Stryper – Reborn
Jaar van release: 2005
Label: MTM Music
Een regenachtige dag ergens in 1987. Ruim 14.000 mensen hebben zich op een parkeerterreintje in het centrum van Eindhoven verzameld. Dynamo Open Air-festival beleeft zijn tweede editie. De regen komt de hele dag met bakken naar beneden en Pluvius kent geen genade voor al de metalheads die genieten van bands als Destruction, Testament en Vengeance. Als afsluiter is de band Stryper naar Nederland gehaald. Maar staan alle toeschouwers op het festival daar wel op te wachten? Als Michael, Oz, Timothy en Robert het podium betreden vliegen de flessen, groenten en fruit hen om hun oren. Ze geven de 14.000 toeschouwers het enige juiste antwoord en zetten een strak optreden neer dat …… oeps, sorry hoor. Dat ik zo afdwaal met mijn gedachten, komt door het luisteren naar de nieuwe cd van Stryper.
Volledig gekleed in de kleuren zwart en geel was deze band halverwege de jaren tachtig een opvallende verschijning in de metal scène. Ze combineerden hardrock in de stijl van bands als Poison met christelijke teksten en tijdens concerten werd er geregeld een bijbel het publiek in gegooid. Begin jaren negentig stopte de band ermee en gingen de bandleden ieder hun eigen weg. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en eind 2003 was een reunion tour door de VS een feit. Hiervan kwam vorig jaar een uitstekende live CD uit en nu is er, veertien jaar na de release van de laatste studio cd (‘Against The Law’, 1991), weer nieuw materiaal van ‘the yellow and black attack’. Samen met nieuwe bassist Tracey Ferrie ondernemen de broers Michael en Robert Stweet en Oz Fox een poging om de metalheads te bereiken. The yellow and black attack is back
Nu is de fanschare van deze band zeer loyaal en zal de cd, vooral in Amerika, wel zeer positief worden ontvangen, maar dit is toch echt niet de Stryper dat ik ken van platen als ‘Soldiers Under Command’ en ‘To Hell With The Devil’. Dit heeft veel meer het niveau van de hedendaagse mainstream rock.Qua uitvoering is het allemaal wel in orde, maar de nummers missen de kracht en frisheid die de band zo typeerde. Het geheel is ontaard in cliché rock en dat is vooral goed terug te horen op nummers als ‘Make You Mine’, ‘Live Again’ en ‘Wait For You’. Zelfs een ballad als ‘Rain’ heeft bij lange na niet het mierzoete van ballads als ‘Honestly’ en ‘All Of Me’. Gitarist Oz Fox laat geen felle uithalen meer horen. Slechts de nummers ‘Reborn’ en ’10.000 Years’ komen nog het dichtst in de buurt van oude repoirtaire. Afgesloten wordt er met een andere versie van één van Strypers’ snelste nummers ‘In God We Trust’.
Geef een reactie