Bad English - Greatest Hits Jaar van release: 1992 Label: Epic Records
Begin jaren ’90 waaide er een gure wind door het muzikale landschap. De gloriedagen van glossy stadionrock maakten plaats voor het grungespook uit Seattle, en ineens stonden bands met strak gecoiffeerd haar, spandexbroeken en synthesizers op het hakblok van de publieke opinie. Temidden van deze overgang verscheen in 1992 de verzamelaar “Greatest Hits” van Bad English, een band die — ondanks zijn korte levensduur — een venijnige en ondergewaardeerde voetnoot in de melodieuze rockgeschiedenis vormt.
Een all-star formatie met torenhoge verwachtingen
Bad English ontstond eind jaren ’80 als een supergroep van formaat. Ex-Journey leden Jonathan Cain (toetsen) en Neal Schon (gitaar) sloegen de handen ineen met zanger John Waite (bekend van The Babys en solo) en drummer Deen Castronovo (later o.a. bij Journey, Ozzy). Voeg daar bassist Ricky Phillips (The Babys, Styx) aan toe en je hebt een AOR-droomformatie die in 1989 met het titelloze debuutalbum meteen raak schoot. De hit “When I See You Smile”, geschreven door hitmachine Diane Warren, schoot wereldwijd door het plafond.
Greatest Hits verschijnt in 1992, na slechts twee studioalbums en net nadat de band uit elkaar was geklapt. Ironisch genoeg markeert deze release niet het einde van een lange carrière, maar eerder een postuum eerbetoon aan een band die nooit echt tot volle wasdom kwam.
De compilatie telt 18 tracks, voornamelijk afkomstig van het debuutalbum Bad English (1989) en de iets donkerdere opvolger Backlash (1991). Verwacht geen wilde zijwegen of diepgravende experimenteerdrang — dit is gepolijste, emotioneel geladen hardrock met een commerciële inslag. Op CD 2 staat voor de 2e maal Price Of Love maar dan een remix versie, maar deze wijkt niet veel af van het origineel
Hoogtepunten:
“When I See You Smile”
Dé reden waarom deze cd in zoveel huishoudens belandde. Ja, misschien wat klef, voor sommige hardrockers. Ja, het is overgeproduceerd. Maar die vocale uithalen van Waite en het machtige refrein maken het een powerballad van de bovenste plank.
“Price of Love”
Pure AOR-glorie met een vette gitaarsolo van Neal Schon. Romantisch zonder te vervallen in kitsch.
“Possession” & “Heaven Is a 4 Letter Word”
Strakke riffs, pakkende refreinen, en een ritmesectie die exact weet hoe je een stadion laat meeklappen.
“Forget Me Not”
Donkerder, rauwer, meer richting melodieuze hardrock. Eén van de sterkste tracks van de band, met vuur in de productie.
“Straight To Your Heart”
Een waardige afsluiter, met een vibe die doet denken aan Journey’s gloriejaren.
De productie is tot in de puntjes verzorgd, maar mist misschien wat rauwheid. Klinisch is een woord dat soms opkomt — zeker bij ballads als “Ghost In Your Heart” of “Time Stood Still”.
Conclusie
Bad English – Greatest Hits is een perfecte snapshot van een band die veel potentie had maar gevangen zat in z’n tijdgeest. Voor fans van melodieuze hardrock met een gepolijst randje is dit een heerlijke terugblik. Voor haters van hairspray en hartzeer is dit misschien het geluid van een genre in z’n laatste stuiptrekkingen. Desondanks: de songs staan als een huis, de muzikanten zijn topklasse, en John Waite’s stem is een emotionele bulldozer. Dit is geen essentiële verzamelaar, maar wél een solide eerbetoon aan een vergeten hoofdstuk in AOR-land.
Voor fans van: Journey, Giant, Foreigner, Hardline, House of Lords
