Rival Sons – Hollow Bones
Jaar van release: 2016
Label: Earache Records
Het Californische Rival Sons heeft de wind in de zeilen. Sinds de oprichting in 2009 heeft de band uit Long Beach flinke sprongen gemaakt. De uitstekende liveoptredens van de afgelopen jaren hebben ertoe geleid dat Rival Sons een graag geziene act is geworden op diverse podia. Ook op het gebied van het songmateriaal hebben de Amerikanen progressie geboekt. Zo klonk de laatste plaat Great Western Valkyrie een stuk volwassener en is de vooruitgang die de groep heeft gemaakt sinds het debuut Before The Fire evident. In het zevende jaar van het bestaan van Rival Sons ligt nu alweer de vijfde langspeler in de winkels, Hollow Bones.
Deze nieuwe plaat borduurt enigszins voort op het geluid van voorganger Great Western Valkyrie. Vooral de sound is typisch Rival Sons. De productie van Dave Cobb is wederom om je vingers bij af te likken. Scott Holidays fuzzy gitaargeluid komt weer uitstekend naar voren. Ook de bas van Dave Beste en de drums van Michael Miley krijgen alle aandacht in deze ‘dik aangezette’ en ‘strakke’ productie van Cobb. Het verschil met de vorige plaat is dat de songs wat meer uitgekleed, korter en iets radiovriendelijker zijn.
Hollow Bones Pt. 1 is in ieder geval een albumopener zoals we die van Rival Sons kennen. Een energieke en riffgerorienteerde oorwurm in de lijn van Electric Man en Keep On Swinging. De wat rechttoe rechtaan-aanpak op deze plaat zorgt ervoor dat de liedjes erg makkelijk blijven hangen. Ook Thundering Voices, Baby Boy en Pretty Face nestelen zich zonder problemen nog dagenlang in je hoofd. Het Ike & Tina Turner-nummer Black Coffee is een uitstekende keuze van Rival Sons voor een cover. Het soulvolle nummer is de band op de buik geschreven en gaat hopelijk een vaste waarde worden op de setlist. Voor de charismatische en getalenteerde zanger Jay Buchanan is deze cover samen met Hollow Bones Pt. 2 en de gevoelige ballade All That I Want een uitstekende mogelijkheid om live zijn zangkunsten te laten horen.
Wederom een prima album van Rival Sons, ondanks dat de vorige platen niet worden overtroffen. De songs zijn duidelijk wat simpeler qua opzet, maar bieden desondanks genoeg kwaliteit. De groep lijkt hiermee een voorzichtige stap richting de mainstream te zetten. Toch is het onmiskenbaar Rival Sons dat je hier hoort. De fans hoeven deze plaat dan ook zeker niet links te laten liggen.
Geef een reactie