Triumph – Livin’ For The Weekend: The Anthology Jaar van release: 2005 Label: Universal Records
Liefhebbers van Canadees vakwerk opgelet: Triumph, de hardrock-driemansformatie rond zanger/gitarist Rik Emmett, komt hier met een dubbel-cd vol klassiek materiaal, zorgvuldig geselecteerd en strak geremasterd. Geen nieuwe nummers, geen alternatieve takes, maar gewoon de essentie van Triumph in 29 tracks.
Meer dan alleen Rush voor motorrijders. In de jaren ’70 en vroege ’80 werd Triumph vaak in één adem genoemd met Rush, ook al zat het verschil ‘m vooral in de stijl: waar Rush steeds proggy-er werd, hield Triumph vast aan een rechttoe-rechtaan hardrockformule, met pakkende hooks, stadionrefreinen en een flinke scheut Canadees vuurwerk.
Met klassiekers als Lay It On The Line, Magic Power, Fight The Good Fight en het stevige Allied Forces bewijst de band dat ze veel meer was dan zomaar een support act voor grotere namen. Dit is AOR met spierballen, gedragen door de sterke samenzang tussen Emmett en bassist Mike Levine, en vakkundig ondersteund door het strakke drumwerk van Gil Moore (die zelf ook een aantal vocalen voor z’n rekening neemt).
Livin’ for de nostalgie
De titeltrack Livin’ for the Weekend vat de geest van Triumph perfect samen: working class rock ’n roll met gevoel voor melodie én attitude. Deze anthology biedt een mooie balans tussen de bekendste nummers, wat dieper graafwerk (Rock ’n Roll Machine, Never Surrender) en zelfs een paar live-opnames die laten horen dat Triumph live net zo strak was als op plaat.
Geen fratsen, gewoon rock
Verwacht geen uitgebreide liner notes of bonus-dvd’s. Livin’ for the Weekend is precies wat het belooft: een rechttoe-rechtaan verzamelaar voor fans van classic hardrock, ideaal voor in de auto, bij de barbecue of gewoon als instapper voor wie nog niet met de band bekend is. Triumph was misschien nooit zo invloedrijk als Aerosmith of Van Halen, maar de kwaliteit was er vaak niet minder om.
Conclusie: Een prima verzamelaar van een band die te vaak over het hoofd wordt gezien. Triumph combineerde melodie, techniek en stadionpower zonder pretenties, en deze anthology laat horen waarom ze hun plek in de jaren 80 en 90 rock meer dan verdiend hebben.
