Dream Theater – ejameijers.nl

Dream Theater terugkeer van Mike Portnoy

Die had ik niet aan zien komen: Mike Portnoy is terug bij Dream Theater. Dat is beslist goed nieuws voor Dream Theater. Terug op het oude nest: Dream Theater.

Hij verliet de band in 2010 na het album Black Clouds & Silver Linings toen hij zelf een pauze wilden nemen maar de andere bandleden dat niet zagen zitten. Daarna heeft hij ontelbare projecten gehad, maar de laatste tijd heeft hij het bijgelegd met onder meer gitarist John Petrucci en zanger James Labrie, wat heeft geleid tot zijn terugkeer bij Dream Theater. De bandleden bedanken Mike Mangini, die sinds 2011 de plek van Portnoy overgenomen had. Mangini begrijpt de beslissing om de oude drummer terug te nemen en wenst de mannen het beste. Met Mike Portnoy terug op de drumkruk gaat Dream Theater de studio in om het zestiende album op te nemen. Al had ik ook graag gezien dat hij meteen toetsenist Derek Sherinian had meegenomen – en slecht nieuws voor al zijn andere bandjes.

Dat het voor Transatlantic en Sons Of Apollo inmiddels over en sluiten was was al even bekend, maar wat gaat er gebeuren met The Neal Morse Band, Flying Colors, Winery Dogs en Liquid Tension Experiment? The Neal Morse Band vindt vast weer een drummer, Liquid Tension Experiment bestaat voor driekwart uit DT-leden, dus die zijn allemaal tegelijkertijd vrij, de andere twee zijn denk ik verleden tijd.

Grammy -winnende progressieve muziektitanen DREAM THEATER hebben de terugkeer aangekondigd van drummer Mike Portnoy naar de groep. Portnoy zal zich herenigen met gitarist John Petrucci en bassist John Myung – het trio vormde de band aan het Berklee College Of Music in 1985 – samen met oude leden, zanger James LaBrie en toetsenist Jordan Rudess . DREAM THEATER gaat de studio in om te werken aan hun 16e studioalbum en het eerste met Portnoy sinds “Black Clouds & Silver Linings” uit 2009 .

“Ik begrijp op dit moment de beslissing van DREAM THEATER om Mike Portnoy terug te halen”, zegt Mike Mangini , die in 2010 bij de band kwam. “Zoals vanaf dag 1 werd gezegd, was het niet mijn taak om alle rollen te vervullen die Mike vervulde in de band. Ik was bandlid met als taak de rol van drummer over te nemen om de band te helpen verder te gaan. Mijn belangrijkste rol was om onze liveshow elke avond goed te laten werken, dit was een intense en lonende ervaring. Gelukkig mocht ik ervaren hoe ik muziek kon maken met deze iconische muzikanten, maar ook een aantal leuke tijden doorspekt met humor. Ik vond het ook erg leuk om veel tijd met de crew door te brengen. En dan is er nog de Grammy- overwinning, die ongelooflijk bevredigend was. Ten slotte houd ik echt van de band, de crew en het management en wens ik hen en de hele organisatie het allerbeste.”

Petrucci zegt: ” Het drumwerk van Mike Mangini is buitenaards en ik ben enorm dankbaar voor de tijd die hij met ons doorbracht in DREAM THEATER . Ik ben erg trots op alle geweldige muziek die we samen hebben gemaakt en die zorgde voor onze eerste Grammy- overwinning vorig jaar en de talloze magische momenten die we de afgelopen 13 jaar op het podium hebben gedeeld. Ik wens hem veel succes bij zijn toekomstige muzikale inspanningen. Ik ben ongelooflijk opgewonden om Mike Portnoy weer te verwelkomen in DREAM THEATER! Als een originele lid en medeoprichter, oude vriend en ongelooflijk getalenteerde en creatieve drummer, ik weet dat zijn terugkeer een hernieuwde geest, passie en energie in DT zal brengen die wij allemaal, inclusief onze fans, met vreugde zullen verwelkomen. Ik kan niet wachten om onze mouwen op te stropen en samen weer de studio in te gaan!”

Myung zegt: “Het is geweldig om weer te mogen werken met onze oorspronkelijke drummer Mike Portnoy . We begonnen bijna 40 jaar geleden samen te spelen als MAJESTIC en ik ben vooral benieuwd om te zien wat deze volgende fase van DREAM THEATER voor de toekomst creëert. Ik wens niets danr het beste voor Mike Mangini vanwege al het bloed, zweet en tranen die hij in DT heeft gestoken tijdens zijn 13-jarige ambtstermijn bij de band.

