Stryper-Roxx Regime Demos Jaar van release: 2005 Label: Girder Records
Wat krijg je als je een stel bloedfanatieke, strak in het leer gehesen kerels met een voorliefde voor Judas Priest, Van Halen en evangelisatie in een studio in Los Angeles stopt anno 1983? Juist, iets dat uit zou groeien tot de bekendste christelijke hardrockband van de jaren ’80: STRYPER. Maar voordat het bekende zwart-gele bijenkorfimago definitief werd vastgesteld, opereerde de band onder de naam Roxx Regime. Wat deze Roxx Regime Demos zo interessant maakt, is dat we hier een ruwe, ongepolijste inkijk krijgen in de geboorte van het Stryper-geluid, lang voordat MTV, spandex en Bijbelgooi-performances gemeengoed werden.
Deze release – met zorg opnieuw uitgebracht door Girder Records in samenwerking met Roxx Productions – biedt een verzameling vroege demo’s opgenomen tussen 1983 en 1984, nog voordat het debuutalbum The Yellow and Black Attack uitkwam. De productie is rauw, maar helder genoeg om de kwaliteit van de songs en de overduidelijke potentie van de band te laten doorschemeren.
Openingsknaller “From Wrong to Right” laat meteen horen waar het bij Roxx Regime (en dus Stryper) om draait: twin-gitaarwerk in de beste traditioneel-metallische stijl, catchy refreinen en de kenmerkende loepzuivere uithalen van Michael Sweet, die hier al zijn adembenemende bereik tentoonspreidt. Denk aan een kruising tussen Rob Halford en Steve Perry met een vleugje glam.
Tracks als “You Know What To Do”, “Tank” en het vroege werk van latere Stryper-klassiekers als “Loving You” klinken ongepolijst, maar zitten strak in elkaar. Het is overduidelijk dat broers Michael en Robert Sweet al vroeg een duidelijke visie hadden: melodie, power, en boodschap in één explosief pakket. Robert’s drumwerk is hier nog wat losser en minder gelikt dan op latere platen, maar de passie en intensiteit zijn overduidelijk aanwezig.
Een van de meest interessante momenten is “Co’mon Rock”, dat wat meer richting Dokken en Quiet Riot neigt, met een rauwe rand en een refrein dat zelfs veertig jaar later nog blijft hangen. Deze track had zó op een Metal Massacre-compilatie kunnen staan naast early Mötley Crüe of Ratt. Ook opvallend is de afwezigheid van al te overduidelijke prediking. Hoewel de teksten hoopvol en positief zijn, zit het christelijke element er nog niet zo dik bovenop als op latere releases.
Toegegeven, de geluidskwaliteit is niet altijd optimaal – het blijft tenslotte een democompilatie – maar dat draagt alleen maar bij aan de charme voor wie houdt van vintage metal met karakter. Dit is geen klinische heruitgave: dit is een relikwie voor de fans, een authentiek document van een band op het kruispunt van Sunset Strip-glam en spirituele gedrevenheid.
Conclusie:
Roxx Regime Demos is verplichte kost voor Stryper-fans en een absolute aanrader voor liefhebbers van vroege jaren ’80 US metal met een melodieuze inslag. Verwacht geen gepolijste productie of hedendaagse perfectie, maar een oprechte, gepassioneerde blauwdruk van een band die de wereld zou veroveren met riffs, harmonieën én geloof. Een fascinerende terugblik op de tijd dat Stryper nog Roxx Regime heette – en de wereld nog voor hen openlag.
