Stryper – Can’t Stop the Rock Jaar van release: 1991 Label: Hollywood Records
Begin jaren ’80 stormden ze de hardrockscene binnen met hun gele en zwarte spandex, opgestoken haar, melodieuze hooks en… Bijbelteksten. Stryper, een band die tot op de dag van vandaag verdeeldheid zaait in de rockwereld: door sommigen verguisd, door velen geliefd. Met het in 1991 uitgebrachte Can’t Stop the Rock zetten de heren een punt achter hun eerste hoofdstuk. Een verzamelalbum dat diende als afsluiter van een stormachtig decennium. Het is meer dan zomaar een ‘greatest hits’ – het is een retrospectief met karakter, aangevuld met twee nieuwe tracks die laten horen dat de band ondanks alles nog steeds brandt van de overtuiging. Stryper was nooit zomaar een band. Ze waren predikers met Flying V’s, missionarissen in de MTV-era. Maar waar anderen stuntelden met crossover-ambities, wist Stryper hun boodschap te combineren met ijzersterke songs, meezingbare refreinen en een gevoel voor theatrale bombast.
Op Can’t Stop the Rock hoor je die balans haarfijn terug. Tracks als To Hell with the Devil, Calling on You en Free zijn niet alleen melodieuze meesterwerken – ze zijn ook perfect geproduceerd, strak gespeeld en vocaal overdonderend. Michael Sweet laat op dit album keer op keer horen waarom hij tot de absolute top van de hair metal-zangers gerekend mag worden: bereik, kracht én emotie. Naast de bekende knallers bevat deze compilatie twee nieuwe tracks: het titelnummmer Can’t Stop the Rock en het patriotisch getinte Believe. Eerstgenoemde is een anthemische rocker met een refrein dat direct blijft hangen. Denk aan Dokken met een Bijbel. Believe, opgedragen aan de Amerikaanse troepen in de Golfoorlog, is een typische powerballad, vol pathos en bedoeld om harten te raken. Muzikaal niet vernieuwend, maar qua intentie zuiver en onmiskenbaar Stryper.
De compilatie is slim opgebouwd: van bombastische openers tot gevoelige ballads, en weer terug naar de rock ’n roll van hun vroege jaren. Soldiers Under Command, Honestly, Always There for You – stuk voor stuk nummers die laten zien hoe veelzijdig de band was. Ze schipperen tussen glamrock, heavy metal en AOR zonder hun identiteit te verliezen. De productie, verzorgd door onder anderen Michael Wagener, blijft door de jaren heen verrassend consistent. Ja, er zijn sporen van jaren ’80-productietechniek – gated reverb, synthesizers, gestapelde koortjes – maar het klinkt nooit goedkoop of gedateerd.
einde van een tijdperk
Toen Can’t Stop the Rock uitkwam, was het glam metal-tijdperk aan het bezwijken onder de opkomst van grunge. Nirvana stond al te trappelen, en de wereld had even genoeg van hairspray en positiviteit. Voor Stryper was dit een natuurlijk moment om even gas terug te nemen. Het album voelt als een muzikale afscheidsbrief – niet uit zwakte, maar uit waardigheid. Het zou tot 2003 duren voor ze weer echt terugkeerden met 7: The Best of Stryper en later nieuwe studioalbums. Maar Can’t Stop the Rock markeert wel het eindpunt van hun gouden jaren, en doet dat met opgeheven hoofd.
Conclusie
Can’t Stop the Rock is méér dan een hitcompilatie. Het is een manifest van geloof, melodie en muzikaal vakmanschap. Voor fans is dit een onmisbaar document. Voor sceptici is het misschien het beste instappunt om te ontdekken dat Stryper méér was dan alleen religieuze gimmick. Ze waren – en zijn – een uitstekende band met overtuiging.