LaBrie zegt: “Het is simpelweg een geweldige ervaring geweest om Mike Mangini al die jaren bij ons te hebben. Hij is een van de meest verbazingwekkende en natuurlijk begaafde drummers met wie ik heb mogen samenwerken. Bedankt, Mike. Het leven is een heel vreemde rit en ik denk dat dat het des te interessanter en voor altijd boeiender maakt. Het hebben van Mike Portnoy weer in de band is precies soms zoals dingen moeten zijn. De neiging om de cirkel rond te maken en in dit geval is het perfect sense. Ik ben enthousiast over de vooruitzichten dat deze klassieke DT- line-up wordt herenigd. Ik kan met absoluut vertrouwen zeggen dat dit de laatste incarnatie van DT zal zijn , met veel hoofdstukken die nog moeten worden geschreven tot ver in onze toekomst. Welkom terug.

Rudess zegt: ” Mike Mangini is een van de meest uitzonderlijke drummers op aarde en ik voel me bevoorrecht dat we met hem een heel oeuvre hebben mogen creëren. Ik zal altijd dankbaar zijn voor de tijd die we deelden in het DREAM THEATER tijdperk. Daarintegen ben ik zo opgewonden om de kern van de DREAM THEATER- familie te herenigen. Zowel op het podium als daarbuiten valt de magie niet te ontkennen die ontstaat als we samen zijn. Ik ben dankbaar dat we de kans hebben om weer samen te werken als DREAM THEATER en kijk ernaar uit om onze passie nog lang met onze geweldige fans te delen.”

Portnoy merkt op: “Ik ben overweldigd door vreugde om naar een plek terug te keren die voelt als mijn huis terug en herenigd te worden met mijn broers! Er is zoveel gedeelde geschiedenis tussen ons allemaal…zoveel herinneringen, zoveel muziek…om te bedenken dat het 40 jaar geleden is sinds deze reis. Het idee om samen nieuwe muziek te maken is zo opwindend en ik kan absoluut niet wachten om op pad te gaan en live te gaan spelen voor een hele nieuwe generatie fans die deze line-up nog nooit eerder hebben kunnen zien… Er is geen plek zoals thuis !!”

Portnoy woonde zijn tweede DREAM THEATER- concert bij als toeschouwer op 1 juli in The Met in Philadelphia, Pennsylvania. De 56-jarige drummer, die DREAM THEATER in 2010 verliet, deelde via zijn sociale media een selfie van hem en zijn vrouw Marlene in het publiek tijdens de show in Philadelphia, die deel uitmaakte van de “Dreamsonic” -tour van de band met Devin . Townsend en DIEREN ALS LEIDERS , en hij voegde het volgende bericht toe: “OK…dit is een beetje raar!!” Hij voegde ook een lachende, huilende emoji toe.

Portnoy , die met zijn gezin in Pennsylvania woont, woonde eerder het concert van DREAM THEATER in maart 2022 bij in het Beacon Theatre in New York City. Het was de eerste keer dat hij zijn voormalige bandleden live zag optreden sinds zijn vertrek uit de iconische progressieve metalgroep 13 jaar geleden.

De volgende dag deelde Portnoy een paar backstage-foto’s van het Beacon Theatre-concert en voegde de volgende boodschap toe: “Na 36 jaar heb ik gisteravond eindelijk mijn eerste DREAM THEATER- show gezien ! Het was een prachtige avond en het was zo’n geweldige avond.” het is een genoegen om weer tijd door te brengen met mijn oude vrienden”.

Tijdens een optreden in mei 2022 in SiriusXM ’s “Trunk Nation With Eddie Trunk” zei Mike over de omstandigheden die ertoe leidden dat hij aanwezig was bij de Beacon Theatre-show: “We hadden de relaties door de jaren heen langzaam weer nieuw leven ingeblazen. Dit was natuurlijk al duidelijk met name de samenwerking met John Petrucci voor zijn solo albums. Speelde op zijn laatste soloalbum, en toen kwamen hij ,Jordan,Tony Levin en ikzelf weer bij elkaar om een LIQUID TENSION te doen. Dus ja, John Petrucci en Jordan zijn door de jaren heen veel met mij omgegaan, en ook met onze families. Sterker nog, de eerste keer dat ik weer samen met Jordan speelde was op de laatste Cruise To The Edge in 2019; Jordan en ik speelden daar samen in. Dus de relaties waren heel goed met die jongens. En John Myung woont vlak bij mij in de straat. En zijn vrouw is zeer goede vriendin met mijn vrouw. Er zijn dus drie van de jongens met wie ik door de jaren heen een heel goede verstandhouding heb gehad.

