Deep Purple – Nobody’s Perfect Jaar van release: 1988 Label: Polydor Records
“Je hebt liveplaten, en je hebt Deep Purple-liveplaten. En daar zit een kloof tussen ter grootte van het Paars Universum.” De wereld was aan het synthesizeren, MTV had het stuur overgenomen, en hardrock werd óf neergeknald door grunge in de kiem óf opgeblazen door hairspray en hakken. En daar kwam Deep Purple aanzetten, als een stoomwals van traditie, trots en decibellen, met een dubbel live-album dat alle twijfel aan hun relevantie bij voorbaat de nek omdraaide: Nobody’s Perfect. De titel is ironisch. Want nee, perfect is deze plaat niet – maar juist daarom is hij zo essentieel. Dit is een liveverslag van mensen van vlees, bloed en volume, die op het podium meer geven dan ze soms bezitten. En dat, is waar rock-‘n-roll over gaat.
Nobody’s Perfect is een livealbum dat in juni 1988 werd uitgebracht door de Engelse rockband Deep Purple .Het werd opgenomen tijdens de tournee van de band ter promotie van The House of Blue Light in 1987 in Europa en de Verenigde Staten. De foto’s op de hoes zijn gemaakt door Aubrey Powell van Hipgnosis, met grafische afbeeldingen van Richard Evans .
De trackovergangen worden gemarkeerd door fades. Het album bevat ook een nieuwe live-studioversie van ” Hush ” ter ere van hun 20-jarig jubileum. ” Black Night ” werd ook opnieuw opgenomen, maar nooit uitgebracht. “Hard Lovin’ Woman” bevat delen van “Under the Gun” tijdens Blackmores gitaarsolo. ” Stranger Kind of Woman ” bevat het ” Superstar “-refrein uit Jesus Christ Superstar . ” Woman from Tokyo ” verandert halverwege in ” Everyday ” van Buddy Holly . Het album vertegenwoordigde destijds de setlist van Deep Purple, die grotendeels bestond uit de typische Made in Japan -set, gecombineerd met nieuwer materiaal van het reüniealbum Perfect Strangers uit 1984 en The House of Blue Light . Nummers zoals “The Unwritten Law” en “Difficult to Cure” (met een uitgebreide riff uit Beethovens Negende Symfonie , Vierde Deel) werden elke avond tijdens de tour gespeeld, maar stonden niet op dit album. Op sommige avonden speelden ze ook “Call of the Wild” of “Mad Dog”.
Ian Gillan zingt hier als een man die weet wat er op het spel staat. Geen keurig studiofatsoen, geen chirurgische uithalen – nee, Gillan gromt, schreeuwt en vliegt, en soms landt hij net naast de baan, maar altijd met stijl. Luister naar Strange Kind of Woman en je hoort hoe hij flirt met de afgrond, maar zijn voeten net op tijd in de modder weet te planten. Bij Perfect Strangers – het epos van hun comeback – is hij mystiek en monumentaal, een priester in leer met een microfoon als staf.
Ritchie Blackmore is hier niet minder dan een gitaaralchemist. Zijn solo’s zijn soms briljant, soms grillig, maar altijd dooraderd met een gevoel voor melodie dat zijn generatie overstijgt. Lazy is een les in dynamiek en swing, Highway Star klinkt alsof zijn vingers in brand staan. Zijn spel in Child in Time is messcherp, huilend, dreigend en groots. Het is alsof hij zegt: “Ik ben terug. En ik bén Deep Purple.”
Zonder Jon Lord is Deep Purple als een auto zonder carburateur. Zijn Hammond orgel klinkt als een storm in een kathedraal – brullend, zingend, klagend. Op Knocking at Your Back Door en Women From Tokyo, maakt hij duidelijk: de toetsen mogen dan analoog zijn, de impact is digitaal vernietigend.
Paice is hier in topvorm. Zijn hi-hats snijden, zijn fills zijn als mokerslagen met chirurgische precisie. Glover pompt, rolt, ondersteunt — altijd strak, nooit dominant. Ze zijn het fundament waar de andere drie hun gekte op bouwen.
Van klassiekers als Smoke on the Water (met een intro die de hele stadionvloer laat stuiteren) en Black Night — deze setlist is een balans tussen canon en carrièrevernieuwing.
Conclusie
Nobody’s Perfect is geen klinische liveplaat. Geen over geproduceerde ego show. Maar een ruw, eerlijk en verdomd krachtig portret van een band die zichzelf herontdekt, niet via studio-magie, maar via het podium. Het is een viering van imperfectie als kracht, van vakmanschap met littekens, van rock zoals het hoort: hard, onvoorspelbaar en vol overgave.
