White Lion – Pride
Jaar van Release: 1987
Label : Atlantic Records
De schoonheid van Pride ligt niet alleen in de geweldige muzikale uitvoeringen op het album, maar ook in de nummers zelf. Elke rockfan uit de jaren ’80 is bekend met singles “Wait” en “Tell Me” met thema’s gebaseerd op de strijd van jonge liefde die al populair werd gemaakt door bands als Bon Jovi maar de derde single “When the Children Cry” was hierop een uitzondering. Waar typisch bands uit de jaren 80 vasthielden aan een formule van een stroperige liefdesballade voor een tweede single, redde White Lion de zachte ballad voor hun derde single en het was verre van een teder liefdeslied. Met zijn donkere thema gevuld met een oproep aan de jongeren om de wereld te redden van oorlog en haat, bewees ‘When The Children Cry’ White Lion een band te zijn met meer dan alleen luide gitaren en looks. De serieuze thema’s van strijd en overleving zijn overwegend op het album met nummers als “All Join Hands” en “Lady Of The Valley.” Maar ondanks enkele donkere onderwerpen zit Pride boordevol pakkende melodieën.
Aftrap met de woeste gitaargestuurde “Hungry” (een titel perfect om een album van een band genaamd White Lion af te trappen), steekt de band onmiddellijk klauwen en slagtanden op volle kracht uit met een vier minuten durende mix van kracht, melodie, zang lange zang en een gitaarsolo.
“Lonely Nights” introduceert de band het verhaal, waar de band een talent vertoont voor het presenteren van levensechte motieven die aansluiten bij het publiek. Deze scherpe vaardigheid zouden weer verschijnen in de tweede single “Tell Me” en tot op zekere hoogte in de eerste single van het album “Wait”. De enige variant hierop kan “Sweet Little Loving” zijn, een aanstekelijk nummer dat deels verhaal / deels een leuke rocker is.
Niemand zingt zoals Tramp , en hoewel de gitaarstijl aanvankelijk misschien is beïnvloed door Eddie Van Halen , neemt het gevoel van Bratta het in een andere richting. Je kunt elke getalenteerde gitarist meenemen en hem op het podium zetten en de klus wordt misschien gedaan, maar slechts één persoon kan het gevoel geven hoe het helemaal zou moeten.
Terwijl de wereld de echte White Lion misschien nooit meer op het podium ziet komen, is het nog steeds gezegend met de voortdurende muzikale erfenis van Mike Tramp .
Geef een reactie