Chase-In Pursuit
Jaar van Release: 1993
Label: Salt Incorporated
Christelijke hardrockgroep uit Amerika, die rond 1993/1994 een cd uitbracht met de naam “In Pursuit” op het label “SALT Inc Music”. Deze Chase bestond uit Scott Lowmaster (slaggitaar en leadzang), Virgil Burdic (leadgitaar en zang), Ron Chase (basgitaar) en Jay Corey (drums).
Dit is het debuutalbum van de christelijke band Chase, die hun naam ontleent aan hun bassist Ron Chase. Vanuit de staat New York doen deze jongens een poging om deelgenoot te worden van de arenarockmarkt en dat doen ze op bewonderenswaardige wijze. Als we ze in een hokje moeten stoppen, dan zal de stijl zitten in de melodische christelijke hardrock. De nummers zijn geproduceerd met een vol geluid, soepele harmonische zang, met wat sonisch gitaarwerk. Neem ter vergelijking Idle Cure, Ze doen me veel denken aan Noveaux, die allebei proberen de late jaren 80-stijl van Def Leppard na te bootsen, en er behoorlijk goed in slagen. en voeg een dosis andere arenabands toe, zoals de vroege Bon Jovi en Ratt en dit is wat je krijgt. Internationale recensies zijn nog al wisselend, de een schrijft over een tegenvallend resultaat en sommige vol lof. Wat mij betreft qua kwaliteit zitten aan de bovenkant, en de man die verantwoordelijk is voor de productie is niemand minder dan Bill Baumgart, die eerder heeft gewerkt met ander christelijk bands als Idle Cure en Liaison. De nummers zijn gericht op relaties .. goed en slecht, maar ze doen het tegen de achtergrond van melodieuze rock. Als we naar de nummers luisteren, geeft het openingsnummer ‘Keeping My Mind’ ons een perfecte demonstratie van hun melodieuze stijl, sterke backing vocals in een harmonisch refrein, eindigend met enkele opzwepende gitaarsolo’s. ‘Spectrum Of Emotion’ is het volgende nummer dat wat aan Firehouse doet denken, een uptempo hardrocknummer. ‘Love Is The Reason’ begint met een lekker ritme van bas en drums en de gitaarmuziek wurmt zich ertussen door. Een van de betere nummers op het album met Leppard invloeden. ‘Don’t Shut Me Out’ begint akoestisch, maar al snel vallen de gitaren in, dit is ook een krachtig rocknummer. Met ‘Have You Got Some Time’ het intro is nog met keyboard, daarna kun je het nummer kwalificeren als een lekker feelgood rocker. ‘Til The End Of Time’ is een typisch 80’s stijl L.A. rock a la Ratt. ‘Get It Right’ is het nummer dat mij niet echt kan bekoren. Een beetje rommelig, geen geweldige melodielijn. Je zou ook denken dat een band die opereert in deze stijl, dat hun ballads geweldig zijn. Niet dus. Met name ‘In Your Arms’ een semi-akoestische ballad een goede uitvoering, maar mits net de power en ‘I Am Living You’ zijn weliswaar goed qua kwaliteit, maar missen gewoon iets, misschien ontbreekt er een klein randje. het laatste nummer, . ‘You Will Be The One’ is verreweg komt het dichts in de buurt van AOR, met een geweldig refrein, opzwepende coupletten en een uitstekende gitaarsolo en qua zang doet het wel een beetje denken aan Michael Sweet.
Baumgart slaagt erin om de productie niet over geproduceerd te laten klinken. Hoewel het niet het beste album is dat ooit is opgenomen, is het een zeer strakke melodische uitvoering. Voor fans van christelijke arenarock.
Geef een reactie