Portnoy zei verder dat hij er eerder van had “gedroomd om het toneelstuk DREAM THEATER te gaan zien” . “Dus ik was er een hele tijd erg zenuwachtig over, hoe raar zou het voelen? Zou het ongemakkelijk zijn? Maar ik had er eindelijk vrede mee. Ik ging naar de show en het was echt een coole ervaring; het was niet zo ongemakkelijk als ik had verwacht of gevreesd. En tijdens de show verwelkomde James LaBrie me vanaf het podium. En ik had niet met James gesproken met hem sinds ik de band verliet – dus ik zag hem die avond na de show. En ik ging naar zijn kleedkamer en binnen letterlijk 10 seconden smolt al het drama, die zich door de jaren heen had opgebouwd weg. En het waren allemaal knuffels en kusjes en ‘hou van je, bro’ en ‘mis je, bro.’ En het was alsof al die onzin van de afgelopen elf jaar niets meer voorstelde.

Mike vervolgde: “Je kunt niet het grootste deel van je leven met zo’n groep jongens doorbrengen en geen familie voor het leven zijn. Ik ontmoette John Petrucci en John Myung toen we tieners waren; we ontmoetten elkaar op de universiteit en onze families zijn samen opgegroeid.

In een interview in februari 2023 met Ollie Winiberg van “The Heavy Hooks Show” werd Portnoy gevraagd of hij zou overwegen om een eenmalige show als ‘ingehuurd wapen’ te spelen met zijn voormalige bandleden om hun 40-jarig jubileum in 2025 te vieren. Hij antwoordde : ‘Nou, ik zou het idee zeker verwelkomen – absoluut – en ik heb de jongens dat ook verteld, afhankelijk van de omstandigheden. Uiteraard zijn er veel hypothetische omstandigheden.”

Hij vervolgde: “Ik weet niet of ik noodzakelijkerwijs een ‘ingehuurd wapen’ wil zijn voor een band die ik heb gevormd; dat is een beetje een vreemde term in dat opzicht. Maar als je het vraagt, speel ik ooit nog met de jongens? Tuurlijk. Als de juiste hypothetische situatie zich voordoet, ja, natuurlijk. Daar sta ik altijd voor open.”

In een interview met Rockhok in 2017 hield Portnoy vol dat hij “geen verlangen had om zich te herenigen” met DREAM THEATER , maar zei dat hij zou terugkeren naar zijn voormalige band “voor de fans”. Hij legde uit: “De bal ligt bij hen, om eerlijk te zijn. Ik verlang er niet naar om me met hen te herenigen; het is niet iets dat ik per se wil doen of willen doen. Ik ben erg tevreden met alle zevenentachtig bands die ik heb gespeeld.” Maar ik zou het voor de fans doen, want ik ben een erg sentimenteel persoon en ik heb veel geweldige, goede herinneringen aan die jongens en die tijd. Ik ben een sentimentele man “, dus ik zou er nooit de deur voor sluiten. Dus, echt, de bal ligt in hun kamp, eerlijk gezegd. Maar als je mij vraagt naar de kansen van een reünie, zou ik zeggen: gok er niet op omdat ik hun persoonlijkheden ook ken en ik denk niet dat zij het type zijn dat achterom willen kijken.”

Een paar jaar geleden vertelde Portnoy dat hij DREAM THEATER verliet omdat hij zijn muzikale horizon wilde verbreden. “Ik wilde niet naar mijn graf gaan en alleen maar de drummer van DREAM THEATER zijn “, zei hij. “Ik wist dat ik veel meer te bieden had.”

De Geschiedenis

Dream Theater is een Amerikaanse progressieve-metalband, opgericht door drie studenten van het Berklee College of Music midden jaren 80. In de twintig jaren na hun oprichting, zijn ze uitgegroeid tot één van de succesvolste progressieve-metalbands sinds het hoogtepunt van de progressieve rock midden jaren 70. Hun bestverkopende album Images And Words uit 1992 wordt veelvuldig geroemd als een oorspronkelijk progressief rock/metal album.De bandleden staan bekend om hun technische bekwaamheid op hun instrumenten, waarvoor ze veel onderscheidingen van muziekbladen hebben gekregen. Deze bekwaamheid zorgt er ook voor dat ze door critici worden gezien als een prototype van een poprockband, met een neiging om zichzelf te verliezen in lange solo’s en lange instrumentale passages. Ondanks deze kritiek staat de band hoog in aanzien bij collega-muzikanten.

