Tesla – Bust A Nut
Jaar van Release: 1994
Label: Geffen
Tijdens mijn bezoek bij de Music Center in Almelo was een van de nieuwe releases van Tesla, de albums daarvoor waren ook al aangeschaft het nieuwe album moest dan ook beluisterd worden. De eigenaar gevraagd of ik de cd mocht beluisteren en werd verwezen naar een van de koptelefoons. Zo werd er exemplaar in de cd-speler gedaan om te luisteren. Ook de eigenaar zelf was benieuwd, maar hij was niet onder de indruk. “Het klinkt hetzelfde…” merkte hij op. “Het is gewoon hetzelfde.”
Jeetje, Tesla ging niet voor grunge of rap in 1994? Wat een misdaad. Nee, in plaats daarvan ging Tesla koppig door, zoals ze altijd hebben gedaan, zonder te buigen voor trends. Bust a Nut was geen succesvol album, maar wel een verdomd goed album. Om Bust a Nut “hetzelfde” te noemen, doet het tekort. Het klonk als Tesla, maar dan een tikkeltje zwaarder en diverser. Natuurlijk, aangezien dit Tesla is, moeten er ook ballads zijn.
“The Gate” nodigt je uit via puffende gitaren en piepende zessnarige snaren. Het gaat over in “Invited”, een geweldige introductie. “Invited” weerspiegelt het licht en de schaduw van Tesla in één nummer: de treurige akoestische coupletten, de zware en pakkende refreinen, allemaal verankerd in een solide klassieke rockvibe. Tommy Skeoch en Frank Hannon vormden een prima gitaarduo, en de lagen van instrumentale prestatie zullen je geïnteresseerd houden en naar meer blijven zoeken. Zwaarder is nog steeds “The Solution”, die ongeveer net zo metal is als Tesla ooit is geweest. Liedjes over milieubehoud zijn relevanter dan ooit: “Moeder natuur zit op haar knieën, en wij zijn de reden voor haar ziekte.” Helemaal waar, Jeff Keith. “Als we morgen doorkomen, is de oplossing om vandaag iets te veranderen.” Tesla heeft nog nooit zo’n schurende, ontstemde riff als deze gebruikt. Waar gaat het over dat het “precies hetzelfde” is? Tesla ging niet voor grunge, maar ze konden harder gaan binnen hun eigen stijl.
Een briljant nummer genaamd “Shine Away” maakt gebruik van de zachte/luide dynamiek die populair is geworden door grunge, maar dat refrein is helder. Geniet van enkele gepatenteerde Tesla-gitaarharmonieën die altijd klinken alsof ze geïnspireerd zijn door Thin Lizzy, maar deze keer grenzend aan Iron Maiden! Tijd om af te koelen met een ballad, en “Try So Hard” is een mooie in de akoestische mal. Een goede variëteit aan deuntjes beslaat de rest van kant één.
Bluegrass en zware bluesy rock komen samen op “Mama’s Fool”, aangezien Tesla nooit bang is geweest om genres te mixen. Fans zullen de akoestische openings- en sluitingspatronen herkennen als hetzelfde als “Government Personnel” van Psychotic Supper(1991). Een knallende beat drijft het gespannen “Cry” aan, een track gebaseerd op een simpele riff. “Rubberband” keert terug naar het zachte/ luide formaat. Het refrein gaat dagen door en plakt als lijm. Een andere zware groove genaamd “Earthmover” verdient zijn titel, maar enkele van de beste nummers op kant twee zijn de ballads. “A Lot to Lose” is sympathiek en “Wonderful World” begint met een zuidelijke akoestische smaak. Het beste van alles is de leuke afsluiter, de oude Joe South-hit “Games People Play”. Het is Tesla-fied en de sitar wordt gedumpt ten gunste van meer traditionele rock-instrumenten. Het is omgetoverd tot een soul-gospel-rock and roll good time.
Tesla ontsloeg Tommy Skeoch (te veel drugsproblemen) en ging naar een kwartet voordat het uit elkaar ging. Gelukkig hebben ze sinds 2001 genoten van een lange en kwaliteitsgerichte reünie. “Bust A Nut” is een onbezongen hoogtepunt van hun catalogus en een album dat je er goed aan doet om op te halen.
Geef een reactie