From The Inside – From The Inside

From The Inside – From The Inside

Jaar van release: 2004
Label: Frontiers

Met veel bombarie wordt de cd van de nieuwe band From The Inside door hun platenmaatschappij Frontiers Records gepresenteerd. De man waar alles om draait is Danny Vaughn die vroeger bekendheid verwierf met Tyketto. Deze band richtte hij op nadat hij uit Waysted was gestapt. Tyketto wist in hun dagen enig bekendheid te verwerven in de AOR scène. Ze brachten enkele aardige cd’s uit waaronder hun debuut ‘Don’t Come Easy’ waar enkele hits zoals ‘Forever Young’ en de ballade ‘Standing Alone’ stonden. Dit debuut staat nu nog altijd in de boeken genoteerd als zijnde een klassieker in het AOR genre. In 1995 moest Danny noodgedwongen de groep de rug toe keren. Zijn vrouw was behoorlijk ziek en hij wilde meer tijd met haar spenderen. Hij werd vervangen door Steven Augeri (Journey), maar het succes dat de band zichzelf toewenste werd nooit werkelijkheid. Toen Danny alle ellende zo’n beetje achter de rug had riep hij de jongens nogmaals bij elkaar en ze gingen de markt op onder de naam Vaughn. Dit stel bracht nog eens twee albums uit namelijk ‘Soldiers And Sailors On The Riverside’ en ‘Fearless’. Ook onder de nieuwe naam kwam het grote succes niet voor Danny.
In 2003 werd Danny benaderd door Frontiers Records om iets nieuws te doen omdat zijn stem nog altijd als een van de betere uit het genre gold. Op die manier werd de band From The Inside geboren en die hebben zojuist hun debuut ‘From The Inside’ uitgebracht. Wat we hier te horen krijgen is jammer genoeg niet meer dan van het soort: ‘waar heb ik dat al eens eerder gehoord’. Slechts twee nummers kunnen mij enigszins bekoren, namelijk ‘Fight For Love’ en ‘Stop’. Treurig wordt het als de band als laatste nummer het mooie ‘Beautiful Goodbye’ van Amanda Marshall tracht te kopiëren. Nee, hun versie kan echt niet aan het origineel tippen en is daarom ook een verspilling van diskruimte. Verder ben ik, in tegenstelling met vele andere AOR fans, niet zo gecharmeerd van de stem die Danny tegenwoordig bezit. Ik kan mijn hand er niet echt op leggen maar op een of andere manier lopen zijn vocalen niet gladjes met de muziek mee. Ik vergelijk zijn zingen een beetje met de stem van Jeff Scott Soto zoals die zou zingen als hij een flinke griep te pakken heeft. Sorry lezers, maar voor mij is deze cd niet goed genoeg, ik verwachte er toch iets meer van. Ik mis het avontuur en de spanning.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ondersteund door WordPress | Thema: Baskerville 2 door Anders Noren.

Omhoog ↑