Stryper – The Final Battle

De Amerikaanse hardrock formatie is na de herstart in 2004 goed bezig, en is hard op weg naar het veertigjarig jubileum.

Het nieuwe album van Stryper werd gemaakt tijdens een moeilijke periode voor de bandleden. Ten eerste was er natuurlijk de wereldwijde lockdown, maar daarnaast had de band ook te maken met problemen binnen de eigen bezetting.

Bij gitarist Oz Fox (Richard Alfonso Martnez) werden meerdere hersentumoren behandeld en zanger Michael Sweet moest onder het mes wegens een loslatend netvlies. Voor Sweet betekende dit dat hij langere tijd met een ooglapje moest lopen met als gevolg een beperkte mobiliteit. De band gebruikte deze uitdagingen bij het schrijven van nummers voor het nieuwe album.

Stryper is een christelijke metalband uit de Verenigde Staten die in 1983 werd opgericht. De band is een tijd uit elkaar geweest maar is inmiddels weer terug.

De naa

m Stryper is een naam die is afgeleid vanuit de Bijbel. In het boek Jesaja 53 vers 5 (NBG 1951) komt dit gedeelte voor: en door zijn striemen is ons genezing geworden. Striemen kun je vertalen als Stripes.

Al gauw werd Stryper ook een bekende naam binnen de seculiere metalscene, mede vanwege de gewoonte tijdens optredens bijbels het publiek in te gooien. Dit gebeurde ook toen Stryper in 1987 de hoofdact was van het Dynamo Open Air festival in Eindhoven, Nederland.

In 1983 richtten de broers Michael Sweet en Robert Sweet een nieuwe band op die de naam Roxx Regime kreeg. Al gauw kwam Oz Fox in de band. De band besloot de naam te veranderen naar Stryper en begon nummers te schrijven. Hierna kwam Timothy Gaines bij de band. In 1984 kreeg Stryper een contract aangeboden bij Enigma Records. Hierna bracht Stryper op 10 juli 1984 zijn eerste album The Yellow And Black Attack uit. In deze tijd opende Stryper voor veel bands. Stryper’s eerste volledige album, “Soldiers Under Command” , uitgebracht op 15 mei 1985, dit was de eerste gouden plaat van de band. Van dit album werden meer dan een half miljoen albums verkocht. Voortbouwend op dit onverwachte succes, en in een poging om de extreem beperkte release van de EP (minder dan 200.000 exemplaren) goed te maken, bracht hun platenlabel Enigma op 10 augustus 1986 The Yellow and Black Attack opnieuw uit met twee nieuwe nummers en een nieuwe cover.

In oktober 1986 bracht Stryper zijn derde album uit, To Hell With The Devil. Van dit album werden meer dan 2 miljoen exemplaren verkocht. Nummers als Calling On You, Free en Honestly waren populair op MTV in 1987. Al gauw werd Stryper een bekende naam binnen de seculiere metalscene. Stryper ging in 1987 op wereldtour. Ze kwamen ook als hoofdact op het festival Dynamo Open Air in Eindhoven. Het was niet alleen Stryper’s meest succesvolle album, het was zowel het eerste hedendaagse christelijke muziek- als het christelijke metalalbum dat deze prestatie bereikte. “Calling on You”, “Free” en “Honestly” waren enorm populaire MTV- hits in 1987 – zo erg zelfs dat “Free” en “Honestly” beide de meest gevraagde nummers werden in de show Dial MTV. Ze waren ook de tweede christelijke band die op MTV werd uitgezonden, Degarmo & Key waren de eerste met hun nummer “666”. Het album ontving een Grammy Award- nominatie voor Best Gospel Performance by a Duo or Group, Choir or Chorus . Michael Sweet is de belangrijkste songwriter van de band en heeft door de jaren heen het meeste materiaal van de band geschreven. Bassist Tim Gaines deed niet mee aan de opname van To Hell with the Devil en werd korte tijd voor de release van de plaat vervangen door Matt Hurich. Hurich, deze was niet langer dan een maand bij de band, hoewel hij was uitgerust met een geel met zwart gestreepte bas en een racekostuum. Brad Cobb speelde bas op het album. Toen de promotiefoto’s voor het album werden gemaakt, keerde Gaines echter terug naar de band en nam vervolgens deel aan de succesvolle wereldtournee. Medio 1986 verliet Kenny Metcalf het toeren met Stryper en werd op keyboards vervangen door Brent Jeffers, die vervolgens tot 1990 toerde met Stryper.

