormt van ontluikende liefde tot verwrongen afscheid. Dit is geen compilatie van singles. Dit is een soundtrack van wat je niet kon zeggen — maar waar Waite het voor je zong.
De kracht van Waite ligt niet in bereik, maar in intentie. Hij zingt niet om indruk te maken, hij zingt alsof zijn hart op scherp staat en elk couplet een risico is.
Op Missing You — onvermijdelijk en onverminderd effectief — balanceert hij tussen fluister en schreeuw. Het nummer is een monument van melancholie, niet kapot te krijgen, zelfs dertig jaar na dato.
Op Change klinkt hij strijdvaardig, een man die vecht tegen de loop van het leven, niet tegen de wereld. En in Every Time I Think of You (uit The Babys-periode) raakt zijn stem iets tijdloos — alsof rock ineens poëzie mocht worden, zonder zijn leren jas uit te trekken.
Of het nu de pompend-pure jaren ’70 rock is van The Babys of de gesofisticeerde studiomagie van de vroege ‘80s soloalbums, deze collectie bewijst dat John Waite altijd werd omringd door muzikanten die wisten wanneer ze moesten vlammen, en wanneer ze moesten verdwijnen in de schaduw van een couplet.
Geen overproductie, maar wel een perfect gevoel voor sfeer. Zelfs de meer pop-georiënteerde tracks klinken oprecht en doorleefd. Er zit leven, litteken en lef in elke laag. Wat John Waite’s werk onderscheidt, is de afwezigheid van loze bravoure. Geen macho, geen dramaqueen. Maar een man die zijn eigen fouten zingt, zijn gemis in de ogen kijkt, zijn hoop niet groter maakt dan ze is.
De tracks zijn prachtig geremasterd — warm, helder, met net genoeg ruimte voor stilte tussen de noten. De overgangen zijn subtiel gekozen, de sequencing neemt je mee van de rockende jaren ’70 naar de gepolijste maar oprechte jaren ’80. Geen overdadig artwork, geen bonusflauwigheden. Alleen de songs, zoals ze bedoeld zijn.
Conclusie
Essential 1976–1986 is niet zomaar een verzamelaar. Het is een document van een stem die nooit de grootste was, maar altijd oprechte klonk. John Waite bewees dat je niet de wereld hoeft te veroveren om in duizend harten te wonen. Zijn songs zijn klein, maar groot in gevoel.
