Hedfuzy – Waves
Jaar van Release : 2019
Label : Hostile Media
Hedfuzy is een progressieve rock band uit Limerick, Ierland die sinds 2015 bestaat en al een debuutalbum heeft uitgebracht onder dezelfde naam. Eigenlijk draait het project om multi-instrumentalist Pat Byrne die na bijna twintig jaar in Celtic Fusion te hebben gespeeld een nieuw project is gestart. Samen met kameraden was het eerste album snel een feit, maar Byrne ging in 2018 in zee met andere, vaste, bandleden. Ierse prog-rockers Hedfuzy zullen hun tweede album, Waves op 1 februari 2019 uitbrengen. Met deze opvolger verzamelde Pat echter een volledige bezetting, waaronder Keith McCoy op drums, Jaime Callaghan op zang en PJ O’Connell op gitaar die uiteindelijk zouden leiden tot de voltooiing van het album Waves. Echter in Nederland zullen we nog moeten wachten tot mei voor dat het album hier te koop wordt aangeboden. Op You Tube is de video “The Boy Who Killed The Man” al te horen vanaf Januari en gelukkig voor de mensen met spotify is het album medio maart daar ook al te vinden.
De band maakt muziek die ergens tussen power en progressieve metal, daarnaast wordt dit afgewisseld met classic hardrock. Simpele maar opzwepende partijen worden afgewisseld met wat complexere partijen. Hierdoor is het een zeer afwisselend album geworden en zal het niet voor ieder kamp de juiste genoeg doening hebben. Maar muziekliefhebbers van zowel het progressievere werk en pure hardrock zullen dit schijfje wel weten te waarderen.
Misschien is het contrast tussen de simpelere partijen en de complexere partijen wel erg groot is, er zijn vrij lange passages die vrij recht-door-zee zijn gespeeld en dan krijg je ineens een kort, wat complexer, stukje. Wat betreft de muziekprestaties van de band kun je zeggen instrumentaal valt er weinig op te merken, de muzikanten lijken prima hun instrument te beheersen. De zang van Jaime Callaghan is in principe best wel goed maar zijn melodielijnen zijn niet overal even sterk, luister bijvoorbeeld naar The Boy Who Killed The Man waar zijn zang wat dissonant klinkt (het schuurt een beetje). De drums van Keith McCoy zijn vooral strak en hadden van mij een klein tandje zachter in de mix gemogen, zeker gezien diens partijen niet bijzonder opmerkelijk zijn. De basgitaarpartijen van Byrne vallen eigenlijk niet zo op, en staan vooral in dienst van het nummer en lijken vooral de drums te ondersteunen, hier was het beter geweest om hier en daar buiten de lijntjes te kleuren.
Als ik het bovenstaande nog even terug lees dan lijkt het toch minder positief, maar dit is totaal niet de bedoeling, toch is Waves echt geen slecht album maar je hebt het gevoel dat er nog meer in had gezeten, ze zijn goed gestart. En misschien zijn we wel te kritisch op de nieuwe bandjes en leggen we ze wel te snel onder het vergrootglas. Eigenlijk is alles op het album best wel in orde en is het een band met potentie en is het niveau van het album ruim boven het gemiddelde van wat we de laatste maanden krijgen voorgeschoteld.
Laten we het zo samenvatten, het is een geweldige mix van muzikanten die duidelijk een goed samenspel bieden. Omdat ze een breed scala aan genres in hun stijl laten zien, zou het me niet verbazen dat veel rockers dit album toch naast zich neerleggen, vanwege een niet uitgesproken genre. Kortom andere bandvoorkeuren of invloeden delen, maar toch is dit zeer gedurft en heeft het mij over de streep getrokken, na diverse luisterbeurten. En komen we tot de conclusie, dat de heren een zeer verfijnde release hebben uitgebracht.
Geef een reactie