Savatage-Still The Orchestra Plays (Greatest Hits vol.1 & 2)

Savatage-Still The Orchestra Plays (Greatest Hits vol.1 & 2)

Jaar van Release: 2010

Label: Edel Company

Het is zover! Na wat halve verzamelaars en live opnamen, is er na bijna dertig jaar eindelijk een compleet overzicht verschenen van de Amerikaanse heavy metal formatie Savatage. Hun rijke historie is sinds deze maand te verkrijgen als dubbel cd. Op Still The Orchestra Plays (Greatest Hits vol.1 & 2) staan maar liefst 23 klassiekers uit het oeuvre van deze inmiddels legendarische band uit Florida.

Savatage werd eind jaren ’70 opgericht door de broers Jon en Criss Oliva. De band heette toen nog Avatar, maar omdat er destijds al een band bestond met die naam, werd het debuutalbum ‘Sirens’ uit 1983 onder de nieuw verkozen naam uitgebracht. Aan het leven van gitaarvirtuoos Criss werd in 1993 abrupt een einde gemaakt door een dronken automobilist. Onder meer Alex Skolnick (o.a. Testament) en inmiddels Al Pitrelli (o.a. Alice Cooper) werden zijn opvolgers. De band had toen reeds zanger Zachary Stevens in dienst genomen. Dit had te maken met het feit dat Jon zich wat op de achtergrond had begeven en zich voornamelijk met de songwriting was gaan bezighouden. Rond die tijd werden de albums ook progressiever en werden de conceptalbums vervangen door ware rockopera’s, zoals ‘Streets’ uit 1991. Deze verandering werd Jon door de fans van het eerste uur niet altijd in dank afgenomen, maar er werd tegelijkertijd ook weer nieuw publiek aangeboord. Jon ging zijn drang naar het bombastische uiteindelijk onder meer verwerken in projecten van producer Paul O’Neill onder de naam Trans-Siberian Orchestra, waarop ook andere leden van Savatage te horen zijn. Na het laatste studio album van Savatage ‘Poets and Madmen’ uit 2001, ging Jon verder met Jon Oliva’s Pain, en bestaat er een groot vermoeden onder fans dat die band de blijvende voortzetting is van Savatage. Dit werd onlangs weer bevestigd, toen de andere leden en ex-zanger Stevens bekend maakten om met leden van Metal Church de nieuwe band Machines Of Grace te beginnen.

Over de kwaliteiten van de band valt weinig te discussiëren, over de samenstelling van deze verzamelaar wellicht wel. Het is duidelijk dat het ongetwijfeld met rechten van verschillende platenmaatschappijen heeft te maken. Zo zijn de eerste twee, met heerlijke speedmetalriffs overgoten, albums onderbelicht, behalve de song ‘Out On The Streets’, maar dat is een latere akoestische versie. Verder vind je ook geen nummers terug van ‘Fight For The Rock’ uit 1986. De verder chronologisch opgebouwde verzamelaar vangt aan met de titeltracks van twee fameuze albums, ‘Power Of The Night’ (1985) en ‘Hall Of The Mountain King (1987), gevolgd door ’24 Hours’ en ‘Legions’, eveneens twee sterke tracks van het laatst genoemde album.

Na drie heerlijke songs van het album ‘Gutter Ballet’ volgen er evenveel van ‘Streets’. Bij die laatste drie, opmerkelijk genoeg, geen ‘Jesus Saves’ en ‘Agony and Ecstasy’, nummers die wel voor eerdere verzamel/live albums werden gekozen. Gelukkig horen we wel ‘Chance’ van ‘Handful of Rain’. Dat nummer laat goed horen dat de band rond die periode met meerstemmige zang experimenteerden à la Queen in de jaren ’70. Wanneer ook de tweede cd het einde nadert, komen met name de epossen van de laatste studioalbums voorbij, zoals het ruim tien minuten durende ‘Morphine Child’. Die laatste nummers geven duidelijk aan dat de band de hard rock en speedmetal van weleer reeds lange tijd achter zich heeft gelaten, en gekwalificeerd moet worden binnen de progressieve en symfonische metal.

Tot slot nog iets extra’s, namelijk drie akoestische songs die nog niet eerder werden uitgebracht. Die zijn best aardig, maar de echte fan zal waarschijnlijk proberen de limited edition in de wacht te slepen. Daar zit een dvd bij, waarop de beelden van de eerder op cd en video verschenen ‘Japan Live’ uit 1994 eindelijk digitaal te zien zijn.

Hoewel niet een geheel compleet overzicht van hun werk, en soms wat opmerkelijke keuzes, laat deze verzamel-cd wel goed horen welke klasse de muzikanten bezitten, en hoe goed de songs in elkaar steken. Het blijven stuk voor stuk geweldige nummers, zeer technisch en zonder oeverloos gepiel. De muziek van Savatage blijkt vooral tijdloos te zijn, vaak het handelsmerk van goede muziek.

Geef een reactie Reactie annuleren