The Poodles – Tour De Force
Jaar van Release: 2013
Label: Frontiers
The Poodles werden opgericht in de herfst van 2005 en zes maanden later namen ze deel aan de Zweedse tak van het Eurovisiesongfestival. Dit zorgde voor de doorbraak in eigen land. Hun debuutalbum “Metal Will Stand Tall” werd kort daarna uitgebracht. Hun tweede album “Sweet Trade” bevestigde hun status en hun aanhang werd steeds groter. In 2009 werd “Clash Of The Elements” hun volgende product dat op de mensheid werd losgelaten. Na een live album en een vierde plaat komen ze nu aandraven met hun vijfde langspeler. “Tour De Force”.
Het album start alvast krachtig met pompende riffs en melodieuze gitaren er bovenop. Samuel zet het refrein volledig naar zijn hand met zijn typisch stemgeluid. “Misery Love Company” bezorgt het album alvast een flitsende start. “Shut Up!” gaat zelfs nog wat verder met een flitsende intro en een leuke gitaaruitspatting. Het nummer doet me denken aan Winger met een kort Van Halen riedeltje als extra. Naast het aanstekelijke gitaartje is de bas ook duidelijk hoorbaar in het metalsprookje “Happily Ever After”. De gitaar heeft duidelijk terrein gewonnen op deze nieuwe schijf van de schoothondjes. “Viva Democracy” wordt volledig gedragen door de supervette gitaarriff (die mij zelfs een beetje doet denken aan Marilyn Manson). Dit bevestigt nogmaals de stelling dat een ‘simpele’ riff een steengoede song kan maken. In “Going Down” weerklinken zelfs wat sleaze invloeden. Toegegeven, ik heb altijd wel een zwak gehad voor deze band, maar ik moet zeggen dat het gitaarwerk me enorm aanspreekt. Al dit fraais wordt begeleid met een diepe bas en af en toe een streepje toetsen. Mede door de cello bevat de ballade “Leaving The Past Behind” een hoog Eurovisiesongfestival gehalte. Indien alle inzendingen dit niveau konden halen, zou dat een melodieus rock feestje worden! Eerste single “40 Days And 40 Nights” is catchy as hell en kent een geluid dat meer refereert naar hun vroegere releases! In “Kings & Fools” zijn zelfs flarden te herkennen van Southern rock. Het lijkt erop dat deze huisdieren hun status van brave schoothondjes willen afschudden. Ze slagen daarin met grootste onderscheiding! Luister vooral naar de verrassende break! Die wordt verlengd met een heerlijke melodieuze solo. De rest van de nummers volgen allen dezelfde weg als hierboven reeds werd neergepend. Het album wordt afgesloten in hun moedertaal! “En För Alla För En” is een track gezongen in hun moedertaal, waar alle goede elementen van The Poodles worden samengebracht. Een supercatchy refrein, aanstekelijke gitaren, een stevige ritmesectie en dit alles besprenkeld met de mooie vocalen van Samuel. Een sterke aanrader dit album voor alle melodieuze rock fans, want Poodles liefhebbers schaffen dit album toch blindelings aan!
Hun vorige schijf “Performacrazy” vond ik persoonlijk een sterke schijf. Maar deze “Tour De Force” is een klasse beter! Vooral het gitaarwerk is meer avontuurlijker en meer gevarieerd! De zijsprongen naar andere genres zoals sleaze en southern rock vind ik persoonlijk uiterst geslaagd en de plaat klinkt in zijn totaal harder en minder gepolijst. Ik ben benieuwd of de band dit ook op het podium kan waarmaken! Misschien kunnen we dit later in het jaar eens testen, maar voorlopig hebben we een vette kluif (om in de hondentaal te blijven) aan deze nieuwe zilveren schijf!
Geef een reactie