House Of Lords, krijgt de term supergroep opgeplakt. Deze term wordt gebruikt wanneer muzikanten, die hun sporen in eerdere fases van hun cariere hebben verdiend, de hoofden bij elkaar steken. House of Lords mag zonder problemen aanspraak maken op een dergelijke titel. Dit gezelschap ontstaat wanneer vormalig Angel-toetsenist Gregg Giuffria zich in 1987 losmaakt van MCA en een nieuw project opstart. Aanvankelijk prolongeert hij daarbij de samenwerking met de Giuffria-leden David Glenn Eisley en Lanny Cordola, waarbij hij de hulp inroept van Quiet Riot bassist Chuck Wright. Als drummer wordt de ervaren Ken Mary toegevoegd aan de band.
Een kontrakt wordt getekend bij het label van Kiss-bassist Gene Simmons, Casablanca genaamd. Voordat de band de studio induikt heeft David Glenn Eisley de band alweer verlaten en wordt vervangen door voormalig LA-Rocks-zanger James Christian. Simmons komt met de naam House Of Lords en neemt samen met producer Andy Johns hun debuutalbum op. De muzikale inslag verschilt niet veel van het werk dat Giuffria hiervoor deed. Het is een voortboorduursel van de vaak emotionele en pompeuze hardrockmuziek. Maar door de prominentere rol van de gitaar en de machtige Ronnie James Dio/David Coverdale achtige stemgeluid en het verpletterende drumwerk komen er ook associaties met Whitesnake, Van Halen en Deep Purple naar boven. Een majestueuze plaat, die beslist tot de beste vinyl produkten van 1988 behoort. Jammer genoeg komt de band qua live optreden weinig aan de bak. In Engeland en Duitsland komt het dan ook niet verder dan een supportact van de Scorpions. In Nederland zijn ze te bewonderen tijdens de Aardschokdag van 1989. De lofuitingen zijn wederom
niet van de lucht, maar eenmaal terug in de States krijgt het tourprogramma geen vervolg. Gitarist Lanny Cordola besluit hierop zijn eigen band Magdallan te formeren samen met ex-Shout frontman Ken Tamplin. House of Lords trekt wederom de studio in voor hun tweede album Sahara. De plaats van Cordola wordt over genomen door Mike Guy (Fire, Bad Boyzz). De goede recensies van de pers kunnen de tegenvallende verkoopcijfers niet voorkomen. Net voor de tour wordt gitarist Mike Guy alweer vervangen door Doug Aldrich (Lion, Hurricane). De spanningen lopen hoog op in de band, hierop besluit Ken Mary de band te verlaten en ook Doug Aldrich besluit de pijp aan Maarten te geven. Wanneer Gregg Giuffria en Chuck Wright oneinigheid krijgen besluit laatst genoemde ook de band te verlaten. Gregg en James de twee overgebleven leden veranderen van label en moeten op zoek naar nieuwe leden om de band voor te zetten. Dit resulteert in de volgende bezetting, als drummer wordt Tommy Aldridge gevonden, de baspartijen zullen door Sean McNabb worden ingespeeld. Als gitarist wordt nieuwkomer Dennis Chick aangenomen. Het resulteert in het derde album Demons Down in 1992. 
Hierna wordt het rustig en lijkt de band tot het verleden te horen. Ieder gaat bezig met zijn eigen soloprojecten. Het is 2004 voordat we weer wat nieuws horen van House Of Lords. Oprichter Gregg Giuffria is dan al niet meer van de partij. Eigenlijk is het meer een voortzetting van de solo-carriere van James Christian, met dien verstande dat oudleden Cordola en Wright hebben meegeschreven en tevens weer van de partij zijn aan het album. Ook Ken Mary is weer van de partij. Het resulteert in het album Power And The Myth. Het is voor House Of Lords maatstaven dan ook een matig vervolg op de vorige 3 albums. In 2006 komt House Of Lords ijzersterk terug met het albm World Upside Down, hierbij heeft James een geheel nieuwe line-up geformeerd met medecomponisten Jeff Kent en Jimi Bell, als drummer wordt B.J. Zampa aangetrokken. In 2005 vindt er nog een eenmalig reunie concert plaats in Engeland tijdens het Firefest festival, met de orginele bezetting, de opnamen zijn van een dusdanige kwaliteit dat men dit de trouwe fans als luisterplezier niet wil ontnemen en wordt in het zelfde jaar uitgebracht onder de naam Live In The UK. In 2008 komt er een vervolg op het album in vrijwel de bezetting en wordt Come To My Kingdom afgeleverd. Qua muziek verschilt het album niet veel van het voorgaande. Voor het album Cartesian Dreams in 2009 wordt de hulp in geroepen van componist Mark Baker, het resultaat mag er wederom zijn. Het laatste wapenfeit tot nu toe is het in 2011 verschenen album Big Money, ook met dit album zet House Of Lords de lijn van de laatste jaren gewoon voort. In 2013 maakt zanger James Christian tijd om zijn derde solo album op te nemen. “Lay It All On Me” wordt in november uitgebracht, met de nodige inbreng van de House of Lords bandleden. Wie denkt dat het nog een tijdje gaat duren voor het nieuwe House Of Lords album heeft het mis. In 2014 zal het studioalbum “Precious Metal” worden uitgebracht wederom via het Frontiers label. In 2015 staat alweer het 10e studio album op stapel, deze krijgt de naam “Indestructabile” en ligt ook weer in de lijn met het vorige werk. Normaal gesproken zou er nu weer een soloplaat van James Christian op het programma moeten staan, maar het volgende album “Saint Of The Lost Souls” verschijnt gewoon weer onder de naam House Of Lords. Maar goed dit doet er ook niet toe, van de oorspronkelijk line-up is alleen nog James Christian in de gelederen. Met dit album wordt wel gepoogd om meer naar de invloeden van de beginjaren terug te keren. Zoals bij het debuut waarbij Greg Giuffria een prominente rol had met de toetspartijen. Deze rol wordt nu vervuld door gastmuzikant Michele Luppi, tegenwoordig bandlid bij Whitesnake.
House Of Lords (1988)
Sahara (1990)
Demons Down (1992)
The Power And The Myth (2004)
World Upside Down (2006)
Live In The Uk (2007)
Come To My Kingdom (2008)
Cartesian Dreams (2009)
Big Money (2011)
Precious Metal (2014)
Indestructible (2015)
Saints Of the Lost Souls (2017)
New World New Eyes (2020)
Geef een antwoord