Pride Of Lions – Lion Heart

Pride Of Lions – Lion Heart

Jaar van release: 2020

Label: Frontiers Records

Pride Of Lions is een gerespecteerde melodieuze rockact met de legendarische oprichter van Survivor (en daarvoor mede-oprichter van The Ides Of March) Jim Peterik, samen met de Amerikaanse powerhouse zanger Toby Hitchcock. ‘Lion Heart’, opgericht in 2003, is hun zesde album en het vervolg op ‘Fearless’ uit 2017. Jim Peterik is de man die ooit Survivor’s Eye Of The Tiger bedacht en die sindsdien geen enkele behoefte heeft gevoeld naar andere genres uit te waaieren. Pride Of Lions, opgericht in 2003, was in zijn eigen woorden “my vision of the best elements of the great melodic rock era of the 80’s, updated of course with more modern production sounds”. En verdomd als het niet waar is, dat is precies wat het is.

Persoonlijk heeft Pride of Lions altijd een speciaal plekje gehad, dit heeft vooral te maken met de muziek en de inhoudelijke teksten. Bij de geboorte van onze dochter, zochten we naar een toepasselijke tekst op het geboortekaartje. De passende tekst werd gevonden op een Pride Of Lions album op het nummer “Letter To The Future”.

Jim Peterik heeft zijn passie voor melodieuze rock nooit verloren – een muzikaal subgenre dat hij in de eerste plaats heeft helpen smeden – met Pride Of Lions, de perfecte presentatie van onvergetelijke melodieën en krachtige zang. Als songschrijver, zanger, toetsenist en gitarist is Jim Peterik één van de toppers in de melodieuze rockscene. Ook al volgen zijn songs braaf de formule van de AOR (adult oriented rock), hij weet er steeds iets aan toe te voegen dat het boven de middelmaat uit laat stijgen. Zijn eigen gevoel voor melodie en productionele kwaliteiten, maar ook het vinden van de mensen die ook boven die middelmaat uitstijgen. Zoals Toby Hitchcock, een zanger met zijn krachtige stemgeluid en zijn galmende stijl in de jaren tachtig waarschijnlijk een wereldster was geworden. Met een band met twee zo duidelijke boegbeelden zou je denken dat de rest van de muzikanten inwisselbaar is, maar dat is niet zo. Drummer Ed Breckenfeld, bassist Klem, gitarist Mike Aquino en toetsenist Christian Cullen zijn er al sinds het debuut bij en werken ook bij tal van andere projecten met Peterik. Het verklaart mede waarom het al die jaren boven het gros van de AOR-acts uitsteekt. Als je ooit van een ingespeelde band kunt spreken, is dat hier.

Toby Hitchcock kwam onder de aandacht van genre-liefhebbers via het titelloze debuutalbum uit 2003 van het duo. Vaak vergeleken met Bobby Kimball (TOTO), Jimi Jamison (Survivor) en Lou Gramm (Foreigner), heeft zijn stem de diepte, het gevoel en het vermogen van elk van deze vocale giganten, terwijl hij toch zijn eigen handelsmerk behoudt, waardoor hij een ster in de huidige melodieuze rockscène zou moeten zijn.

Vanaf het begin van hun samenwerking heeft Jim Peterik ernaar gestreefd om succesvolle nummers te evenaren die zijn naam terecht hebben zien verschijnen in het pantheon van grote schrijvers in zijn genre dankzij zijn liefde voor melodie in combinatie met stuwende rock. Nadat hij al enorm succes had behaald met The Ides Of March en hun single (en album) ‘Vehicle’ toen hij nog een tiener was in 1970, werd zijn fenomenale klim naar de top voor de tweede keer bereikt op de achterkant van Survivor-nummers die hij co-schreef dergelijke als ‘Eye Of The Tiger’ (uit de film ‘Rocky III’), ‘The Search Is Over’, ‘High On You’ en ‘I Can’t Hold Back’. Verdere hits uit films volgden, waaronder ‘Burning Heart’ (van ‘Rocky IV’), terwijl hij ook samen met Sammy Hagar het themalied van de baanbrekende animatieklassieker ‘Heavy Metal’ schreef.

Een langdurige en vruchtbare relatie begon in 1980 met de Southern-rockgroep .38 Special, waarbij Peterik meeschreef aan platinahits zoals ‘Hold On Loosely’, ‘Caught Up In You’, ‘Wild-Eyed Southern Boys’, ‘ Fantasy Girl ‘en’ Rockin ‘Into The Night’. Die samenwerking gaat tot op de dag van vandaag door. Peterik heeft ook geschreven met Lynyrd Skynyrd, Cheap Trick, REO Speedwagon, The Beach Boys en meer.

Met het nieuwste PRIDE  OF LIONES- album is het op de achtergrond geraakt Melodic Rock/ AOR-genre weer helemaal uitgepakt. Dit klinkt misschien een beetje retro. Met hun sterke old school nummers weten de jongens nog steeds te overtuigen. Natuurlijk herinner ik me bij dergelijke acts altijd actiefilms die in de jaren 80 waren doorspekt met liedjes van een vergelijkbaar personage.

Met de energieke en opgepepte nummers worden alle gemoedstoestanden van klassieke jaren 80 keyboards, doordrenkt met gitaren en zwevende vocalen met een geweldig refrein aangeboden via de bank … kun je als klassieker om meer vragen? Zijn er verrassingen op de plaat te vinden? Nee, eigenlijk niet, Peterik staat garant voor lekker in het gehoor liggende, tot in detail uitgewerkte melodieuze rocknummers. Voorzien van een gelikte productie, pakkende koortjes en teksten met inhoud. Redelijk brave gitaarpartijen, maar ook weer niet te veel afgevlakt. Eerlijk is eerlijk, ik had de recensie van “Fearless” kunnen gebruiken, wat titels wijzigen en klaar. Zoveel is er veranderd inderdaad. Wat je noemt een winnende formule.

De nummers op de nieuwe plaat laten ook zien wat een ‘leeuwenhart’ Peterik nog is. Het openingsnummer (en het titelnummer) knalt uit de luidsprekers en wint bij elk refrein aan momentum, terwijl toekomstige klassiekers zoals ‘Carry Me Back’, met zijn onvergetelijke hook, het betoverende ‘Unfinished Heart’ en het majestueuze epos ‘Rock & Roll Boomtown’ ‘illustreren waarom deze plaat genoeg heeft om alle melodieuze rockfans te plezieren. Met het nummer ‘Now’ heeft het album dan ook een fraai opgebouwde afsluiter.

Naar mijn smaak doet Pride Of Lions niets verkeerd en draagt ​​de band met gemak het jaren tachtig gevoel en de al lang gevestigde rockliefhebber. Met sfeervolle refreinpassages en uitstekende melodieën leidt het pad als een platgetreden pad door het album. Of het nu gaat om klassieke uptempo rockers met anthemische kwaliteiten, de heren hebben iets klaar voor alle stemmingen en bieden een mengelmoes van eersteklas nummers die je als purist van de Melodic Rock/AOR-stijl op je tong laat smelten zou moeten laten.

Is dit album meer van hetzelfde? Zeker. Tegelijkertijd is het niveau onveranderd hoog en is Lion Heart daarmee ook weer een plaat die gewoon lekker wegluistert. In een raar jaar als 2020 zijn dingen die geen steek veranderd zijn stiekem een verademing.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ondersteund door WordPress | Thema: Baskerville 2 door Anders Noren.

Omhoog ↑