Dream Theater is ook bekend vanwege hun muzikale veelzijdigheid en de vele genres die ze in hun eigen muziek opnemen.Aan Dream Theater, samen met Queensrÿche, Tool en Fates Warning, wordt de terugkomst van de progressieve muziek in de late jaren 80 en begin jaren 90 toegeschreven. De muzieksoort stond toen bijna een decennium stil en voormalige zwaargewichten als Yes en Genesis waren meer richting de poprock gegaan. Wel waren er bands als Marillion maar die werden als minder progressief gezien dan de bands uit de jaren 70.De progressieve bands uit de jaren 70 en ’80 hebben een grote invloed op de composities van Dream Theater, maar ook modernere bands, zoals Metallica en Iron Maiden hebben bijgedragen aan de muzikale vorming van Dream Theater. De unieke mix van jaren 70 progressieve rock en jaren 80 heavy metal kreeg de naam progressieve metal. Hoewel Queensryche in de jaren 80 het pionierswerk deed, dat tot mainstream succes leidde met hun album Empire, wordt Dream Theater gezien als de band die het genre definieert. Queensryche, Dream Theater en Fates Warning zijn verantwoordelijk voor een scherpe stijging in het aantal progressieve metal bands na 1990.Vandaag de dag is Dream Theater één van de meest belangrijke en commerciële progressieve metalbands. Dit terwijl Queensrÿche meer de richting van rock op is gegaan na het succes van hun album Empire (met de hitsingle Silent Lucidity) en Fates Warning nog steeds hoopt op groot commercieel succes. Gelijktijdig met het populairder worden van hun band beïnvloedt Dream Theater moderne progressieve rock/metalbands als Spock’s Beard, Pain of Salvation en zelfs bands als Porcupine Tree.

Dream Theater is opgericht in 1986 door gitarist John Petrucci, bassist John Myung en drummer Mike Portnoy terwijl zij studeerden aan de Berklee College of Music in Boston. Kevin Moore, een schoolkameraad van Petrucci op de high school, werd gerekruteerd om keyboards te spelen en Chris Collins werd gevraagd als zanger.Het vijftal noemde hun band Majesty, op voordracht van Mike Portnoy en geïnspireerd door zijn omschrijving van het afsluitende stuk Bastille Day van Rush. Zij verlieten de school om zich aan hun band te wijden. In november 1986, na een aantal maanden samen nummers te hebben geschreven en te hebben samengespeeld, verliet Chris Collins de band. Na een jaar werd de oudere en meer ervaren Charlie Dominici als zanger gevonden. Met deze aanstelling werd de band stabieler en de band begon meer op te treden in en rond New York City en verkreeg zo aardig wat aandacht voor een band die nog geen album uit had. Hun eerste grote opname project was The Majesty Demos, een verzameling ideeën en demo’s, die werd uitgegeven in 1987. De eerste oplage van 1000 stuks was binnen zes maanden uitverkocht en kopieën van de Compact cassette verspreidden zich als een lopend vuurtje onder progressieve metal fans. Kort na de release van de demo’s, werden ze gedwongen tot naamsverandering. Een andere band was al bekend onder de naam Majesty en dreigde met gerechtelijke stappen. Verschillende alternatieven passeerden de revue, tot Portnoys vader de naam Dream Theater aandroeg. Pa Howard Portnoy ontleende de naam aan een bioscoop in Californië, genaamd The Dream Theater.

Zij tekenden hun eerste platencontract in 1988 bij Mechanic, een divisie van het vroegere Music Corporation of America (MCA Inc.), en maakten plannen om hun debuutalbum op te nemen. When Dream and Day Unite werd uitgegeven in 1989 met minder ophef dan verwacht. Mechanic verbrak de financiële beloften die ze hadden gedaan voordat de band het contract had getekend. Dream Theater kon alleen optreden in New York City en de promotie tournee bestond maar uit vijf concerten. Na vier optredens werd zanger Dominici ontslagen wegens persoonlijke en creatieve meningsverschillen. Kort hierna kreeg de band het aanbod van Marillion om een concert te openen in The Ritz in New York. Dominici kreeg dus nog een kans om op te treden. Hierna zou het twee jaar duren voor Dream Theater weer een definitieve zanger had. Na het ontslag van Dominici, vocht Dream Theater met succes om het contract met Mechanic te verbreken.

Ze begonnen met audities voor nieuwe zangers en schreven materiaal voor hun volgende album. Totdat zij een vervangende zanger hadden, schreven ze het leeuwendeel van de muziek voor dat album, Images and Words. Op hun zoektocht naar een nieuwe zanger, deden meer dan 200 zangers auditie. Stephen Michael Stone en Chris Cintron waren aangenomen, maar kort daarna ontslagen. In 1991 ontvingen ze een tape van de Canadese zanger, Kevin James LaBrie, destijds van de band Winter Rose. Hij werd onmiddellijk naar New York gevlogen voor een goede auditie. Na een korte jam sessie werd hij aangesteld als nieuw zanger. Omdat er al 2 bandleden met de voornaam Kevin waren gebruikte Kevin LaBrie zijn 2e naam James als artiestennaam om verwarring te voorkomen met toenmalig toetsenist Kevin Moore.

