CRIMSON GLORY – TRANSCENDENCE
JAAR VAN RELEASE: 1988
LABEL: ROADRUNNER RECORDS
John Patrick Jr. McDonald, de legendarische zanger die onder de naam ‘Midnight’ de eerste drie albums van Crimson Glory inzong. Hij is er niet meer na een leven vol dieptepunten en drank. Net nu hij langzamerhand de draad weer oppakte om zijn solo carrière nieuw leven in te blazen. Midnight stierf midden in de nacht van 8 juli 2009 en daar mogen we met z’n allen toch wel even stil bij staan.
Hoe roerig zijn leven ook was en hoe grillig zijn persoonlijkheid ook geweest mag zijn, hij laat een grootse muzikale erfenis achter. Het titelloze debuut van Crimson Glory was een schot in de roos, maar Transcendence uit 1988 bleek de ware klassieker. Een album dat vandaag de dag nog altijd vele liefhebbers in vervoering brengt. Grotendeels is dat te danken aan de stem van de destijds gemaskerde zanger. Als geen ander weet hij ook nu nog de rillingen over de rug te laten lopen. Zo heeft de opening van Painted Skies een aantal zanglijnen die gerust als magisch betiteld mogen worden. Met veel gevoel en emotie baant de zanger zich een weg door de prachtige compositie.
Het masker op het gezicht lijkt te staan voor de twee uitersten van de zanger. De melancholische Midnight zoals in het tranentrekkend mooie Lonely en de felle agressieve tong zoals in het stevige Red Sharks. Het bereik is indrukwekkend en de muziek is dat eveneens. De spannende riffs en melodielijnen staan garant voor muzikale klassiekers die zich gemakkelijk kunnen meten met het beste werk van Queensrÿche en Heir Apparent. De progressieve power metal ademt een sfeer van mysterie en mystiek zoals steeds minder bands dat kunnen uitdragen. Dat element was misschien wel hetgeen waardoor Crimson Glory zich onderscheidde van talloze andere groepen.
Je hebt tegenwoordig goede platen, maar albums met een dergelijke magie zoals Crimson Glory en Transcendence hadden tref je maar weinig meer aan. De ietwat mechanisch klinkende drums vormen slechts een kleine smet op een weergaloos werkstuk, waarop één van de beste zangers uit de Amerikaanse metalmuziek ongekend uitblinkt. Het traantje dat ik wegpink als de laatste tonen van het titelnummer wegsterven is oprecht. Deze man komt nooit meer terug, maar de briljante muziek met zijn fabelachtige zang blijft..
Geef een reactie