Queensrÿche – Sign of the Times: The Best of Queensrÿche Jaar van release: 2007 Label: Capitol Records
We schrijven 2007. Queensrÿche bestaat op dat moment alweer een kwarteeuw. Een band die zich altijd nét buiten de mainstream heeft bewogen, maar wél verantwoordelijk is voor een van de meest geprezen progmetalalbums ooit: Operation: Mindcrime. Toch is hun oeuvre veel breder – van pure US metal tot gelaagde artrock en sociaal geladen conceptplaten. Met Sign of the Times probeert Capitol een definitieve compilatie neer te zetten die die hele reis omvat. Geen makkelijke opgave, gezien de stijlwisselingen en het feit dat fans vaak verdeeld zijn over het post-Promised Land-tijdperk. Maar verrassend genoeg slaagt deze dubbel-cd erin om zowel het verhaal als het geluid van Queensrÿche recht te doen.
CD1 – Klassiekers en tijdloze anthems
De eerste disc is het meest toegankelijk. Hier vinden we de verwachte publieksfavorieten:
Queen of the Reich – de oer-metaltrack uit 1983, nog met die rauwe Judas Priest-achtige intensiteit.
Warning, Take Hold of the Flame, I Dream in Infrared – de opbouw naar hun progressieve periode.
Eyes of a Stranger, Revolution Calling, I Don’t Believe in Love – dé hoogtepunten van Operation: Mindcrime, nog steeds vlijmscherp en urgent.
Wat opvalt is hoe consistent de kwaliteit is, ondanks de muzikale groei. Geoff Tate’s vocale prestaties zijn een klasse apart. In zijn hoogtijdagen was hij een van de weinige zangers die zowel theatrale flair als emotionele diepgang wist te combineren. Gitaristen Michael Wilton en Chris DeGarmo vullen elkaar moeiteloos aan met melodieuze leads, subtiele harmonieën en knetterende solo’s. Verder op de eerste cd: Jet City Woman, Silent Lucidity, en het vaak vergeten maar fantastische Anybody Listening? – drie nummers uit de Empire-periode die de band naar MTV en arena’s bracht, zonder artistiek compromis.
De overige Cd’s
De tweede disc is waar de echte liefhebber zijn hart aan ophaalt. Hier geen platgetreden paden, maar diepere cuts en onbekender materiaal, waaronder:
Bridge en Disconnected van Promised Land – introspectief, donker, maar briljant.
Sign of the Times (van Hear in the Now Frontier) – een ondergewaardeerde parel met scherpe sociale commentaren.
Chasing Blue Sky – ooit een B-kant, hier een absolute highlight. Akoestisch, dromerig en tekstueel sterk.
Someone Else? – slechts piano en stem, maar misschien wel Tate’s meest aangrijpende performance.
De compilatie bevat ook een aantal niet eerder uitgebrachte demo’s en B-sides, waaronder Until There Was You, en een ruwe versie van Liquid Sky. Aanvullingen voor de fans, zonder dat het afbreuk doet aan de compilatie. De remastering is van hoog niveau: helder, krachtig en met behoud van de sfeer van de originele opnames. Geen overdreven compressie of “modernisering”, maar een subtiele opfrisbeurt. Het artwork is stijlvol en het bijbehorende boekje bevat uitgebreide liner notes, songcredits en zeldzame foto’s – een mooie fysieke release voor de serieuze fan.
Conclusie
Sign of the Times is geen doorsnee ‘greatest hits’, maar een doordachte muzikale reis door het universum van een van de meest unieke bands uit de jaren ’80 en ’90. Voor nieuwkomers is dit het perfecte startpunt. Voor doorgewinterde fans is het een prachtig samengesteld eerbetoon aan de klasse, visie en veelzijdigheid van een band die altijd haar eigen pad koos.