Het vierde album In God We Trust van Stryper kwam uit op 28 juni 1988. Dit album neigde meer naar pop/rockmuziek. Ook volgde na dit album een tour. Stryper’s vierde album, werd ook goud, en het nummer “Always There for You” betrad de pop-hitlijsten. Ondanks dat dit weer een enorme hit was op MTV, kreeg men ook kritiek. Echter, het geluid van het album werd meer pop -georiënteerde dan de vorige releases ^[6] en een aantal critici, evenals Stryper fans, kritiek op de record voor over-geproduceerd. Bovendien kwam het imago van de band nog dichter bij de glam metal- look van die tijd, waardoor vele fans het lieten afweten. Deze factoren leidden tot lagere verkopen en het album stond slechts vijf weken in de hitlijsten op Billboard. De tweede single en video, “I Believe in You”, piekte nog wel en haalde de hitlijsten nog wel, maar een derde single “Keep the Fire Burning” haalde het niet. Net als bij het vorige album, nam Tim Gaines niet deel aan de opname (Brad Cobb speelde opnieuw bas), maar voegde zich later bij de groep voor een nieuwe wereldtournee. In God We Trust oogstte twee GMA Dove Awards voor “Hard Music Album” en “Hard Music Song” voor het titelnummer.

Op 21 augustus 1990 bracht Stryper het album Against The Law uit. In tegenstelling tot de eerdere albums bevatte de hoes van Against The Law niet de typerende zwart-gele strepen, en ook kwamen er weinig christelijke teksten in voor. De stijl van het album leek meer op classic metal. Het album verkocht slecht en ook de tour viel erg tegen. Drummer Robert Sweet zei dat de verandering van beeld en geluid een reactie was op de kritiek op het vorige album en een poging om hun glam metal-imago achter zich te laten. Het album verkocht slecht. Dit was deels te wijten aan geruchten in de pers (zowel mainstream als christelijk) dat Stryper’s muziek neigde naar een meer mainstream geluid naarmate hun christelijk geloof verzwakte. Fans vroegen zich af waarom ze het nummer ” Shining Star ” uit 1975 van Earth Wind & Fire coverden . De video ervoor zou geen hit worden op MTV – de eerste Stryper-video die dat niet was. Twee andere video’s volgden voor “Two Time Woman” en “Lady”, die minimale airplay genereerden. Veel critici beschouwden het album echter nog steeds als Stryper’s beste muzikale productie tot nu toe. Op een avond voordat Stryper een concert begon, kregen de bandleden een telefoontje waarin hun verteld werd dat Enigma Records failliet was.

Eind 1991 kreeg Stryper een contract voor één album bij Hollywood Records aangeboden. Het nieuwe album werd een verzamelalbum met twee nieuwe nummers. Op 20 juli 1991 bracht Stryper het verzamelalbum Can’t Stop The Rock uit. Op de tour die er aan verbonden was viel gitarist Oz Fox enkele malen voor Michael Sweet in op de zang. Dit gebeurde ook in augustus 1991 toen Stryper op het Flevo Festival in Nederland speelde. Na de tour verliet Michael Sweet de band en ging zich storten op een soloproject. De band bleef achter zonder zanger en label maar was geboekt voor verschillende concerten in Europa. Fox viel bij al deze concerten op de zang in. Begin 1992 vervulde Stryper enkele verplichtingen in Europa als trio met Oz Fox op leadzang. Kort daarna, op 5 mei, gaven ze twee shows in Knott’s Berry Farm in Buena Park, Californië . Ze vroegen Dale Thompson van de christelijke metal band Bruid in te vullen op lead vocals in de hoop dat hij zou toetreden tot de band. Het was tijdens een van de concerten dat Robert Sweet onverwachts aankondigde dat Dale Thompson hun nieuwe zanger zou worden. Dit werd echter later ontkend door Thompson. Begin 1993 speelde de band nog een aantal Europese dates als trio met hun laatste show op 27 maart 1993 in Sportzentrum, Greifensee, Zwitserland. Bij terugkeer in de Verenigde Staten besloten de overige leden hun eigen weg te gaan. Daarna viel Stryper uit elkaar.

Michael Sweet tekende in 1993 bij Benson Records en bracht zijn eerste solo-album uit in 1994. Er werden 300.000 exemplaren van verkocht, vijf nummer 1 Christian CHR-hitsingles en drie nummer 1-rocksingles. Michael Sweet heeft meerdere soloplaten uitgebracht die enorm succesvol waren in de christelijke muziekmarkt .

