Jerusalem-Prophet
Jaar van Release: 1994
Label: Viva
Het begon allemaal in 1975 met een vijftien jaar oude transitbus, gekocht uit een overtollige voorraad bij Swedish Telecom. Het was een wonder dat ze Göteborg überhaupt konden verlaten. Het water lekte zeer snel uit de bus. Soms moesten ze tijdens hun toer midden in het niets stoppen om water voor de bus te halen. Elk tweede weekend namen ze al het materiaal mee en gingen op tournee. De missie was om jonge mensen over God te vertellen. In clubs, discotheken en scholen. Ze kregen daarbij te maken met hevig verzet. Hardrock spelen en christen zijn waren destijds zeer controversieel. Hardrock werd in verband gebracht met drugs, agressie en satanisme. Bovendien was de muziek oorverdovend. Als eerste christelijke hardrockband in Europa kreeg Jerusalem veel kritiek te verduren. In sommige kerken waren ze helemaal niet welkom. Rookbommen, lang haar en de uitrusting waren meer dan sommige mensen konden verdragen. Hardrock werd als duivels beschouwd. Naarmate de tijd verstreek, leken de vooroordelen te verdwijnen. De band droeg daar aan bij door niet op te geven. Na drie jaar toeren begonnen platenmaatschappijen te bellen. De nachten in smalle tourbussen waren voorbij. In de herfst van 1981 nam Jerusalem het vliegtuig naar de VS en ging op tournee. Het werd een succes. Het Europese, radicale Jerusalem veroverde met hun zware hardrock de VS stormenderhand. Op dat moment bestond de band uit Ulf Christiansson op gitaar en zang, Dan Tibell keyboards, Peter Carlsohn (ter vervanging van Anders Mossberg op bas) en ten slotte Michael Ulvsgärd op drums (ter vervanging van Klas Anderhell ). In 1992 verhuisde de band terug naar Göteborg en nam het album Prophet op. Het werd het album dat na een Europese tournee de meest lovende recensies kreeg.
Prophet is het zesde studioalbum en het tiende album in totaal van deZweedse hardrockband Jerusalem . Het werd gelijktijdig uitgebracht door Viva Records in Europa, REX Records in Noord-Amerika en X ZERO Corporation in Japan. Een Zweedse band die heel graag als U2 zou willen klinken, dat is het idee wat ik krijg als je naar deze plaat luister. Ze zitten ergens tussen het oude matriaal van U2 endat van Big Country in. Een van de meest onverwachte comebacks in de christelijke muziek. Het is tenslotte zeven jaar geleden dat Ulf Christiansson en zijn mede-Zweedse rockers pionierden in de christelijke metal in Europa met een reeks enorm invloedrijke albums. De band heeft besloten de muzikaal krappe wateren van metal/heavy rock te verlaten en in plaats daarvan een nieuwe reeks invloeden, een vleugje U2, een snufje indie in zich op te nemen en een album met dichte, turbulente, golvende rock te produceren. Ulf was altijd een uitstekende zanger en hier overtreft hij zichzelf. Het album opent met “City On Fire” naast de U2 invloeden, hoor ik ook Simple Minds een lekker uptempo rocknummer. Dit wordt voortgezet op het navolgende nummer “Risen”. “The Waiting Zone” is weer een nummer dat in hun begindagen had kunnen zijn geschreven met een sterke boodschap. Met de nodige gitaareffecten begint het nummer “Umbrella”. Dit nummer is helaas niet zo sterk als de eerste 3 nummers. “Be There With You” begint wat zweverig, tot Ulf invalt met zijn stemgeluid. Het nummer blijft lang zweverig maar rond de 4 minuten begint toch wat meer vorm te krijgen. Niet het sterkste nummer. Een stotterende Ulf luid het volgende nummer “On The Road” een meer uptempo en komt in het begin zeer rommelig over. Maar gaandeweg is de compositie beter ook geen topper. De drums in het volgende nummer doen vermoeden dat we weer de goede kant opgaan met het nummer “Likes Them”. En inderdaad dit klinkt meer als een rocknummer. “Truth” gaat van start met goed in elkaar gestoken intro, daarna is het een uptempo, die het niet helemaal waar maakt, hoewel het nummer nog voortvarend begon. Het navolgende nummer is “Face In The Crowd”. Hier is de gitaar prominent aanwezig, maar het is een langzaam nummer met mooi ondersteunend baswerk, dat naar het refrein toewerkt. Met “Tomorrow” wordt er gelukkig iets meer gas gegeven. Dan gaan we naar het langste nummer op het album met maar liefst 9:06 op de teller. “Berlin ’38 Next Year In Jerusalem” drum en keyboard verzorgen het begin van het nummer dit kabbelt een klein minuutje verder, dan valt Ulf in met het lijkt wel een vervormd stemgeluid, weinig enerverend tot na ruim vijf minuten, dan laat de gitaar nog even van zich spreken. Voor mij het slechte nummer op het album een nummer om over te slaan. Met de afsluiter “Soldier” weet de band toch nog waardig te eindigen.
Rockliefhebbers moeten hier maar eens een luisterbeurt aan wagen.
Geef een reactie