Alter Bridge – Pawns & Kings

Alter Bridge – Pawns & Kings

Jaar van Release: 2022

Label: Frontiers Records

Een kleine twee jaar na ‘Walk the Sky’ komen de vier heren (nog altijd in de oorspronkelijke samenstelling bijeen!) met studioalbum nummer zes ‘Pawns and Kings’ op de proppen. De twee werkstukken hiervoor, ‘Fortress’ en ‘The Last Hero’ vond ik qua afwisseling iets minder dan de eerste 3 albums. Maar zie hier, deze ‘P+K’ is een heel pak beter en evenaart hun beste album ‘Blackbird’ bijna! Er is weer volop variantie te horen en enkele nummers hebben zowaar wat nieuwe invalshoeken, ook al biedt de bekende ‘Alter Bridge-sound’ daarvoor niet al te veel ruimte. Het blijft een combinatie van melodieuze rock en stevige metalriffs, gekoppeld aan die hoge, erg herkenbare je-moet-er-van-houden-stem van Myles Kennedy.

Niet eerder greep een Alter Bridge-album ons zo naar de keel. Misschien komt het door de huidige gang van zaken in de wereld, maar zeker is dat Myles Kennedy, Mark Tremonti en hun kompanen een harde strijd gevoerd hebben om te overleven en daarbij de gelegenheid te baat namen om te herbronnen en meer episch voor de dag te komen.

Van de tien nummers klokken er liefst vier boven de vijf minuten. Die lange songs bleken op voorgaand plaatwerk vaak de uitschieters en ook nu stellen ze niet teleur.

‘Pawns & Kings’ klinkt heaviër, dat merken we al in de eerste drie songs ‘This Is War’, ‘Dead Among The Living’ en ‘Silver Tongue’, tot zover met een herkenbare stijl. Opener en single ‘This Is War’ rifft er bijna thrashy op los, maar het melodieuze refrein biedt fijn tegengas. Maar een klein tandje melodieuzer gaat de band tekeer in het ‘Dead Among The Living’, waarna het agressieve ‘Silver Tongue’ het openingssalvo besluit. Wat opvalt is dat de productie, van natuurlijk wederom Michael ‘Elvis’ Baskette, dit keer iets meer ademruimte over laat, waar de voorgaande drie albums volledig dichtgemetseld waren, wat het tot meer vermoeiende luistersessies maakte.

Maar dan komt de eerste langere compositie aanwaaien met ‘Sin After Sin’ en we zitten meteen op het puntje van onze stoel. Het progressieve ‘Sin After Sin’ een lekker traag meeslepend nummer vol dynamiek en gevoelige zang van Kennedy. En natuurlijk gaat Tremonti los in fijne riffs en dito solo, zoals hij op het hele album uitblinkt. De brede sound wint aan kracht naarmate het nummer vordert, zodat dit een helende invloed heeft. Men doseert het wel. Middels het opgewekte ‘Stay’ komt de radiovriendelijke kant van Alter Bridge eindelijk naar voren. Het melodieuze en catchy rocknummer is grotendeels gezongen door Tremonti en biedt wat afwisseling, zowel qua sound als stem. Terug naar de zware riffs in het wat doorsnee ‘Holiday’, al maakt het aanstekelijke refrein veel goed. , maar dan krijgen we weer een epische kanjer van jewelste in de vorm van ‘Fable Of The Silent Son’, voorwaar een hoogtepunt op dit album.  Het dik acht minuten durende ‘Fable Of The Silent Son’ is hun langste maar misschien ook wel meest ambitieuze epic tot nu toe. Het klein beginnende nummer groeit uit tot een prachtige, dramatische heavy semi-ballad vol mooie wendingen. Dit gaat een plek krijgen op de setlists de komende jaren schat ik zo in. Met ‘Dust In The Wind’ krijgen we akoestische, tokkelende gitaren en beschouwende zang. Later wint het nummer aan kracht

Ook het wat melodieuzere en makkelijker te behappen ‘Last Man Standing’ en het stevige titelnummer met zijn mooie zangmelodie en aanstekers-in-de-lucht-refrein hebben een aanzienlijke speelduur én weten te overtuigen.

Tot slot hebben we nog het midtempo en iets makkelijkere ‘Season Of Promise’ dat weer een mooi meezingbaar refrein heeft en prima van opbouw is.

Deze ‘Pawns and Kings’ heeft geen slechte nummers of vullers, een aantal echte uitschieters èn is qua songmateriaal een flinke stap vooruit ten opzichte van voorgaand recent werk. En ook al verschillen de songs onderling gelukkig meer dan voldoende; ik mis toch eigenlijk alleen nog een echte ballad of een akoestisch rustpuntje, want het blijft een massieve muur van geluid. Maar dat is een kleine kanttekening bij één van de betere Alter Bridge platen.