Oz Fox en Tim Gaines vormden hun eigen band, SinDizzy , en brachten in 1998 het album He’s Not Dead uit. Drummer Robert Sweet speelde in verschillende bands, waaronder Blissed, die in 2002 een album uitbrachten. Andere bands zijn onder meer King James , dbeality, Final Axe en The Seventh Power. De voormalige leden van Stryper kwamen voor het eerst weer bij elkaar in 1999, toen Michael Sweet en SinDizzy werden uitgenodigd om te spelen op een zomers rockfestival in Cabo Rojo, Puerto Rico . Als toegift vergezelde Sweet Oz Fox en Tim Gaines op het podium en speelde ze verschillende Stryper-nummers. Later, in 2000, werd de eerste “Stryper Expo” gehouden in New Jersey , en voor het eerst in 8 jaar stond de volledige line-up van Stryper op het podium. In datzelfde jaar vond in Costa Rica een concert plaats waar de vier leden samen speelden. Een tweede “Stryper Expo” vond plaats in Los Angeles in 2001. In 2003 vroeg Hollywood Records de bandleden enkele nieuwe nummers op te nemen voor het nieuwe verzamelalbum 7: The Best Of Stryper dat nog dat jaar werd uitgebracht. Stryper verbond hier een tour aan die de naam Seven Weeks: Live In America, 2003 kreeg. Stryper speelde 36 concerten in de Verenigde Staten en nam een live-album op dat ze dat jaar zelf uitbrachten.

In 2004 speelde Stryper in Puerto Rico waar opnames werden gemaakt voor een dvd. Ook was dit het laatste concert van Timothy Gaines, hij was de laatste jaren met zijn vrouw aan een andere stijl muziek gaan werken. Bij andere concerten dat jaar viel Tracie Ferrie in als bassist. Hij werkte al eerder samen met Michael Sweet op solo-albums.

Bij de concerten in 2004 vertelde Michael Sweet in interviews dat het voor hem leek of een nieuwe band geboren was. Daarom besloot hij in 2005 met Stryper een nieuw album op te nemen bij Big3 Records. Reborn kwam uit op 16 augustus 2005. Een kleine tour werd hier aan verbonden.Het nieuwe album kreeg positieve reacties van fans en critici, van wie sommigen Reborn bestempelden als een van de beste albums van dat jaar. Met een moderner geluid dat aspecten van alternatieve rock en grunge bevat , samen met minder gitaarsolo’s, actualiseert de nieuwe plaat hun stijl met behoud van de Stryper-identiteit. De plaat is geschreven door Michael Sweet . De teksten zijn ook teruggekeerd naar de bekende thema’s van de band. Het album lijkt dan ook meer op de laatste soloalbums van Michael Sweet, met de nadruk op hardrock in plaats van rock.

In 2006 bracht Stryper de dvd van 2004 uit onder de naam Greatest Hits: Live in Puerto Rico. In november van datzelfde jaar kreeg de band een nieuwe manager en maakten ze melding van een nieuw album uit te komen in de eerste helft van 2007. Door ziekte van de vrouw van zanger Michael Sweet, die op 5 maart 2009 is overleden, werd het uitbrengen van het album opgeschoven. ‘Murder By Pride’ werd uiteindelijk op 21 juli 2009 in de Verenigde Staten uitgebracht, gevolgd door een Amerikaanse en Europese tour.

In 2011 wordt er met het album “The Covering” een cover album uitgebracht, met nummers van hardrockgroepen die de groep heeft geinspireerd, zoals Rainbow, Black Sabbath, Kiss en Free. Begin 2013

volgt het verzamelalbum “The Second Coming”, dit album bestaat uit opgepoetste nummers uit het verleden aangevuld met 2 nog niet eerder uitgebrachte tracks. Eind 2013 volgt dan uiteindelijk de opvolger van hun laatste studioalbum “Murder By Pride”. Het album “No More Hell To Pay” gaat meer terug naar de begin jaren van Stryper en is hun het hardste album toe nu. Het volgende wapenfeit van de geel zwarte army is in 2015 het studio album “Fallen”, opnieuw een Heavy album van de heren. Dit maal staat er wederom een Black Sabbath cover “After Forever” op. Vooral in Amerika is Stryper nog steeds een succes. In de eerste week weten ze dan ook al 10.000 exemplaren te verkopen. En komt op 1 binnen op de Itunes Metal top honderd.

