Myles Kennedy – Year Of The Tiger

Myles Kennedy – Year Of The Tiger

Jaar van Release : 2018

Label : Napalm Records

Myles Kennedy kennen we inmiddels van Alter Bridge en zijn werk met Slash. Myles Kennedy geldt als één van de meest herkenbare zangers in de hedendaagse rockscene. Zo identificeert Alter Bridge naast het uitstekende gitaarspel van Mark Tremonti zich vooral door de hoge en uiterst herkenbare zang van Kennedy, maar weet hij ook de solo-band van Slash, ondanks het karakteristieke spel van de meestergitarist, vocaal een eigen karakter te geven.

De vocalist is dan ook altijd wel bezig, maar leek nu even tijd over te hebben. Alter Bridge ligt tijdelijk op zijn gat nu de tourcyclus van de laatste plaat The Last Hero afgerond is en Tremonti zich voorlopig weer richt op zijn naar zichzelf vernoemde band. Ook het solo-project van Slash staat stil vanwege zijn hereniging met Guns N’ Roses. Deze ruimte gaf Kennedy de mogelijkheid om eindelijk zijn langgekoesterde plannen voor zijn eigen solo-album te realiseren en nu brengt hij met Year Of The Tiger zijn eerste plaat onder zijn eigen naam uit.

 Bij beide bands gaat het gas er regelmatig flink op en daar heeft Myles met zijn kenmerkende stem een behoorlijke stempel op het bandgeluid. Op zijn eerste solo plaat kiest hij voor een totaal andere aanpak. Hierop doet hij afstand van de bombastische rock/metal waarmee hij eerder furore maakte. Year Of The Tiger is namelijk een zeer ingetogen album dat zich vooral kenmerkt door rustige tracks die veelal akoestisch gebracht worden en allemaal een zeer persoonlijk thema hebben.

 Veel nummers zijn slechts met een minimaal instrumentarium ingespeeld en dan ook nog voornamelijk akoestisch. Verwacht echter geen zoetsappig album. Daar is het onderwerp waar het hele album over gaat te zwaar voor.

 Myles heeft besloten om het hele album in het teken te stellen van zijn vader die overleed toen Myles pas vier was. Daar slaat het titelnummer ‘Year Of The Tiger’ dan ook op, het was namelijk 1974. Het resulteert in een album wat zeer persoonlijk is geworden. Een album ook waarop het verdriet over en het gemis van zijn vader voor Myles voelbaar is en de dankbaarheid tegenover zijn moeder overeind staat. Een album ook waarin vraagtekens gesteld worden bij het geloof. Opgroeiend in een streng gelovig gezin, weigerde zijn vader tijdens een ziekte elke vorm van medicatie en vertrouwde hij erop dat God hem zou genezen. Dat gebeurde echter niet. Het gevolg was dat hij stierf en de familie vaderloos achterbleef. Dit heeft de nodige impact gehad op het leven van Myles en een plek om het echt tot rust te laten komen en te accepteren is er nooit geweest, want met een andere keuze had het namelijk heel anders kunnen aflopen.

 Is dat dan datgene waarvoor je uiteindelijk een gezin achter laat.

Alter Bridge huis producer Michael “Elvis” Baskette heeft ook dit album geproduceerd en daardoor onstaat er toch een behoorlijk heavy album ondanks het ontbreken van electrische gitaren. Luister maar eens naar het absolute hoogtepunt ‘The Great Beyond’. Dit nummer had op geen enkel Alter Bridge album misstaan. ‘Devil On The Wall’ had wat dat betreft op het Slash album ‘World On Fire’ kunnen staan. Alle tracks op Year Of The Tiger zijn dan ook erg divers. Zowel qua instrumenten (die veelal door Kennedy zelf ingespeeld zijn) als aan het tempo en de sfeer van de nummers is er veel verschil te merken. Het persoonlijke thema levert dan ook zeer diepe en gevoelige teksten op, die op een prachtige en bij tijde en wijle emotionele manier worden gezongen. Alleen daardoor is het al van meerwaarde om de lyrics eens naast de muziek te leggen en het verhaal achter de plaat te kennen. Neem bijvoorbeeld de passage in Blind Faith: “I know you’re steadfast in your ways. Never compromise your faith. But is it worth it in the end, to never see my face again?” Wanneer je dit in de context plaatst van een zoon die dit zegt nadat zijn vader is gestorven door het weigeren van medicatie omdat hij dacht dat bidden hem beter zou maken, dan is dit ijzersterk en gevoelig.

 Zo is het titelnummer met zijn Chinees-georiënteerd geluid een vreemde eend in de bijt. heeft Daarnaast weet Love Can Only Heal voortreffelijk op te bouwen naar een mooie climax en vormt het afsluitende duo Songbird en One Fine Day een hoopgevend geheel.

 Daarnaast worden de teksten gedreven gebracht door Kennedy, wat het geheel extra krachtig maakt. Vocaal houdt hij zich wel veelal enorm in en zingt hij een stuk rustiger en zwaarder dan je van hem gewend bent. Af en toe zijn er lange en hoge uitspattingen en die komen op de momenten dat de muziek daarom vraagt. Het levert dan ook vooral ingetogen materiaal op dat zich veelal kan identificeren met het singer/songwriter-genre, maar waarin ook veel invloeden uit blues en country zitten.

Afsluitend rest er niets anders dan bewondering voor zoveel muzikaal vakmanschap en geweldige songwriting op het hele album. Myles speelde zelf alle snaarinstrumenten en word op bas en drums bij gestaan door Tim Tournier en Zia Uddin.

Liefhebbers van Myles Kennedy kunnen Year Of The Tiger moeiteloos aanschaffen, maar ook voor mensen die houden van een akoestisch album met veel diepgang is dit album een absolute aanrader. Het is een fantastische plaat geworden met een zeer persoonlijke lading, ingespeeld door een uiterst vakkundig en getalenteerd artiest.