W.e.t.- Retransmission

W.E.T.- Retransmission

Jaar van Release: 2021

Label: Frontiers Music

De supergroep W.E.T. komt in 2021 met een nieuwe plaat aanzetten. Gelouterde muzikanten hebben de krachten samengebundeld en gelukkig bleef dat niet bij ‘maar’ een album, wat we ooit wel zien bij projecten. De band maakt een melodische hardrock. Dit is het vierde album van de heren en komt net iets minder dan twee jaar na ‘Earthrage’.

De naam W.E.T. komt van de bands waar de mannen ook in spelen/gespeeld hebben. De W komt van Work of Art, waar we Rober Såll van kennen. De E van Eclipse, daarvan is Erik Mårtensson en last but zeker not least Jeff Scott Soto’s voormalige band Talisman. Verder bestaat de groep nog uit Magnus Hendriksson, Andreas Passmark en Robban Bäck.

In 2009 kwam het debuut uit en daarop staat tot nu toe ook hun grootste hit ‘One Love’. De muziek is heerlijke AOR met her en der een net wat pittiger randje. Ook dit nieuwe ‘Retransmission’ staat weer vol met fijne riffs, pakkende refreinen en goede solo’s. Dit is muziek die je niet zomaar uit je hoofd gaat krijgen. Vergeleken met eerder werk van de mannen kunnen we stellen dat deze plaat net een tikkie steviger is over het algemeen genomen, hij voelt verder energieker aan. Het staat werkelijk waar vol met sterke songs, waar eerdere albums af en toe nog wel eens een oké nummertje hadden, is alles op ‘Retransmission’ meer dan oké.

Met opener ‘Big Boys Don’t Cry’ zetten ze gelijk goed in. Stevige riff en een refrein waar je niet omheen kunt. Het is er een die dagen blijft hangen. Als dan het album vordert kom je haast alleen maar nummers tegen waarbij dit het geval is. Misschien zijn het niet allemaal refreinen die blijven hangen, maar riffs, bridges zijn net zo memorabel.

Laatste twee nummers ‘How Do I Know’ en ‘One Final Kiss’ behoren tot de beste tracks. Eerstgenoemde komt met een geniale solo. Ook ‘One Final Kiss’ heeft een sterk gitaarwerk. Beide refreinen zijn echte oorwurmen. Dit alles op een heerlijke melodie, veel beter wordt het niet.

‘How Far To Babylon’ laat horen hoe de bas en drums een nummer kunnen dragen. Mede door de lichte tempowisselingen is dit een zeer interessant nummer geworden.

We kunnen dus wel stellen dat W.E.T. wellicht met deze plaat een van de betere AOR/melodische hardrock albums heeft afgeleverd na de hoogtijdagen van het genre. Dit is een must hear voor elke fan van melodische rock, een heuze parel. Aan het einde heb je haast geen stem meer over. Dit zal zeker niet de enige plaat worden uit het genre dit jaar, maar de heren leggen de lat in ieder geval behoorlijk hoog.