Vengeance – Collections Jaar van release: 2006 Label: Sony BMG
Als er één band is die het ware rock-’n-roll-DNA van de Lage Landen ademt, dan is het wel Vengeance. Onlangs nog live te aanschouwen op Randrock in Vriezenveen. Oer-Hollands, compromisloos en gezegend met een van de meest iconische zangers die onze bodem ooit heeft voortgebracht: Leon Goewie. In een tijdperk waarin Nederlandse rock en metal zich vaak in de underground schuilhield, durfde Vengeance in de jaren ’80 met opgeheven hoofd naast buitenlandse grootheden te staan. “Collections” uit 2006 is een smakelijk samengestelde compilatie die terugblikt op de gloriedagen van deze energieke band — en het is er één die nog steeds de muren doet beven.
Een overzicht van de glorietijd
De “Collections”-serie van Sony BMG is doorgaans bedoeld als instappakket voor nieuwe luisteraars — geen deluxe boxset, geen diepgravende liner notes, maar een goed geselecteerde bloemlezing. In het geval van Vengeance is dat een schot in de roos. Deze verzamelaar richt zich op de periode 1986–1989, waarin de band zijn meest invloedrijke werk uitbracht via CBS en later Sony.
Twaalf tracks, afkomstig van klassiekers als We Have Ways To Make You Rock (1986), Take It Or Leave It (1987), en Arabia (1989), geven een helder en overtuigend beeld van de opkomst van een band die schijt had aan conventies en zich moeiteloos liet inspireren door zowel AC/DC, Judas Priest, als Van Halen.
“Take It Or Leave It”
Een snoeiharde hardrocknummer met vette riffs, een dreunende bas en Goewie’s kenmerkende schreeuw. De band klinkt hongerig, rebels en compromisloos.
“Rock ‘n’ Roll Shower”
Pure stadionrock — catchy, strak gespeeld en recht voor z’n raap. Een anthem dat nooit had misstaan op een festivalweide vol headbangers.
“Arabia”
Misschien wel hun meest ambitieuze song, met Oosterse melodieën en een epische opbouw. Hier horen we dat Vengeance meer was dan een feestband: compositorisch was er wél degelijk diepgang.
“Dreamworld”
Midtempo, melodieus en met een ijzersterk refrein. Deze track toont aan dat Vengeance ook buiten het gebrul en de bravoure echte songs kon afleveren.
“Power Of The Rock”
No-nonsense beuker die de live-energie van de band goed vatten. Ideaal voor tijdens het autorijden met het gaspedaal op standje ‘boete’.
“May Heaven Strike Me Down”
Begint als een semi-ballad die verrassend overgaat in een energieke uptempo nummer en zeker goed overeind blijft. Goewie’s stem klinkt hier rauw, maar tegelijk kwetsbaar — een zeldzame inkijk in zijn emotionele bereik. Een fantastisch nummer dat live altijd aanslaat.
Verwacht geen opgepoetste remasters of zeldzaam bonusmateriaal — “Collections” is basic van opzet, maar puur op kracht van de songs al overtuigend. De originele producties zijn intact gelaten: rauw, warm en groovend zoals het hoorde in de jaren ’80. De gitaarpartijen van o.a. Arjen Lucassen (jawel, die van Ayreon) snijden nog steeds als een mes door boter, en de ritmesectie klinkt massief.
Het enige wat je zou kunnen missen is een live-track of een song als “Death Ride To Glory” , maar dat is detailkritiek.
Conclusie
Vengeance – Collections (2006) is een krachtige introductie tot een van de belangrijkste hardrockbands uit Nederland. Geen pretentie, geen poespas — gewoon twaalf ijzersterke tracks die klinken alsof ze gisteren zijn opgenomen in een dampende oefenruimte met bierkratten als stoelen.
Voor wie alleen “Arabia” of “Take It Or Leave It” kent, is dit de ideale kans om de rijkdom van Vengeance’ backcatalogus te ontdekken. En voor de doorgewinterde fan is dit een fijne ‘grab-and-go’ verzamelaar voor onderweg. Power, passie en pure hardrock van eigen bodem. Tijdloos én trots.
Aanraders voor fans van: AC/DC, Judas Priest, Y&T, Saxon, Picture, Highway Chile