Tijdens een interview met Antihero Magazine in november 2016, onthulde Michael Sweet dat het volgende Stryper-album, dat gepland was voor een release van februari 2017, in de wacht zou worden gezet. Michael Sweet kon in de tussentijd zijn tweede album met George Lynch opnemen, zo kreeg het project Sweet & Lynch-album hierdoor tijd. Sweet verklaarde ook dat bassist Timothy Gaines om persoonlijke problemen de band verliet en tijd nodig heeft om te beslissen wat hij met de band wil doen. Terwijl Sweet opteerde om met de klassieke bezetting door te spelen met Gaines, staat hij open voor het vullen van de positie van bassist als ze de juiste vervanger kunnen vinden. Gaines bevestigde dat hij niet langer lid was van de band. Na de onderbreking, legde de band een verklaring af, dat Gaines uit de band is gezet. Gaines beweerde dat hij er werd uitgegooid nadat hij een ultimatum kreeg van de band. Perry Richardson werd aangekondigd als de nieuwe basspeler op 30 oktober, 2017.

Op 5 februari 2018 maakte Michael Sweet bekend dat het volgende album van de band, God Damn Evil , zal verschijnen op 20 april 2018. Op 9 februari bracht de band “Take It to the Cross” uit als single voor het album met Matt Bachand van de band Shadow Fall.

Nashville, TN (26 juni 2020)

De iconische christelijke rockband Stryper , die opnieuw hun blijvende duurzaamheid bewijst, keert op 4 september terug met de release van hun 13e studioalbum, Even the Devil Believes . De band heeft de eerste single van het album, “Blood From Above”, aangekondigd. Op dit album zal voor het eerst bassist Perry Richardson (ex-Firehouse) te horen zijn.

Stryper door de jaren heen, Stijl, handelsmerk, out fit, boodschap en feitenTijdens de jaren tachtig vertegenwoordigde Stryper de populaire glam metal-stijl van die tijd, gekenmerkt door zeer visuele uitvoeringen, dubbele gitaarsolo’s, het hoge, multi-octaaf geschreeuw van Michael Sweet . Kenmerkend voor de band was dat al hun outfits, sets en instrumenten waren beschilderd met gele en zwarte strepen. Het aantal strepen in verschillende rekwisieten en kostuums nam toe tijdens de show, in de aanloop naar In God We Trust . De band legde de symboliek van de strepen uit: een directe verwijzing naar de striemen die Pontius Pilatus aan Jezus gaf , en ontleent bewoordingen aan de versie van Jesaja 53:5 van de Bijbel die betrekking heeft op het motief van de lijdende dienaar . Een handelsmerk van de toneelact van de band was de gewoonte van drummer Robert Sweet om zijn enorme drumstel zijwaarts naar het publiek te draaien, zodat het publiek hem kon zien spelen. Dit is de reden waarom Robert vaker een “visuele tijdwaarnemer” werd genoemd dan een drummer.Afgezien van de alomtegenwoordige gele en zwarte strepen, had Stryper nog andere onderscheidende handelsmerken. Tijdens concerten gooide Stryper bijbels naar het concertpubliek – edities van het Nieuwe Testament met de logostickers van de band erop. Als protest tegen ” 666 ” symbolen populair onder vele heavy metal fans van het tijdperk, promootte Stryper een alternatief numerologisch symbool; Stryper’s handelsmerk maakte gebruik van het “777”-symbool en werd vervolgens behoorlijk populair onder christelijke metalheads. Hoewel het getal “777” niet echt wordt genoemd in de Bijbel (in tegenstelling tot 666, dat beroemd wordt genoemd in het boek Openbaring als het getal van het beest ), is het nummer “7” wordt traditioneel (in christelijke symboliek) geassocieerd met goddelijke perfectie. Sommige van de podia van de band bevatten de doorgestreepte symbolen van “duivel” en “666”. Stryper was de eerste openlijk christelijke heavy metal band die erkenning kreeg in de reguliere muziekwereld. ” The Yellow and Black Attack zorgde door het succes van de groep in Japan, dat grotendeels te danken was aan de steun van de band door de beroemde rockcriticus Masa Itoh , de man die de Japanse hardrock/metalscene regeerde, waar veel fans naar uitkeken voor zijn evaluatie van bands. Itoh had van Stryper gehoord, nam contact op met hun manager Daryn Hinton , en was meteen onder de indruk. Toen hij de band een positieve recensie gaf in de Japanse heavy metal bijbel Burrn! magazine en zorgde dat het album op zijn radioshow werd gedraaid, werd Stryper enorm populair in Japan met een plaat die meer verkocht dan Mötley Crüe , Bon Jovi en elke andere metalbands.” Dit leidde dat de band een contract kon ondertekenen met CBS Sony in Japan.Stryper is niet vrij van controverse. Veel christelijke critici waren het niet eens met de associatie van de groep met de heavy metal-subcultuur, die vaak in verband wordt gebracht met satanische beelden. Andere christelijke tegenstanders beschouwden de flitsende kostuums van de band als in strijd met de bescheidenheid in kleding die vaak wordt geassocieerd met oprechte beoefenaars van het vrome christendom. Televisie evangelist Jimmy Swaggart was een bijzonder prominente criticus, die Stryper’s praktijk van het verspreiden van het Nieuwe Testament op hun shows vergeleek met parels voor de zwijnen werpen. De veroordeling van Swaggart was misschien geen verrassing, aangezien Stryper werd gesteund door de rivaal Jim Bakker, die op verschillende albums van Stryper worden bedankt. Een artikel in het CCM-tijdschrift uit 1985 door Chris Willman, die ook schreef voor de Los Angeles Times, verklaarde dat “Stryper het doelwit was van verspreide acties als boycotbedreigingen en diverse veroordelingen”. Concertgangers werden bijvoorbeeld vaak begroet door demonstranten die gewapend waren met megafoons en het verspreiden van evangelietraktaten. “Het was net alsof Ozzy Osbourne daar was. Ze gaven ons dezelfde behandeling, zei Daryn Hinton.”In 1990 meldde het tijdschrift Rolling Stone dat de band gedesillusioneerd was geraakt door christelijke muziek. Dit, gecombineerd met een opmerkelijke verschuiving in toon in de teksten van de band, leidde ertoe dat “Against the Law” uit veel christelijke boekwinkels werd verbannen. The Benson Company, Stryper’s enige band met de christelijke markt, heeft dit album uit de distributie gehaald.Stryper heeft wereldwijd meer dan 10 miljoen opnamen verkocht en naar schatting is tweederde van hun albums gekocht door niet-christenen. In 2011 won Stryper de lezersprijs voor beste christelijke/evangelieartiesten en bands. Kim Jones van About.com stelt: “Met 44% van de stemmen versloegen hardrocklegende Stryper al hun concurrentie om de beste christelijke hardrockband te worden genoemd.Ian Christe , auteur van het heavy metal geschiedenisboek Sound of the Beast: The Complete Headbanging History of Heavy Metal , noemt het album To Hell with the Devil in zijn boek als een van de bakens van de glam metal beweging.

