Dragonfly – Falling Down
Jaar van release: 2006
Label: Eigen beheer
Het Nederlandse Dragonfly uit Vriezenveen heeft niets te maken met die andere Nederlandse legendarische cultband uit Zeeland van eind jaren zestig met diezelfde naam. Des te meer met echte melodische heavy metal, want dat is wat dit vijftal ten gehore brengt. Waar veel van de Nederlandse bands met een dame als zingend boegbeeld zich begeven in de regionen van de zogeheten gothic metal, bedient Dragonfly zich van een wat traditioneler metal-geluid. Met “Falling Down” presenteren zij hun debuut, en dat mag er zeker zijn.
Dragonfly is een kwintet met twee gitaren en hun debuut laat originele ideeën horen. Zangeres Klarine Buist heeft een zeer heldere, waardige stem. Echter haar stem is nog niet 100% afgestemd op het geluid van de band.
“Falling Down” begint met het obligate orkestrale intro ‘Naissance de la Libellule’, gevolgd door twee ietwat mindere nummers “Silent Scream” en “Voices Of the Past”. Maar beginnend met het goede ‘Deserted Places’ neemt de klasse van de muziek aanzienlijk toe en wordt het geluid gevarieerder. In de epische stukken (‘Awake To Revive’, ‘The Man In The Mirror’, ‘Dragonfly’) komt een hardere en strakkere tred naar voren. Het ritmewerk achter de zanglijn klinkt af en toe wat fantasieloos. De rijkdom aan ideeën in de band is merkbaar in de uitgekiende intro’s en solo’s. In het laatste derde deel ervaart de schijf opnieuw een toename. Ook het al genoemde ‘The Man In The Mirror’ laat de beste compositie-ideeën zien, waarop zich met ‘Another Fear’ een somber-romantisch nummer ontvouwt. Het album eindigt met het titelloze anthem van de band ‘Dragonfly’, dat opvalt door het snelle en zware ritme en subtiel gitaarwerk met een lichte maar onmiskenbare Iron Maiden-invloed.
“Falling Down” is geen fenomenale plaat, maar je hoort een groep met een zeker talent, en hun geluid zit vol buitengewone ideeën. Zodra Dragonfly hun eigen stijl heeft gevonden en een betere productie kan neerzetten, is er veel meer mogelijk.
Dit elf nummers tellende debuut moet het vooral hebben van de wat meer up-tempo nummers als Deserted Places. De wat langzamere onderdelen van dit album zijn minder boeiend, hoewel Mysterland daar een mooie uitzondering op vormt. De tweede helft van dit album is over het algemeen wat beter dan de eerste helft, met als uitschieters de dramatische songs Remember Me en The Man in The Mirror waarin zangeres Klarine Buist wordt bijgestaan door mannelijke vocalen.
Met dit debuut heeft Dragonfly de eerste stappen gezet naar meer bekendheid en meer optredens. Hoewel er met name aan het geluid en aan vlottere composities nog wel wat gesleuteld mag worden voor een volgende release, is de potentie zeker aanwezig. Dit debuut kenmerkt zich echter nog door een wat blikkering geluid. Mijn interesse is zeker wel gewekt.
Geef een reactie