Europe – Walk The Earth
Jaar van release: 2017
Label : Hell & Back Recordings
Vorige maand konden we een avondje ‘toen en nu’ beleven met de dvd ’The Final Countdown 30th Anniversary Show – Live At The Roundhouse’, op twintig oktober komt Joey Tempest en co met nieuw werk. ‘Walk The Earth’ werd net als voorganger ’War Of Kings’ opgenomen met Dave Cobb (o.a. Rival Sons) als producer, ditmaal zelfs in de legendarische Abbey Road studio.
En daar doken de heren gretig de kelder in waar vintage materiaal staat opgestapeld tot tegen het plafond. De tien songs op ‘Walk The Earth’ hebben dan ook een uitgesproken organisch geluid, met gulzig gebruik van Mellotron, Hammond orgel en Nord piano.
De eerste albums sinds de reünie laten een modern geluid horen. Bag Of Bones uit 2012 is vooral een bluesrock-plaat en in 2014 verscheen met War Of Kings een album met een zware voorliefde voor de jaren 70. Op Walk The Earth gaat de band een stapje verder, want de hele plaat had makkelijk uitgebracht kunnen worden in dat tijdperk.
Zodra de bombastische, door loeiende keyboards overheerste titeltrack Walk The Earth begint, denk je: verrek, alweer een nieuwe plaat van Deep Purple? En wat klinkt Ian Gillan lekker fris! Maar nee, het betreft hier het nieuwe album van Europe, dat naarmate
de jaren vorderen steeds heavier is gaan klinken. Joey Tempest is nog steeds goed bij stem maar klinkt een stuk lager en rokeriger dan dertig jaar geleden, toen de Zweedse band vijftien miljoen exemplaren van The Final Countdown verkocht. Gitarist John Norum is geen Ritchie Blackmore of Steve Morse, maar levert met degelijk spel een belangrijke bijdrage aan de loodzware sound van het hedendaagse Europe. Net als toetsenman Mic Michaeli, die vast een groot bewonderaar van Jon Lord is.
Niet dat we nu de fantastische gitaarsolo’s van John Norum moeten missen, verre van. In elke song valt er wel wat moois uit zijn instrument op te snuiven, want zoals we weten is zijn bluesgerichte stijl sensitief en weergaloos. Toch is dit op en top Europe, maar dan episch, zelfs even met een kinderkoor. Het rockende ‘The Siege’ en ‘Kingdom United’ snijden een onderwerp aan dat een primeur is voor Europe: politieke beschouwingen. Maar bovenal blijft Europe natuurlijk een entertainende hardrockband. Een moment van bezinning volgt met het tragere ‘Pictures’. Erg mooi gezongen. Een song die afwijkt van de normale Europe sound is het lichtjes psychedelische ‘Wolves’ en ook de arenarock van ‘Haze’ is zwaarder en avontuurlijker. Naast een aantal typische uptempo rocksongs waarin invloeden van Deep Purple ook niet geschuwd worden, sluit men in schoonheid af met het sublieme ‘Turn To Dust’. Dit is haast sacraal en vooral melancholiek, met sterke gitaarlijnen, een grote rol voor orgel en een bluesy gitaarsolo die ontroert. Bijgevolg zijn we weer danig in onze nopjes met ‘Walk The Earth’, een album dat de status van Europe zal handhaven.
Geef een reactie