Het nummer “To Hell with the Devil” verschijnt op de Rhino Records- release The Heavy Metal Box , een compilatie van voornamelijk seculiere klassieke metalbands als Iron Maiden , Judas Priest en Metallica , evenals hairbands als Twisted Sister en Poison .

2022

Stryper keert terug met een gloednieuw studioalbum, “The Final Battle”! “The Final Battle” zet de trend van hun laatste paar albums stevig voort en ziet de band zwaarder worden terwijl ze ook hun kenmerkende melodieën, virtuoze gitaarspel en luchtstrakke ritmes behouden.
“The Final Battle” werd gemaakt tijdens de meest uitdagende tijd van de carrière van de band. Hoewel ze tijdens de wereldwijde pandemie dezelfde tegenslagen hadden als alle artiesten, had de band ook te maken met de voortdurende strijd van Oz Fox met hersentumoren en met Michael Sweet, een losstaand netvlies waarvoor meerdere medische procedures nodig waren, het gebruik van een ooglapje en beperkte mobiliteit voor langere tijd. Maar in plaats van zich door de tegenspoed te laten overweldigen, accepteerde de band deze uitdagingen en zette ze deze om in het schrijven van enkele van de beste nummers uit hun legendarische carrière. Vandaag de dag, zo’n 37+ jaar nadat ze uit de nachtclubscene in Zuid-Californië zijn gekomen, blijft het viertal opnemen, touren en optreden voor trouwe fans over de hele wereld. De groep, bestaande uit drie originele leden, waaronder de broers Michael Sweet (zang, gitaar) en Robert Sweet (drums), Oz Fox (gitaar) en nieuwste bandlid, doorgewinterde bassist Perry Richardson (voorheen van Firehouse).

The Yellow & Black Attack (1984)