Europe – 1982–1992 Jaar van release: 1993 Label: Epic Records
Laten we eerlijk zijn: Europe is door veel puristen jarenlang afgedaan als “die band van The Final Countdown.” Maar wie de moeite neemt om die synthintro voorbij te luisteren, ontdekt een band met meer muzikale diepgang dan hun haarhoogte doet vermoeden. 1982–1992 is een bloemlezing van tien jaar Scandinavisch melodiegeweld — een Greatest Hits met ballen én ballads. Sommige verzamelalbums zijn veredelde playlists. Deze is een tijdscapsule vol gelakt haar, pompende keyboardlijnen en de stem van een man die zelfs boodschappenlijstjes in majeur kon zingen. Joey Tempest. De man met de stem van satijn en staal tegelijk. Geen schreeuwerige glamclown, maar een melodische strateeg. Zelfs wanneer hij uithaalt, blijft het gecontroleerd, alsof hij zijn vocalen via een Zweeds meetinstrument doseert.
In Carrie klinkt hij als de heartbreak van een hele generatie pubers.In Superstitious sleept hij zijn falset over funk-geïnspireerde rock. En ja, The Final Countdown — hij zingt het alsof hij werkelijk gelooft dat de raket elk moment afgaat. De gitarist John Norum, die het vuur terugbracht in Europese exportproducten. Norum is geen notenstrooier à la Malmsteen, maar een fijnbesnaarde bluesrocker verpakt in een hairsprayhuls. Zijn solo op Open Your Heart (zowel de vroege versie als de latere remake) is pure melodische finesse. Niet te veel, niet te weinig – precies genoeg om te zeggen: “hier staat een muzikant, geen acrobaat”. Later nam Kee Marcello de fakkel over, en bracht een gladder, meer technocratische toon mee — zeker op tracks als Let the Good Times Rock en Girl from Lebanon, maar nooit ten koste van de soul.
De selectie is strak, 17 nummers, geen dode momenten, en vrijwel elk album uit hun gouden jaren komt aan bod. Rock the Night – Een stadionhymne waar je zelfs bij het vuilnis buitenzetten plots zin krijgt in een luchtgitaar. Cherokee – muzikaal legendarisch. In the Future to Come – Van het debuutalbum. Rauwer, minder gepolijst, maar al beloftevol. Seven Doors Hotel – Prog getint, keyboardrijk, ook een topnummer van het debuut en een van mijn favorieten.
Natuurlijk ontbreken Superstitious, Ready Or Not en Prisoners in Paradise niet, maar het is juist de aanwezigheid van tracks als Dreamer en Stormwind die dit album verheffen van een simpele best-of naar een stijlvolle staalkaart van een decennium dat schreeuwde, huilde én zong in koor. Dit is muziek zoals het bedoeld was: vet, groots, en altijd nét een beetje dramatisch.
Perfect voor in de auto, of om op een regenachtige zondagmiddag herinneringen aan je oude spijkerjasje op te halen.Natuurlijk — de teksten zijn niet altijd Shakespeareaans. Girl from Lebanon had qua inhoud ook Pizza Girl from Rotterdam kunnen heten. Maar dat maakt niet uit. Europe draait om gevoel, sfeer, melodie en escapisme. En daarin zijn ze onverslaanbaar. Als pluspunt zijn er nog twee niet eerder uitgebrachte nummer toegevoegd namelijk Sweet Love Child en Yesterday’s News.
Conclusie
Europe – 1982–1992 is een ijzersterke verzameling van een band die in de jaren ’80 de brug wist te slaan tussen arena rock, glammetal en melodieuze hardrock zonder zichzelf te verliezen. Voor wie denkt dat Europe alleen maar synths en kapsels was: zet deze compilatie op, laat het oordelen even liggen, en ontdek een band die meer was dan alleen een countdown. Voor de stem. Voor de solos. Voor de eindeloze melodie. En voor de lef om ballads en bombast te omarmen zonder schaamte.
