CURTAINFALL – This Is The Hurt (videorelease)

Progressieve metal met littekens die zingen

Met Dit Is De Pijn levert Curtainfall zijn meest volwassen en eerlijkste werk tot nu toe af. Waar Draag Het Licht nog voorzichtig richting hoop kroop, kiest dit album voor de frontale confrontatie: geen rookgordijn, geen theatrale dramatiek — gewoon pure emotionele hardrock-adel.

De plaat opent met een dromerige, introspectieve sfeer . De riffs zijn warm maar geladen, de zang breekbaar maar vastberaden. Het album ademt progressieve metal zonder ook maar één seconde technisch spierballengerol boven emotie te zetten.

Het mooie aan Dit Is De Pijn?
Het voelt als een hoofdstuk dat zowel afsluit als opent.
Geen dramatisch einde, geen bombastisch slotwoord, maar een ademteug.

Een stilte.
Een ruimte.
Een voorportaal naar wat komt.

Wat ooit begon als een experimenteel project is nu een volwaardig conceptalbum met een ziel — een album dat niet alleen klinkt, maar leeft.

Lyrics als “Elke litteken is een verhaal dat ik heb gedragen” en “Door alle pijn, zal ik overleven” zouden bij een mindere band richting kleffe zelfhulp kunnen afglijden. Maar Curtainfall houdt de boel strak: rauw waar nodig, melodisch waar mogelijk, en altijd geloofwaardig.

Wat dit album uniek maakt, is de balans tussen donker en licht. Het vertelt geen zielig verhaal en geen heldenepos, maar een menselijke waarheid: pijn gaat niet weg, maar je leert ermee leven. In muzikale vorm betekent dat: dynamiek, nuance en precies de juiste hoeveelheid vuur.

Shadows That Remains is daarmee geen verzameling nummers.
Een muzikale spiegel.
Een reflectie in akkoorden, riffs en woorden.

En het mooiste?
Je hoort dat Curtainfall nog niet klaar is.
Het gordijn valt niet — het beweegt.
En wat daarachter verschijnt?
Zoals een prog-act zou kunnen zeggen:
“We zien het wel na de volgende maatsoortwissel.”

Dit Is De Pijn voelt als een hoofdstuk dat afsluit én opent.