Guns N’ Roses – Greatest Hits Jaar van release: 2004 Label: Geffen Records
We zijn in L.A., in de jaren ’80. De stad brandt. Niet letterlijk, maar in hoofden, in drank, in naalden, in riffs. Vijf jongens stommelen een studio binnen. De een met een kater, de ander met een idee. Wat ze maken, is Appetite for Destruction. En dat album zal niemand vergeten. Guns N’ Roses ontstond in 1985 uit leden van L.A. Guns en Hollywood Rose.De originele klassieke bezetting: Axl Rose – stem als een kettingzaag met ballen én soul. Slash – top hat, sigaret en solo’s voor de eeuwigheid. Izzy Stradlin – de groove, de riff, het fundament. Duff McKagan – punky attitude op de bas, én tweede stem. Steven Adler – drums met feel én chaos. Een rauwe samenvatting van een band die groter was dan het leven zelf. De debuutplaat Appetite for Destruction (1987) verkocht wereldwijd +30 miljoen en bevatte klassiekers als “Welcome to the Jungle” en “Paradise City”. Later volgden de ambitieuze Use Your Illusion-platen (1991) met pianoballads, epische composities en bombast. In ’93 was het eigenlijk over. Slash weg, Izzy weg, Duff eruit… en alleen Axl over.
Greatest Hits van Guns N’ Roses, uitgebracht in maart 2004, is een vuistslag in 14 bedrijven. Het is een ongepolijste compilatie – zonder franje, zonder liner notes, zonder nieuwe songs – maar wát een tracks. Het album laat horen hoe de LA rockscene eind jaren ’80 aanvoelde: zweterig, gevaarlijk en glam zonder glitter. Hoewel deze verzameling verscheen in een tijd dat Axl Rose met Chinese democratieën aan het goochelen was en Slash al met Velvet Revolver op dreef kwam, is deze plaat vooral een herinnering aan die magische jaren 1987–1993, waarin GN’R de wereld op z’n kop zette. Hollywood’s last great band, zouden sommigen zeggen. En dit is hun soundtrack.
Toptracks uitgelicht
“Welcome to the Jungle”. Dé binnenkomer. Slash zet de toon, Axl krijst alsof hij uit een kooi komt. De riff is een gifslang. Dit nummer ís de jaren ’80. Rauwe rock met attitude. “Sweet Child O’ Mine”. Dat intro? Iconisch. Dat refrein? Universeel. Dat gitaarsolo? Slash op z’n best. De gevoeligste track van Appetite, maar ook zó krachtig. “November Rain”. Pianosymfonie met gitaarhemel. Axl als romantische rockgod, Slash als emotionele solist op de kerkbanken. Nog steeds één van de grootste ballads aller tijden. “Patience”. Akoestisch, ingetogen en breekbaar. Axl fluit je de nacht in. De band toont zich hier van z’n meest menselijke kant. “You Could Be Mine”. Hard, snel, dreigend. De soundtrack van Terminator 2 en een sneer naar Axls demonen. De band rockt hier als een stoomwals. “Civil War”. Lang, meeslepend, politiek. Een perfecte openingstrack van Use Your Illusion II. Tekstueel gelaagd, muzikaal weids.
Conclusie:
Greatest Hits is geen compleet overzicht – er missen tracks,maar het vat wél perfect samen waarom Guns N’ Roses de laatste échte rock ’n rollband was.
Dit is geen verzameling, dit is een wapenarsenaal.
