Fates Warning – FWX

Fates Warning – FWX

Jaar van release: 2004
Label: Metal Blade

‘FWX’ is het tiende studio album van Fates Warning. Het mooie is wel dat het debuut van de band, ‘Night On Brocken’ precies twinitg jaar geleden uitkwam, en de band derhalve 1op 2 loopt. Fates Warning draait dus al een tijdje mee en aanvankelijk leek de band mee te gaan in het kielzog van uiterst succesvolle bands als Dream Theater en Queensryche. Dat had dan moeten gebeuren met albums als ‘Perfect Symmetry’ (1989) en ‘Parallels’ (1991). Fates Warning is en blijft echter een cult band die een grote aanhang heeft in het underground circuit maar de stap naar een echt groot publiek waarschijnlijk niet meer zal maken. Feit blijft echter dat het toch een heerlijke formatie is, die naast de al eerder genoemde titels ook verantwoordelijk was voor juweeltjes als ‘Awaken The Guardian’, en ‘No Exit’.
Na de radiovriendelijke (en uitstekende) platen eind jaren tachtig/begin negentig is Fates Warning zich weer gaan richten op muziek die iets minder toegankelijk is en vooral de harten van progressieve metal fans sneller doet kloppen. ‘FWX’ is in dat opzicht geen uitzondering, zo blijkt al snel. ‘Left Here’, de zeven minuten durende opener laat naast ingetogen coupletten ook verraderlijke breaks horen en heerlijke leads. Geen knaller als opener dus, maar subtiliteit. Snel verder, want ik verwacht toch wel wat vuurwerk. De riff waarmee ‘Simple Human’ van start gaat is krachtig, het vuurwerk waar ik al op hoopte zogezegd. Een nummer dat verder een stuk makkelijker in het gehoor ligt dan de opener. ‘Groove’ vinden we terug in een nummer als ‘Another Perfect Day’, dat prachtig wordt opgebouwd en voorzien is van een indrukwekkende solo van Jim Matheos. ‘Crawl’ is eigenlijk het eerste nummer dat helemaal lekker door knalt en het gas gaat er ook nog even op in ‘Stranger (With a Familiar Face)’.

Tien nummers op de tiende plaat in twintig jaar. Een tien waard? Nee, dat gaat te ver. ‘FWX’ is een eerlijke, uitstekend klinkende Fates Warning schijf geworden, maar mist wat mij betreft wat kracht. Ten opzichte van de prachtige ingetogen passages staan er net iets te weinig zware explosies op het album, maar als je al twintig jaar een trouw volger bent zal ‘FWX’ zeker niet teleur stellen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ondersteund door WordPress | Thema: Baskerville 2 door Anders Noren.

Omhoog ↑