Overland – Epic
Jaar van Release: 2014
Label : Escape Music
FM-zanger Steve Overland is al sinds jaar en dag n van mijn favoriete melodieuze rockzangers. Steve Overland is vooral bekend als de frontman van de absolute klasse band FM. Die albums zitten in de verzameling van elke AOR fan. De beide albums “Indiscreet” en “Tough It Out” zijn absolute meesterwerkjes in het genre. Naast FM was Steve ook de drijvende kracht achter The Ladder en Shadowman. In 2008 en 2009 bracht hij al eerder solowerk onder zijn naam uit. Met deze “Epic” levert hij daarmee nieuw solowerk af.
Ook als solo-artiest is hij zeker niet onverdienstelijk bezig en met name zijn tweede solo-plaat, het uit 2009 stammende ‘Diamond Dealer’, was een absolute kraker. Bijna vijf jaar na die release is Steve terug als solo-artiest en heeft hij, naast een tweetal platen met zijn band FM (‘Rockville I’ en ‘Rockville II’), nu zijn langverwachte derde solo-album op de markt gebracht getiteld ‘Epic’. Deze specifieke release is alleen al interessant vanwege het feit dat Steve op deze CD de samenwerking is aangegaan met de A.O.R.-gitarist- en producer bij uitstek Mike Slamer, terwijl ook Mike’s Seventh Key bandmaatje Billy Greer de nodige achtergrondvocalen heeft verzorgd. En het dient te worden gezegd dat deze samenwerking een wederom spectaculaire A.O.R.-plaat heeft opgeleverd.
De plaat opent met het supergladde ‘Radio Radio’ en dat is nu niet echt het nummer dat ik gekozen zou hebben om de plaat mee te openen. Zoals de titel al doet vermoeden is de opener “Radio Radio” een uiterst radiovriendelijk AOR deuntje met de warme stem van Steve, catchy riffs en duidelijk aanwezige toetsen. Wie al vroeger werk van Mr. Overland heeft gehoord (FM, The Ladder, …) weet dat zijn songs allen van hoge kwaliteit zijn op gebied van de zang (uiteraard), maar ook de instrumentatie laat hoog vakmanschap horen. Maar met deze release vind ik persoonlijk dat de nummers niet genoeg blijven hangen! De tracks hebben te leiden onder het AOR syndroom. De weinige variatie in de nochtans uitstekende composities is daar verantwoordelijk voor. Iets wat het genre meermaals verweten wordt (al dan niet terecht).
Vele melodieuze rockbands zouden blij zijn met het kwaliteitsniveau van dit nummer, maar als je de gehele ‘Epic’ plaat beluisterd is dit niet bepaald het beste wat Steve te bieden heeft. Nee, dan is het navolgende ‘If Looks Could Kill’ al een heel stuk beter, terwijl ook songs als ‘Stranded’, ‘Down Comes The Night’, ‘So This Is Love’, ‘Wild’ en afsluiter ‘The End Of The Road’ tot de vele hoogtepunten van dit album behoren. Zoals gewoonlijk zingt Steve de sterren van de hemel en komen de heerlijke gitaarpartijen, de fantastische harmony zang en de bijzonder fraaie melodie-lijnen door de uitstekende productie optimaal tot hun recht. Het dient wel te worden gezegd dat het enige luisterbeurten vergt voordat het materiaal zijn schoonheid daadwerkelijk prijsgeeft, maar als je die investering hebt gedaan moet je tot de conclusie komen dat Steve Overland met deze ‘Epic’ andermaal een top-product heeft afgeleverd. Niet tegenstaande deze kanttekening is er geen enkel minder nummer te bespeuren in deze collectie. “Rags To Riches” scoort wat hoger op de rockmeter en laat zich hierdoor ook opmerken! Natuurlijk geldt dit ook voor “Rock Me”, wat met zo’n titel in de lijn van de verwachtingen lag. Wonderwel wordt deze trend doorgezet voor de resterende nummers. Let vooral op de vrolijke – duidelijk door TOTO geïnspireerde – toetsen gedurende “So This Is Love”. De derde soloplaat van Steve is opnieuw een collectie van 12 kwaliteitsvolle tracks met die ongelooflijke stem van de man zelf op de voorgrond. Wie vorig werk van Steve goed vindt, kan dit album blind aanschaffen. De liefhebbers van de smooth AOR zullen hier ook een vette kluif aan hebben. Misschien dat de plaat voor de meer melodieuzere rock georiënteerde liefhebber wat te zacht uitvalt!
Geef een reactie