Redemption – The Fullness Of Time
Jaar van release: 2005
Label: Massacre
Wanneer het openingsnummer ‘Threads’ uit de startblokken schiet is het goed vasthouden, het gas gaat er meteen vol op. Felle en krachtige gitaarriffs met snelle dubbele bassdrums leiden uiteindelijk naar melodie veroorzaakt door de toetsen en de stem die al zo bekend is in het metal wereldje. Niemand minder dan Ray Adler (Fates Warning, Engine) is namelijk de zanger van dienst op de tweede CD van Redemption.
De biografie van Redemption geeft een mix van invloeden aan van Kansas, Savatage, Iron Maiden, Rush, Megadeth, Dream Theater en Fates Warning maar eerlijk gezegd volstaat het predikaat Fates Warning met een extra hoge dosis power. In 2002 begon gitarist Nicholas van Dyk deze band, toen al in samenwerking met Adler. Via Adler’s band Enigine, waar van Dyk een steentje aan bijdroeg kwam Redemption tot leven, zij het toen nog zonder Adler als zanger. Op het debuut ‘Redemption’ vervult de Fates Warning zanger wel een gastrol maar ex-Steel Prophet zanger Rick Mythiasin was daar nog de eerste vocalist op. Andere bekende in deze band is gitarist Bernie Versailles, inderdaad die van Engine en Agent Steel. Toen het tijd werd om het tweede album op te nemen vroeg Ray Adler of hij deze mocht inzingen daar Rick Mythiasin was afgevallen wegens andere verplichtingen.
‘The Fullness Of Time’ is een sterk album, vol felle riffs en melodieuze passages. Zo fel als ‘Threads’ van start gaat, zo kalm en sfeerrijk begint ‘Parker’s Eyes’. Ray Adler bewijst maar weer ’s waarom hij tot de beste en diverse zangers behoort. ‘Scarred’ is heerlijk complex en heavy en hier hoor je heel goed dat alle muzikanten van de hoogste plank springen. Drummer Chris Quirarte mept er flink op los en gooit het ene na het andere originele drumpartijtje je om de oren. Kijk uit Mike Portnoy! Het bijna zestien minuten durende ‘Sapphire’ laat ook weer alle sterke kanten van Redemption horen en de goede indruk die de band al maakte groeit nog eens meer. Heerlijke gitaarsolo’s vliegen je om de oren in het lange instrumentale middenstuk. Toch kan het dan nóg beter! Het titelnummer ‘The Fulness Of Time’ laat geen twijfel meer mogelijk. Het in vier stukken onderverdeelde nummer begint onheilspellend en laat perfect horen wat de band in huis heeft. In het tweede (‘II. Despair’) en ook het vierde stuk (‘IV. Transcendence’) gaat het gas er even af en Adler neemt het initiatief ondersteund door mooi piano -en gitaarwerk in deze twee stukken.
Het kan dus niet anders gezegd dat dit album een sterke aanwinst is voor de oogst van 2005.
Geef een reactie