Dream Theater – Six Degrees of Inner Turbulence
Jaar van release: 2002
Label: Warner Music
Dit is al weer het zesde studio album van Dream Theater, is nu al het ultieme progrockalbum van het jaar 2002. Na het verschijnen van Metropolis pt 2: Scenes of a Memory (1999) kon ik bijna niet geloven dat de heren, dat album nog konden overtreffen. Nou, niets is minder waar, want meteen na het spijkerharde “The Glass Prison” moet je als luisteraar even op adem komen; wat een binnenkomer. Progmetal op zijn best; een stuwende bas, scheurende gitaren, gillende keyboards en een krijsende James; absoluut de hardste track van DT ooit. Dan volgt “Blind Faith” een progrocksong met veel afwisseling, met hoofdrollen voor Jordan Rudess en John Petrucci; waarna “Misuderstood” door het enigzins catchy refreinbina commercieelaandoet, terwijl de laatste drie minuten zeer psychedelisch en experimenteel zijn. “The Great Debate” is mijn favoriete nummer en gaat over genetische manipulatie en kan ik het beste omschrijven als een muzikalen kruisbestuiving tussen Rush en A Perfect Circle. Superriffs van John Petrucci en John Myung maken dit nummer tot een absolute livekraker. “Dissapear” besuit de eerste cd. En dan volgt het absolute hoogtepunt de titelsong die ruim 42 minuten klokt. In de “Overture” kun je genieten van de muzikale thema’s die als een rode draad door het nummer lopen. Het klinkt soms als een soundtrack voor een nieuwe speelfilm, maar meteen in “About to Crash” en “War Inside My Head” keert DT terug naar zijn bekende stijl. Dat progrock geweld wordt meteen afgebroken in “The Test That Stumped Them All” een wonderschone ballad met demooiste kippenvelgitaarsolo van John die ik ooit gehoord heb. Ook “Goodnight Kiss” en “Solitary Shell” een topnummer die het ook geweldig zal doen in de liveshows, zijn rustige melodieuze tracks, met een hoofdrol voor James. Dan volgen “About to Crash Reprise”en “Losing Time/Grand Finale”. Hoed af voor de heren Labrie, Petrucci, Myung, Portnoy en Rudess.
Geef een reactie