Europe – Almost Unplugged Jaar van release: 2008 Label: Hell & Back Recordings
De naam Europe zal voor de gemiddelde muziekliefhebber altijd onlosmakelijk verbonden blijven met die ene allesverpletterende anthem uit 1986: The Final Countdown. Maar wie iets verder kijkt dan dat megalomane synthrockstatement, weet dat Europe veel meer in zijn mars heeft – en dat bewijzen ze met Almost Unplugged, een livealbum dat niet alleen muzikaal intrigeert, maar ook artistiek durft. Opgenomen op 26 januari 2008 in het intieme Nalen-theater in Stockholm, is dit geen MTV Unplugged-kloon, maar een warme, eerlijke en verrassend soulvolle herinterpretatie van het Europe-repertoire – aangevuld met zorgvuldig gekozen covers die hun invloeden blootleggen.
Hoewel het album zich onder het “unplugged”-label schaart, is dit géén brave akoestische set waarin elke song tot een zoetsappige ballad wordt uitgekleed. Integendeel: Europe laat horen dat akoestisch ook krachtig, gelaagd en dynamisch kan zijn. Ze worden op het podium vergezeld door een strijkkwartet, wat meteen een filmische, bijna barokke dimensie toevoegt. Het arrangement van Superstitious krijgt daardoor een bijna Zeppelin-achtige grandeur, terwijl Hero (uit Start from the Dark) ontroert met een dosis kwetsbaarheid die in de studio-opname subtieler verborgen zat. De herwerking van eigen materiaal is zonder uitzondering geslaagd. The Final Countdown is een openbaring: ontdaan van zijn iconische synthesizers, komt het nummer hier verrassend subtiel en zelfs melancholisch over. Het strijkkwartet versterkt de grandeur, maar de echte magie zit in de vocale uitvoering van Joey Tempest, die op deze plaat zijn status als topvocalist definitief onderstreept. Ook New Love in Town, Dreamer en het onterecht onderschatte Devil Sings the Blues klinken hier als nieuwe songs – transparant, warm en met een livefeel die bijna tastbaar is.
Covers met karakter
Europe heeft zich nooit geschaamd voor hun classic rock-invloeden, en dat komt mooi tot uiting in de vier verrassende covers:
Wish You Were Here (Pink Floyd)
Love to Love (UFO)
Since I’ve Been Loving You (Led Zeppelin)
Suicide (Thin Lizzy)
Elk van deze wordt met respect én eigen smoel gespeeld. Vooral Love to Love is een schot in de roos – een eerbetoon aan Phil Mogg dat niet onderdoet voor het origineel. En Since I’ve Been Loving You? Die grijpt je bij de strot, dankzij John Norum’s vlijmscherpe, bluesy gitaarspel dat in akoestische vorm net zo intens is als elektrisch. De band balanceert perfect tussen eerbetoon en eigenheid, en dat maakt deze set zo krachtig. De opnamekwaliteit is subliem. Elk detail – van de zachtheid van het strijkersspel tot het hout van de akoestische gitaren – is kraakhelder. De productie houdt het publiek bewust op afstand; het draait hier om de band, niet om het gejuich. Dat geeft een bijna studio-achtige focus, zonder de spontaniteit van een liveoptreden te verliezen. De sfeer is intiem, bijna ceremonieel. Alsof je als luisteraar op de eerste rij zit bij een speciaal concert dat maar één keer plaatsvindt.
Conclusie
Almost Unplugged is veel meer dan een tussendoortje of livecuriositeit. Het is een volwassen, muzikaal rijk en emotioneel geladen album waarin Europe laat zien dat ze meer zijn dan stadionknallers en haarspray. Hier hoor je vijf topmuzikanten die hun songs durven uitkleden, herinterpreteren en tot op het bot durven spelen. Een verplichte luisterbeurt voor wie Europe ooit als “één-hit-wonder” bestempelde, en een cadeautje voor wie ze altijd al serieus nam.
