Asia – The Asia Collection

Asia - The Asia Collection (3CD)

Jaar van release: 2012

Label: Universal Music

Asia is zo’n band die het in de jaren ’80 voor elkaar kreeg om zowel de progrockpuristen als de MTV-generatie aan te spreken — en dat is op z’n zachtst gezegd een prestatie van formaat. Met hun pakkende hooks, virtuoze achtergrond en radiovriendelijke sound trokken ze miljoenen luisteraars wereldwijd. In 2012 bracht Universal Music een driedubbele verzamelbox uit met daarin remasters van Asia (1982), Alpha (1983) en Astra (1985), én de compilaties Then & Now (1990) en The Very Best of Asia (2000). Geen half werk, maar een rijke bloemlezing van het klassieke tijdperk waarin John Wetton, Steve Howe, Carl Palmer en Geoff Downes de dienst uitmaakten.

 Asia (1982) & Alpha (1983)

Asia, het debuut, klinkt nog altijd verbazingwekkend fris. De productie van Mike Stone (bekend van Journey) geeft de band een glashelder geluid, waarin Palmer’s drums strak als een metronoom klinken, Howe’s gitaar net genoeg bijt en Downes’ toetsen de boel omarmen als een warme deken. Tracks als “Heat Of The Moment”, “Only Time Will Tell”, en “Sole Survivor” zijn inmiddels verankerd in het DNA van het genre. Hier horen we een band die de wereld wil veroveren — en dat lukte. Alpha (1983) is een ander beest. Emotioneel intenser, gladder geproduceerd, maar niet zonder kwaliteit. “Don’t Cry” is pure AOR-euforie, “The Smile Has Left Your Eyes” heeft een prachtige melancholieke ondertoon, en “Midnight Sun” laat horen dat de progroots nog niet helemaal verdwenen zijn. Minder urgent dan het debuut, maar nog steeds van hoge klasse.

Astra (1985) & Then & Now (1990)

Astra wordt vaak vergeten, maar verdient meer lof. Met Mandy Meyer (ex-Krokus) op gitaar klinkt Asia harder en donkerder. “Go” is een vergeten stadionrock-anthem met een geweldige Wetton-vocal, en “Voice Of America” is klassieke Asia in een nieuw jasje. Niet alle nummers zijn even pakkend, maar de productie is groots en de songs hebben diepgang. Astra is een groeiplaat, niet meteen toegankelijk, maar absoluut lonend. Then & Now is een slimme compilatie met vijf klassiekers uit het originele tijdperk én vijf nieuwe nummers uit 1990, opgenomen door Wetton & Downes. De oude tracks spreken voor zich, maar het zijn de nieuwe die verrassen. “Days Like These” had zó een hit kunnen zijn met z’n upbeat refrein en scherpe productie. “Am I In Love?” en “Voice Of Reason” klinken volwassen, tijdloos en onderstrepen dat Asia ook in de jaren ’90 bestaansrecht had — mits men had willen luisteren.

The Very Best Of Asia (2000)

De selectie bevat de usual suspects, maar ook een paar verrassingen zoals “Prayin’ 4 A Miracle” en “Ride Easy” (oorspronkelijk alleen als b-kant uitgebracht). De remasters zijn kraakhelder, en de trackvolgorde zorgt voor een dynamisch geheel dat de rijkdom van Asia’s songbook weerspiegelt. Wetton’s stem krijgt hier alle ruimte om te schitteren, en Downes’ synths klinken nog steeds als een sonische muur van zijde.

Conclusie

The Asia Collection (Universal, 2012) is een rijk en zorgvuldig samengesteld overzicht van Asia’s klassieke periode (1982–1990). De combinatie van originele albums en compilaties biedt zowel de diepgang van albumtracks als de hits die Asia op de kaart zetten. Of je nu valt voor de catchy AOR van “Don’t Cry”, de emotionele powerballads als “The Smile Has Left Your Eyes”, of de proggy grandeur van “Wildest Dreams” — hier komt alles samen. Dit is Asia op z’n best: commercieel zonder goedkoop te zijn, muzikaal zonder pretentieus te klinken, virtuoos zonder de song uit het oog te verliezen. Voor zowel doorgewinterde fans als geïnteresseerde instappers is dit een essentiële verzamelaar.

Aanraders:

Asia: “Heat Of The Moment”, “Sole Survivor”

Alpha: “The Heat Goes On”, “Don’t Cry”

Astra: “Go”, “Rock And Roll Dream”

Then & Now: “Days Like These”, “Voice Of Reason”

Best Of: “Ride Easy”, “Prayin’ 4 A Miracle”

Voor fans van: Journey, Toto,  Kansas, Marillion (Fish), Foreigner, Survivor

Reacties zijn gesloten.

Ondersteund door WordPress | Thema: Baskerville 2 door Anders Noren.

Omhoog ↑