Shumaun-Opposing Mirrors
Jaar van release: 2024
Label: Eigen beheer
En als je dan toch op de importmarkt aan het struinen bent, laat je dit album niet lopen en als je bij Bol en Large op het moment van het uitkomen van het album niet kunt reserveren en nog niet weet of het uberhaupt wel in hun catalogus zal komen. Maar nu naar het Amerikaanse Shumaun, dat is ontstaan uit een soloproject van Farhad Hossain. Eerder maakte de multi-instrumentalist deel uit van de progmetalband Iris Divine. Ondanks uitdagingen met de drummer tijdens de opname, waaronder het vertrek van Tanvir Tomal, vervangen door Waqar Khan, slaagde de band erin om in 2015 hun titelloze debuutalbum uit te brengen met bijdragen van Travis Orbin (Darkest Hour) en Mark Zonder (ex-Fates Warning) op drums. Tanvir voegde zich later weer bij als live-drummer. In 2019 kwam hun tweede album “One Day Closer To Yesterday” uit, gevolgd door hun veelgeprezen derde album “Memories & Intuition” in 2021, met bekende drummers Thomas Lang, Atma Anur, Mark Zonder en Leo Margarit. Geprezen door talloze prominente progressieve, hardrock- en heavy metal-kanalen zoals PROG magazine, Revolver Magazine, Decibel Magazine, Metal Asylum en Progressive Music Planet, werd het kenmerkende geluid van de band, aangedreven door de dynamische zang en het leadgitaarwerk van Farhad Hossain, het melodieuze werk van Jose Mora’s baslijnen en de genuanceerde gitaarinvulling van Tyler Kim hebben hen een brede erkenning opgeleverd.
Shumaun maakt krachtige en melodieuze progressieve metal. Mede doordat de zang van Farhad Hossain veel weg heeft van die van Ray Alder, doet Shumaun regelmatig denken aan Fates Warning en Redemption. En als je al een fervent van bent vanRay Alder en ook de bands Fates Warning en Redemption is 1+1=3. Maar ook de zware jongens Ice Age en Hourglass kunnen als referentie worden genoemd. Beide koppelen gedoseerd kracht aan melodie.
Het trio heeft geen vaste drummer, al trommelt Hossain zelf ook een aardig partijtje weg zoals op Balance te horen valt. Voor optredens maakt de groep gebruik van een live drummer. Op de studioalbums is het een komen en gaan van drummers. Dat zijn niet de minsten, want op “Opposing Mirrors” zijn de drumstokken in handen van Marco Minnemann (The Mute Gods, The Aristocrats), Leo Margarit (Pain of Salvation) en Thomas Lang.
Het album telt acht nummers die in speelduur variëren van viereneenhalf tot een krappe tien minuten. Daarin wordt weinig tot niets nieuws geboden, temeer omdat het genre progmetal al ruimschoots is uitgekauwd. Kenmerkend voor Shumaun is de enorme energie die in de muziek aanwezig is. Daarom vergt beluistering veel van de luisteraar. Neem het eerder genoemde Balance als voorbeeld. Het is hier alsof een kernreactor op uitbarsten staat, zoveel energie komt er los. Maar ook het titelnummer Opposing Mirrors trekt in hoog tempo voorbij, slechts onderbroken door een rustige passage met een fraaie gitaarsolo.
Een langer moment van rust is het instrumentale, zes minuten klokkende Anxiety And Daydreams. Hier komen flarden postrock voorbij die doen denken aan Long Distance Calling. Ook Beyond Reflection, met drums van Leo Margarit, passeert in midtempo en kent een mooie gitaarsolo. Met ruim negen minuten het langste nummer, besluit Porcelain Trees het album. De opbouw is rustig met toetsen en zang van Hossain en het beklijft goed. Voor de rest is er de nodige afwisseling, waaronder een fijne gitaarsolo.
Verwacht met “Opposing Mirrors” geen technische hoogstandjes of vernieuwingen. Als luisteraar krijg je een degelijk album dat uitstijgt boven het gemiddelde in het genre. Liefhebbers van de zware jongens die als referentie zijn aangehaald kunnen aan dit album veel plezier beleven.