The Gathering-Mandylion
Jaar van Release: 1995
Label: Century Media
Het album Mandylion van de Nederlandse alternatieve/progressieve metalband The Gathering, uitgebracht in 1995, is een ander album dat een goede recensie moet krijgen vanwege de bijdrage van zangeres Anneke Van Giersbergen. Ze kwam bij de band na de eerste twee albums van de band en het maakte muzikaal een enorm verschil voor hen! The Gathering kan ook worden geclassificeerd als een progressieve rockband en ongeacht de classificatie was deze band solide toen ze actief waren. Sinds dit album in 1995 uitkwam, heeft het meer een progressief geluid en gevoel, terwijl latere albums zoals The West Pole uit 2009 meer een alternatieve stijl en gevoel hebben. De ambitieuze formatie uit Oss had zich vanaf het uit 1992 stammende debuut al toegelegd op een betrekkelijk melodieuze vorm van doom metal en dat debuut kon zich dan ook in een positieve cultwaardering verheugen.
En toen was daar… Anneke van Giersbergen! Een charismatische zangeres met een uit duizenden herkenbaar stemgeluid en een heldere visie op de band en zijn richting. Vanwege het debuut van de sindsdien definitieve zangeres en vanwege het gegeven dat “Mandylion” zo totaal anders klinkt dan zijn voorgangers, wordt dit door nogal wat fans als het ‘feitelijke debuut’ van de band beschouwd. Nogal wat andere fans zijn het daar dan weer niet mee eens.
Dan rest toch de vraag: wat is er nu zo anders aan “Mandylion”? De grunts en andere doom-elementen zijn definitief afgeworpen. Wat overblijft, is een vorm van progressieve metal die, nou vooruit, toch nog behoorlijk naar gothic smaakt.
Laten we eens een blik op de songs werpen. Het album opent statig met Strange Machines, de ‘hitsingle’ van het album. Niet in de laatste plaats dankzij Henk Westbroek – één van de laatste Nederlandse diskjockeys aan wie een eigen mening toegestaan werd – krijgt dit nummer ook enige radio-airplay middenin de weerbarstige jaren ’90. De top 40 wordt nét niet gehaald, maar de fanschare groeit door dit album met dit nummer als visitekaartje tot grote hoogte. Vanaf het eerste nummer genaamd “Strange Machines” hoor je hoe Anneke’s stem echt past bij de muziek van deze band. Het nummer gaat over dromen over vliegen in deze vreemde machines die mensen in staat stellen om door hele eeuwen heen te vliegen. Met de opkomst van de technologie zijn er allerlei ontwikkelingen mogelijk en dat besefte de band toen. Een Fates Warning-invloed begint in dit nummer, maar de riff is langzamer dan dat.
Hoewel de rest van de plaat zeker niet zomaar ‘meer van hetzelfde’ is, is Strange Machines op zijn minst een goed visitekaartje. Eléanor is met zijn pakkende melodielijn en heavy metal drumpartijen een van de beste Gathering nummers ooit gemaakt. In andere songs wordt de metal met andere elementen gemixt. Het nummer Eleanor gaat over iemand die vermommingen draagt om te maskeren wie ze werkelijk zijn. Deze persoon probeert anderen af te breken om hun eigen egoïstische verlangens na te jagen.
Vervolgens komt het nummer In Motion #1, het eerste van twee delen van deze serie nummers. Het nummer gaat over het feit dat onze gedachten onze ergste vijand kunnen worden als we ze niet controleren. Naarmate het nummer vordert, horen we een soort atmosferisch geluid.
In het langzamere nummer Leaves breidt Anneke haar stem uit en klinkt ze een beetje als Cristina Scabbia en zelfs de muziek klinkt als het vroege Lacuna Coil, hoewel het langzamer is.
Het geluid van Lacuna Coil zet zich voort in het volgende nummer genaamd Fear the Sea. Soms kunnen de golven van het water zo hoog worden dat ze de kracht hebben om mensen te verdrinken. Wanneer onze gemoedstoestand wordt beïnvloed, kunnen we “verdrinken” in onze fantasiegedachten, zoals het lied zegt. Het titelnummer “Mandylion” heeft een soort van Supertramp opening ala School daarna volgen de drums maar langzaam, een beetje vreemde opening. Het opgenomen is ter nagedachtenis aan een overleden vriend van de band. Dit nummer hadden ze van mij wel achterwege mogen lagen. Sand and Mercury is een nummer over een vrouw die bedelt en echt vraagt of haar vriend een tijdje aan haar zijde wil blijven. Ze weet dat ze ziek is en dat ze niet lang meer te leven heeft. Ze vraagt om een laatste omhelzing voordat ze deze wereld verlaat. Het nummer is mij te lang en kan mij niet boeien van begin tot eind. Het album eindigt met In Motion #2, een herkenbaar Gathering nummer, bevat alle elementen die een nummer van de band moet hebben.
Los daarvan is “Mandylion” absoluut een essentieel werkje in de Nederlandse proggeschiedenis. Dat de band zich in de rest van hun repertoire nog in interessante richtingen zou doorontwikkelen.
Geef een reactie