The Dead Daisies – Revolucion
Jaar van release: 2015
Label : Spitfire Records
In augustus van het voorgaande jaar verscheen het debuutalbum van de sleazy rock band The Dead Daisies, die ik totaal gemist moet hebben. Met deze ‘Revolucion’ is de band dus toe aan hun tweede album en op basis daarvan zal ik zeker op zoek gaan naar hun debuut, want wat de band op deze ‘Revolucion’ laat horen klinkt erg lekker en smaakt zeker naar meer. Ik moet eerlijk zeggen dat ik oorspronkelijk niet al te hoge verwachtingen had van dit plaatje, maar dat was eigenlijk alleen maar gebaseerd op de in mijn ogen toch ietwat vreemde bandnaam. Toen ik echter de line-up van dit gezelschap onder ogen kreeg was mijn interesse wel degelijk gewekt, want met bassist Marco Mendoza, toetsenist Dizzy Reed, drummer Jackie Barnes, de beide gitaristen David Lowy en Richard Fortus en (vooral) zanger John Corabi heb je wel de nodige klasse en ervaring in huis.Dat houdt nog niet altijd in dat ook het song materiaal het aanhoren waard is, maar ook dat is bij onze Daisies goed verzorgt. De dertien songs die hier geoffreerd worden zijn erg riff-georiënteerd. Hun werk lijkt vooral hun kracht te putten uit de woelige jaren 70 en begin jaren 80. Denk dan vooral aan de sound van onder meer Foreigner en Bad Company. “Mexico” pakt ook meteen terug naar de vertrouwde sound van die tijd. Krijgen we dan ouwe meuk opnieuw uitgevonden? Nee, daar steken de songs simpelweg te goed voor in elkaar. Het is wel eens lekker om naast het gebruikelijke metaalgeweld waar ik naar luister nu deze “feelgood” rock aan te horen. De productie is nagenoeg perfect te noemen. Maar goed, dat mag je ook niet anders verwachten met dezelfde mijnheer achter de knoppen van artiesten zoals Guns N’ Roses en Billy Idol. Craig Porteils heeft flink zijn best gedaan om er een mooi authentiek werkje van te maken.Verder is hier een sleazy sausje overheen gegoten en dat maakt het geheel erg smaakvol. Verder valt vooral zanger John Corabi in positieve zin op daar hij met zijn krachtige stem de tracks net dat beetje extra geeft om op te vallen. “Revolucion” swingt, dit komt mede door de toetsenkunstenaar Dizzy Reed, die duidelijk weet hoe hij zijn toetsen moet aanslaan. Van orgelwerk tot aan piano; het is allemaal terug te vinden. Stevige gitaarlijnen voeren de boventoon met een dikke knipoog naar grootheden uit de befaamde jaren 80 scene.Het speelse karakter zit hem ook in de veelzijdigheid en diversiteit van hun instrumentengebruik. Zoals eerder aangegeven gaat Dizzy heerlijk los op deze plaat. Zijn maatje van Guns N’ Roses, Richard Fortus laat weer horen dat hij stiekem toch wel één van de meest getalenteerde gitaristen van Guns N’ Roses is. Hij is duidelijk in zijn element op “Revolucion”. Hij weet de boel met een flinke portie ziel en blues te brengen. Uiteraard mag er op zo een plaat ook de ballad niet ontbreken en met “Sleep“ moeten we daar dan ook aan geloven. Laat je dus niet op het verkeerde spoor zetten vanwege de bandnaam, maar geef dit plaatje een eerlijke kans. De muziek die dit zestal produceert verdient dit en ik weet zeker dat je na beluistering aangenaam verrast zult zijn.De mannen van The Dead Daisies weten hoe ze muziek moeten maken en gelukkig hebben ze tijd over van hun “grote bands“ om ons deze lekkere rockplaat te presenteren. The Dead Daisies hebben mij in ieder geval weten te overtuigen dat ze kwaliteit hebben.
Geef een reactie