In de volgende maanden hervatte de band hun optredens en werkten aan de vocalen voor de muziek die ze tot dat punt hadden geschreven. ATCO Records (Rhino Entertainment) gaf Dream Theater een contract voor zeven albums op basis van hun reputatie en een drie nummers tellende demo. Deze werd later uitgegeven door de fanclub onder de naam The ATCO Demos. Hun eerste album onder hun nieuwe contract was Images and Words in 1992, opgenomen in BearTracks Recording Studio, Suffern NY. Het nummer Metropolis Part 1: The Miracle and the Sleeper stond gepland als albumopener, om commerciële redenen werd dit veranderd en is Pull Me Under het eerste nummer op I&W geworden. De nieuwe albumopener Pull Me Under werd veel gedraaid op de radio in Amerika, en van het platenlabel kreeg de band toestemming voor een videoclip. Deze clip werd veel getoond op MTV. Het succes van Pull Me Under, gecombineerd met onafgebroken touren door de Verenigde Staten en Japan zorgde voor een gouden respectievelijk platina plaat in deze landen. Een Europese tour volgde in 1993, waarbij ook de befaamde Marquee jazz club werd aangedaan. Opnames van dit concert verschenen onder de naam Live At The Marquee, het eerste officiële live album. Aansluitend werden ook video opnamen van Japanse concerten (gemixt met back stage en documentaire-achtige beelden) uitgebracht als Images and Words: Live in Tokyo.

In 1994 trok Dream Theater zich terug in de studio om te werken aan nieuw materiaal. In deze sessies werkte de band voor het eerst samen als geheel om muziek te schrijven voor een album. Het album Awake werd uitgebracht in oktober 1994 dat zeer gemengd werd ontvangen door de fans. Kort voordat het album werd gemixt, verklaarde Kevin Moore muzikaal een andere richting op wilde en zich op zijn eigen carrière wilde richten en Dream Theater zou verlaten. Na een stabiele twee jaar werd de band weer geconfronteerd met onzekerheid. Kevin Moore kon zich niet langer vinden in de muzikale richting die de band opging, zodat de twee partijen uit elkaar gingen. Voordat ze konden gaan touren, moest de band dus eerst een andere toetsenist vinden. Jordan Rudess, een opkomende ster, werd uitgenodigd om mee te spelen in de hoop dat hij bij de band zou komen. Het optreden ging goed, maar Rudess wees de uitnodiging af omdat hij er op dat moment niet klaar voor was. Hij was net vader geworden en besloot om liever bij The Dixie Dregs te gaan inspelen in plaats van bij Dream Theater. Derek Sherinian werd vervolgens ingehuurd als toetsenist. Op het eind van de Awake tour, was Sherinian aangesteld als vaste toetsenist.

Na een petitie van fans aan EastWest Records, nam de band hun onuitgebrachte nummer A Change of Seasons uit als ep, met een collectie van live covernummers (met onder andere nummers van Pink Floyd, Elton John, Genesis, Rush en Queen). Na een korte tournee om dit album te promoten, dook Dream Theater de studio in voor hun nieuw album. Er werd genoeg materiaal geschreven voor twee cd’s, waaronder een 20 minuten durend nummer als vervolg op Metropolis Part 1: The Miracle and the Sleeper van het album Images and Words. Het platenlabel stond niet toe dat er een dubbel cd werd uitgebracht omdat ze dachten dat dit door het gewone publiek niet zou worden gekocht. De helft van het aantal nummers moest afvallen. De originele Metropolis part 2 demoversie zou volgens drummer Mike Portnoy nooit worden uitgebracht, echter in 2007 is het nummer toch uitgebracht via het eigen label van de band Ytsejam Records.

Om de band te dwingen meer mainstream te klinken, werd producer Desmond Child ingehuurd om met Petrucci het nummer You Or Me te herschrijven. De hele band hielp hieraan mee, en het nummer verscheen als You Not Me op het album, waarbij het weinig meer leek op het originele nummer. Het album Falling Into Infinity werd ook zeer gemengd ontvangen. Hoewel er een aantal zeer progressief klinkende nummers opstonden, werden nummers als You Not Me gezien als voorbode van meer mainstream gerichte muziek, zoals Empire bij Queensrÿche het keerpunt was geweest. Zowel commercieel als kritisch was het album een teleurstelling.

Tijdens hun Europese tournee werden twee shows opgenomen in Frankrijk en Nederland voor een live album dat de title Once in a LIVEtime zou krijgen. Dit album werd gelijk uitgegeven met de video 5 years in a LIVEtime, met opnames vanaf Awake tot de Falling Into Infinity tour.

