JAAR VAN RELEASE : 1983
LABEL : EMI
Oorspronkelijk opgenomen toen de groep nog steeds bekend stond als The Mob, dient Queensryche’s debuut-EP als een van de meest conventionele en toch definitieve uitspraken van de band. De vier nummers hebben meer te zeggen dan de volledige lengte van de band en drukken tegelijkertijd hun invloeden uit, terwijl ze verwijzen naar de schaduw die ze over de prog-muziekscene zouden werpen.
Gezien het feit dat de band nog grotendeels op hun Iron Maiden en Ronnie James Dio invloeden reed, is het niet zo verrassend dat deze EP hun meest metalgeoriënteerde release tot nu toe is. De songwriting is rechtlijnig, de gitaren opereren op agressievere tempo’s, de zang is net zo charismatisch als hoog, en de productie-opdracht is ook hun grittiest.
Maar zelfs in hun vroegste dagen had de band verschillende nuances die ze boven de meeste traditionele metal vestigde. Je zult hier geen epics zien maar tracks zoals de onsterfelijke “Queen Of The Reich” bieden een zekere mate van structurele complexiteit, terwijl “The Lady Wore Black” met een aantal toeters en bellen, die ervoor zorgen dat het niet je typische power ballad wordt. De geraffineerde sound van de band werd ook stevig bevestigd door hun debuut, waardoor ze hun tijdgenoten in Fates Warning en Savatage twee stappen voor waren.
De zang van Geoff Tate wat Queensryche echt onderscheidt van de rest in het genre. Hij biedt veel afwisseling en controle bij zijn vocale prestatie, met zijn jammerkreten en meesterlijke overgangen van laag naar hoog op bijvoorbeeld ‘The Lady Wore Black’.
Hoewel het is overschaduwd door de beste (en de slechtste) toekomstige afleveringen, laat de debuut-EP van Queensryche zien dat de band sterk begint. Ondanks dat er slechts vier nummers worden getoond, zijn er een paar klassieke nummers aan boord en zwaardere metalfans zullen dit wellicht een ideaal startpunt vinden als ze niet al over de verplichte Mindcrime beschikken. Hoe dan ook, het is gewoon meer bewijs dat 1983 een verdomd goed jaar was …
Geef een reactie