Vertigo-Vertigo
Jaar van Release: 2003
Label: Frontiers
Vertigo is een Amerikaanse band die bestaat uit voormalig Toto- zanger Joseph Williams en voormalig Dokken- gitarist Alex DeRosso. Het album is geproduceerd door Fabrizio V.Zee Grossi, die ook bijdraagt aan het album op het gebied van basgitaar, slaggitaar, keyboards en sampling. De line-up wordt gecompleteerd door Biggs Brice, drums en JM Scattolin, gitaar. Dit is klassieke melodieuze hardrock uit de jaren 70 en 80. Er is hier niets nieuws dat we niet al miljoenen keren hebben gehoord op de lichtere en AOR-types radiostations. Door een muziekstijl te spelen die bands als Toto en Journey in gedachten doet denken, is het echt een terugkeer naar de tijd dat dat soort bands de FM-radiogolven domineerden. Het heeft een pakkende melodieuze stijl die af en toe een beetje cheesy, maar ze doen het echt geweldig met deze muziekstijl. Het heeft een zeer pittig en opbeurend geluid en de rijke melodieuze zang doet echt denken aan het klassieke Boston . Joseph Williams heeft een geweldige stem die de kracht en stijl heeft van het vintage Steve Perry-tijdperk Journey en zijn gepassioneerde en emotionele vocale stijl komt echt tot uiting in een paar geweldige powerballads, namelijk More Than Enough en I Don’t Want To Go . Straight To Your Heart is bijna een afzetterij van Bon Jovi’s You Give Love A Bad Name, van de stijl, de verzen en zelfs tot aan de acapella-intro. Een paar nummers zijn gitaarriff-gedreven, namelijk I Want To Be Wanted en Love Is Blind . De nummers gaan allemaal over mislukte relaties en nooit eindigende, eeuwige liefde (zoals de meeste van dit soort muziek is) en lijken op het eerste gezicht erg oppervlakkig.
Vertigo is in alle opzichten voorspelbaar met de songarrangementen, maar dit album levert track na track stevige melodieuze hardrock af. Het is zeldzaam om een band meer te vinden die een album als dit kan produceren en met de geweldige stem van Joseph Williams hebben ze een album afgeleverd waar fans van melodieuze hardrock uit de jaren ’70 en ’80 gewoon dol op zijn. Dacht je dat dit soort muziek dood en begraven was? Geen toeval en Vertigo is een van de weinige bands die bereid is de gok te wagen om een album af te leveren dat absoluut niets moderns in zich heeft. Ik merkte dat ik sommige hiervan zelfs leuk begon te vinden en mijn score weerspiegelt alleen mijn persoonlijke mening over dit album. De meeste andere recensies die ik heb gelezen, hebben dit album een score van 95+/100 gegeven. Voor puristen van het genre valt dit waarschijnlijk in de categorie meesterwerken, maar voor mij niet, hoewel het echt een solide album is. De volgende keer dat je mensen op bezoek hebt die vastzitten in de jaren ’70 en ’80 en wier hele cd-collectie bestaat uit albums van The Eagles , Journey en Boston Greatest Hits en die altijd klagen dat er niets goeds uitkomt in de moderne muziekscene van vandaag, schuif deze cd dan in de speler…ze zullen stoppen met klagen!!!
Geef een reactie