In 1997 werd door Magna Carta Records aan Mike Portnoy gevraagd om zijn supergroep samen te stellen. Dit werd het eerste van vele bijprojecten van de leden van Dream Theater. In één week tijden namen Portnoy en Petrucci samen met Tony Levin op bas en Jordan Rudess op keyboards een cd op. De band, met als naam Liquid Tension Experiment (LTE), fungeerde als medium om Rudess nogmaals over te halen om bij Dream Theater te komen. Dit deed hij in 1999 en werd daarmee de derde fulltime toetsenist van Dream Theater. Helaas voor Sherinian betekende dit zijn ontslag. Met Jordan Rudess in hun gelederen, trok Dream Theater weer de BearTracks Studio in om te werken aan hun volgende album. Vermoedelijk als gevolg van het tegenvallende Falling Into Infinity kreeg de band carte blanche van de platenmaatschappij.

Het vervolg op Metropolis Part 1, geschreven tijdens de opnamen voor hun laatste album, werd van de plank gehaald en verder bewerkt. Er werd besloten om het 20 minuten durende nummer uit te breiden tot een compleet conceptalbum waarbij het verhaal zich rond de thema’s reïncarnatie, moord en verraad zou afspelen. Om de fans niet het hoofd op hol te brengen, werd een sluier van geheimzinnigheid rond het album opgeworpen. Het enige dat fans te horen kregen was een lijst met songtitels (tegen de wens van de band in) en een release datum. De titel van het album en het feit dat het een concept album zou zijn, werd geheimgehouden. In 1999 wordt Metropolis, Pt 2: Scenes From a Memory uitgebracht en het album ontvangt zeer goede kritieken. Het wordt gezien als het meesterwerk van de band, door zowel critici als fans. De tournee die volgt, duurt meer dan een jaar en Dream Theater bezoekt meer landen dan ze ooit hebben gedaan tijdens een tournee. Tijdens een speciale show in de Roseland Ballroom in New York City werden acteurs ingehuurd om het verhaal van het album te spelen. Filmbeelden hiervan werden tijdens het concert vertoond. Een gospelkoor was ingehuurd om mee te zingen met sommige nummers en gospelzangeres Theresa Thomason zong bij één nummer de rol van het vrouwelijke hoofdkarakter, Victoria. Deze show werd opgenomen voor de eerste dvd-release van de band, Metropolis 2000: Scenes from New York. Begin 2001 werd deze dvd uitgebracht en kort daarna maakte de band bekend dat het vier uur durende concert ook op cd zou verschijnen. Veel nummers haalden de dvd niet wegens ruimtegebrek.

Dream Theater ging weer naar BearTracks Studio om hun zesde album op te nemen. Vier jaar na hun verzoek om een dubbelalbum op te nemen, kregen ze hiervoor toestemming van de platenmaatschappij. De dubbelaar Six Degrees of Inner Turbulence bestaat uit twee gedeelten. De eerste schijf bevat vijf losstaande nummers (variërend van 5 tot ruim 13 minuten). De tweede schijf bevat het 42 minuten durende titelnummer. Ook dit album werd goed ontvangen door de critici. Het volgende anderhalf jaar traden ze op over de hele wereld, waarbij ze in sommige steden speciale cover optredens gaven. Tijdens deze concerten zouden ze Metallica’s Master of Puppets en Iron Maidens The Number of the Beast volledig spelen.

Na hun tournee en een korte rustperiode, ging Dream Theater weer de studio in om te werken aan het Train of Thought album, het zwaarste album tot dan toe. Hoewel goed ontvangen door critici, vervreemden ze veel fans door meer te kiezen voor moderne invloeden zoals Metallica en Tool in plaats van oudere bands als Yes. Tijdens de tournee van Train of Thought namen ze de dvd Live at Budokan op in de wereldberoemde hal Nippon Budokan. Deze dvd bevestigde de reputatie van Dream Theater als een van de leidende bands in de progressieve metal.

Na beëindiging van hun tournee, nam Dream Theater hun intrek in The Hit Factory studio om te werken aan hun achtste album, Octavarium. Zij bleken de laatste band te zijn die ooit in deze studio heeft opgenomen. Nadat de opnames waren beëindigd, werd voor de laatste keer het licht uitgedaan in de studio. Het nieuwe album, uitgebracht in juni 2005, is het laatste van hun zeven album contract bij Elektra Records. Op 1 april 2006, de laatste dag van de Octavarium world tour; de tour waarin het 20-jarig bestaan van Dream Theater is gevierd heeft de band in New York gespeeld in de ‘Radio City Music Hall’. Tijdens de tweede set speelde Dream Theater samen met een orkest. Het concert is opgenomen voor een dvd/cd release.

