Jeff Scott Soto – Damage Control
Jaar van Release: 2012
Label: Frontiers
Het jongste album van superzanger Jeff Scott Soto is weer een parel, die geregen kan worden aan een ketting van een paar dozijn albums waar de man zijn stembanden aan geleend heeft. We noemen (slechts) een paar samenwerkingsverbanden: Yngwie Malmsteen, Takara, Talisman, Trans Siberian Orchestra, de film Rockstar en Queen fanclubdagen (met de drie overgebleven bandleden). Op zijn website wordt het hele verhaal uitgebreid verteld. Melodic (hard)rock fans die NIET alle albums van/met JSS kennen worden uitgenodigd dat verhaal te gaan lezen en nog meer ‘fijne platen’ te gaan ontdekken!
‘Damage Control’ biedt oude en nieuwe fans van JSS en van melodic hardrock naast de kenmerkende en zeer sterke vocalen, mooie uitgesponnen composities, fraai gitaarwerk en een cleane productie. Anders dan op zijn vorige soloplaat ‘Beautiful Mess’ zitten er op ‘Damage Control’ geen funky uitstapjes. Dit is weer een terugkeer naar het vertrouwde classic (melodic) hardrock/AOR nest.
Ik krijg nooit genoeg van dit soort klasse hardrock en kan dit album in twee alinea’s onmogelijk volledig recht doen. Dit album is van voor tot achter zwaar genietbaar en er staat geen vullertje op. In een bijna 30-jarige carriëre is Damage control pas het vijfde solo album van zanger Jeff Scott Soto. Niet dat hij al die jaren verder niets gedaan heeft want er zijn weinig zangers die zo actief zijn als Soto.
Naast zijn solo activiteiten is hij te horen op meer dan 60 albums van bands en projecten waaraan hij meegewerkt heeft. Ooit begonnen als zanger bij Yngwie Malmsteen en later frontman van o.a. Talisman, Soul SirkUS en niet te vergeten Journey waar hij na anderhalf jaar hard werken op een niet zo nette manier aan de kant werdt geschoven. Soto revancheerde zich vervolgens middels het geweldige W.E.T. album (2009) waarop hij liet horen dat hij wel degelijk had kunnen slagen bij Journey.
Damage control is een lekkere rockplaat geworden. Weliswaar niet van W.E.T. niveau maar daar had ik ook geen rekening mee gehouden. Soto voelt zich in ieder geval als een vis in het water. Slechte nummers staan er niet op maar daarentegen ook geen nummers waar je stijl van achterover slaat. Vooral de eerste helft klinkt lekker met Give a little love, Damage control en Look inside your heart. Het probleem is echter dat je het na 5 nummers wel gehoord hebt. Onderling verschillen de songs namelijk niet zoveel en had iets meer afwisseling het album alleen maar goed gedaan omdat uitstekende songs als How to love again en Afterworld nu niet zo opvallen.
Maar al met al is dit een prima album waar de vele Soto fans blij mee zullen zijn. Zijn stem is nog altijd uitzonderlijk goed en het spelplezier is zoals gewoonlijk in volle mate aanwezig. Damage control is in ieder geval een van Soto’s beste solo albums.
Geef een reactie