Eind januari 2007 werd door Mike op zijn website een oproep geplaatst waarin hij vraagt om fans die in de buurt van New York wonen naar de Avatar studio in New York te komen om wat in te zingen voor het 9e Dream Theater album Systematic Chaos. Wat de aanwezige fans hebben ingezongen is terug te horen in Prophets Of War en in het tweede deel van het nummer In The Presence Of Enemies. Systematic Chaos is tevens het eerste album dat wordt uitgebracht nadat de band voor 2 albums heeft getekend bij het platenlabel Roadrunner Records.

Het tiende studioalbum met als titel Black Clouds & Silver Linings is uitgebracht op 19 juni 2009. In een interview in juni 2010, maakte zanger James Labrie bekend dat de band een pauze zou in lassen tot aan januari, en vervolgens zouden aan beginnen aan het de opnames van een nieuw album. Op woensdag 8 september 2010 maakte Mike Portnoy bekend dat hij de band zou gaan verlaten. De resterende bandleden nodigden zeven drummers uit om auditie te doen. Op 5 november maakte de band aan de drummers die auditie hadden gedaan, bekend wie van hun het was geworden. Mike Mangini werd de nieuwe drummer van Dream Theater. Dit werd pas in april 2011 openbaar gemaakt middels een documentaire die op YouTube verscheen onder de naam “The Spirit Carries On”, tevens de titel van een nummer van Dream Theater.

Op 7 juni 2011 maakte gitarist John Petrucci via Facebook en Twitter bekend dat het nieuwe album A Dramatic Turn of Events zal gaan heten. Op 8 juni 2011 werd via de website van de band bekend gemaakt welke nummers op het album staan. Door hun carrière heen, zijn de shows van Dream Theater geleidelijk groter, langer en meer afwisselend geworden. In het begin weken hun shows niet veel af van andere progressieve metalbands, maar na enkele jaren kwam er steeds meer variatie. Het meest sprekende voorbeeld hiervanis hun wisselende setlist. Mike Portnoy stelt voor ieder optreden een nieuwe setlist samen, waarbij hij rekening houdt met concerten die al zijn gegeven in de buurt of zelfs in het verleden. Zo wordt voorkomen dat fans die naar meerdere concerten gaan, iedere avond dezelfde nummers horen. Om dit mogelijk te maken, moet de band voorbereid zijn op het spelen van het grootste deel van hun uitgebrachte nummers. Het heeft ook invloed op het lichtsysteem, dat voor elk nummer een voorgeprogrammeerd programma heeft. Ook de lengte is een uniek element van Dream Theater-concerten. Hun optredens sinds Six Degrees of Inner Turbulence hebben allemaal de naam Evening with…, waarbij de band minimaal drie uur optreedt met een pauze en zonder openingsband. De show die werd opgenomen voor de dvd Live Scenes From New York duurde vier uur en zorgde ervoor dat Mike Portnoy voor behandeling naar het ziekenhuis moest.

Humor en improvisatie is een belangrijk onderdeel van een Dream Theater-concert. Zo kunnen fans uit het publiek worden gepikt om mee op te treden. Een voorbeeld hiervan kan worden gezien op de dvd Live at Budokan tijdens de drumsolo. Ook zet de band het nummer Happy Birthday in als een bandlid of iemand van het personeel jarig is. Dit eindigt meestal met een taart die tegen de jarige wordt gegooid.

Vroeg in hun bestaan nam Dream Theater een eigen logo, bekend als het Majestysymbool, en lettertype dat op het meeste van hun promotioneel materiaal is gebruikt. Zelfs nadat de band de naam Majesty moest laten vallen, is het toch hun officiële handelsmerk gebleven.

Het Majestysymbool komt van het teken van Maria I van Schotland. Het is bewerkt door Charlie Dominici voor de albumhoes van When Dream and Day Unite. Het niet duidelijk voorkomen van het logo op de albumhoes van Falling Into Infinity en het niet voorkomen op de albumhoes van Once in a LIVEtime werd door sommige fans geïnterpreteerd als bevestiging dat Dream Theater hun progressieve wortels aan het kwijtraken was. Op Scenes From a Memory was het logo weer aanwezig en sindsdien heeft het een plaats gekregen op ieder album.

In 2013 ziet het album simpelweg “Dream Theater” genoemd het licht. Het is een samensmelting van verschillende stijlen, die de band ook al op vorige albums toepast. Op dit album is vooral te horen dat de muziek van Rush van grote invloed is geweest op de band. In 2015 volgt er de aankondiging van de opvolger, deze zal maar liefst uit 34 nummers bestaan en op een dubbel cd verschijnen. De releasedatum van “The Astonishing” zal op 29 januari zijn en er zal dan ruim 2 uur aan muziek bevatten. Ter promotie verschijnt er in november 2015 een clip van één van de nieuwe nummers van het album getiteld “The Gift Of Music”.

Op 22 maart 2019 zal het volgende album van Dream Theater verschijnen. Het is alweer het veertiende album van deze band waarvan eerdere album hoge ogen gooiden. Albums die hoog scoorden in de hitlijsten, platina en gouden awards, een opname in de Long Island Music Hall of Fame in 2010, hier komen superlatieven tekort. Distance Over Time is het eerste album voor een nieuw label, en voor het eerst in twintig jaar hebben de bandleden vier maanden bij elkaar in één pand geleefd tijdens het schrijven en opnemen van een album. Dit week af van eerdere processen waar de bandleden elkaar in de studio zagen en daar dan de nummers doornamen.Het jammen heeft solide songmateriaal opgeleverd, dat deels teruggrijpt op het verleden. Af en toe herinneren de ideeën aan de tijden van vooral Awake, Train Of Thought, Octavarium of Dream Theater.

In april 2020 meldde Metal Addicts dat Dream Theater naar verwachting in 2021 aan hun vijftiende studioalbum zou beginnen te werken. Over de richting van het album zei gitarist John Petrucci in een interview met Ultimate Guitar in augustus 2020 : “De acht- snaarproject met Ernie Ball Music Man is iets waar we aan werken en we hopen het dit jaar te hebben ontwikkeld. Ik hoop dat ik dat op de volgende Dream Theater-plaat kan onderzoeken. Dit zou later worden bevestigd in een interview met Ultimate Guitar in februari 2021. Eveneens in augustus 2020 vertelde Petrucci aan het Spaanse Metal Hammer dat de band in de herfst aan hun nieuwe album zou gaan werken. Opnamesessies begonnen in DTHQ (de eigen studio van de band) in oktober 2020.Op 27 november 2020 werd bevestigd dat de band de nummers zou schrijven, terwijl LaBrie zijn delen thuis in Canada aan het schrijven was. Toen hem in een interview werd gevraagd, zei Petrucci dat de schrijfsessies “een goed begin” waren.

Petrucci bracht op 28 augustus 2020 zijn eerste soloalbum in vijftien jaar uit, Terminal Velocity . Het album werd eerder datzelfde jaar opgenomen bij DTHQ. De opnamesessies waren de eerste keer in tien jaar dat Petrucci samenwerkte met zijn voormalige Dream Theater-bandmaat Mike Portnoy , die op alle nummers van het album drumde. Deze samenwerking leidde tot speculaties over een Dream Theater-reünie met Portnoy, wat werd ontkend door Petrucci, die tegen Metal Hammer zei : “Ik begrijp waar mensen daarmee vandaan komen. Een van de zorgen die ik had, een beetje beetje – helemaal niet muzikaal – maar over Mike, is dat ik niet wilde dat mensen het verkeerde idee kregen.”

Op 27 november 2020 bracht Dream Theater hun negende live-album uit, Distant Memories – Live in London , opgenomen in Hammersmith Apollo voorafgaand aan de COVID-19-pandemie . Op 1 december 2020 bracht de band de single “The Holiday Spirit Carries On” uit, een medley van vakantieliedjes gespeeld in een progressieve metalstijl, exclusief via Bandcamp . De titel verwijst naar het favoriete nummer “The Spirit Carries On” van Scenes from a Memory . De opbrengst van de verkoop van de single kwam ten goede aan het wegpersoneel van de band. Op 30 januari 2021 hield Dream Theater een speciaal streaming-evenement met de titel Images, Words & Beyond Live in Japan, een online uitzending van een concert van de tour van de band in 2017, die oorspronkelijk was opgenomen voor de Japanse televisie.

Op 5 mei 2021 kondigde Dream Theater een reeks albums aan met de titel Lost Not Forgotten Archives , waarvan de eerste release de tweede set is van het Images, Words & Beyond Live in Japan- concert. De band voegde eraan toe dat de Lost Not Forgotten Archives uiteindelijk elke Ytsejam Records-release op cd, vinyl en digitale formaten zal bevatten, samen met niet eerder uitgebracht archiefmateriaal.

Dream Theater verklaarde dat het nieuwe album op 26 juli 2021 een feit is en onthulde dat het zeven nummers zou bevatten, met meer details die op 28 juli 2021. Op 28 juli werd aangekondigd dat het album A View from the Top of the World gaat heten , en staat gepland voor een release op 22 oktober 2021. De band zal het album ondersteunen met een concerttournee door Europa van 20 april tot 1 juni 2022. Ze zouden vanaf eind Noord-Amerika touren van oktober tot half december 2021 maar kondigden op 27 september aan dat ze het hadden uitgesteld tot begin 2022 vanwege de COVID-pandemie.

Op 13 augustus 2021 bracht de band “The Alien” uit als eerste single van A View from the Top of the World . Op 22 september 2021 bracht de band “Invisible Monster” uit als de tweede single van het album.

When Day And Dream Unite (1989)