Teramaze – The Harmony Machine Jaar van release: 2025 Label: Eigen beheer
Vorig jaar bracht de beste progmetalband van Australië, Teramaze, hun glorieuze album ‘Eli: A Wonderful Fall From Grace’ uit en ik vroeg me af of deze mannen dat album zouden kunnen overtreffen of hetzelfde hoge muzikale niveau zouden kunnen bereiken… Na een paar luisterbeurten van ‘The Harmony Machine’ kan ik met genoegen concluderen dat Teramaze’s 14e studioalbum wederom 100% puur muzikaal genot is .
TERAMAZE heeft het dus weer geflikt. Je zou denken dat ze door hun recente wildgroei aan albums misschien wat saai worden, maar als dat zo is, heb je het mis. Met “The Harmony Machine” hebben ze een beknopte verzameling nummers gecreëerd die hun ongelooflijke muzikaliteit en sterke gevoel voor pakkende songwriting in vrijwel gelijke mate laten zien. Het resultaat is een progressief album waar geweldige melodienlijnen de boventoon voeren.
TERAMAZE is een krachtige metalband met een keiharde sound. Ze staan niet alleen bekend om hun intense riffs en meeslepende melodieën, maar ze onderscheiden zich ook als een van de hardst werkende bands in de scene en verleggen constant de grenzen van hun sound. Met een rijke output aan albums in de afgelopen jaren combineren ze naadloos progressieve en popelementen met hun heavy metalfundament, wat een unieke clash creëert die fans op scherp zet. Hun tomeloze toewijding aan songwriting en performance is duidelijk zichtbaar in elke release, en toont hun evolutie, terwijl ze trouw blijven aan hun metalroots.
“Like a Cyborg” staat op de eerste plaats en heeft een mooie balans tussen geharde, afgehakte riffs en vocale harmonieën. Veel van de magie zit in de lange zangnoten en de melodie in het refrein, en de boodschap van AI die het overneemt ontgaat me niet. “Bullet to a Pharaoh” heeft een ruwe mid-tempo riff en een energieke cadans waar je lekker op mee kunt swingen. Het refrein levert een soepele en pakkende melodie op, en de regels zijn memorabel. “Gloom” begint langzaam, maar wanneer dat refrein inzet, brengt het een golf van euforie met zich mee. Luister naar de brug… de harmonieën spoelen over je heen en zorgen ervoor dat je er schoon uitkomt. “Ending of All” heeft een zeer pakkende sound die meteen goed klinkt en is er ook een die het sterke muzikaliteit van de band laat horen, wat je herinnert aan hun progressieve roots. “Sinister” is wat aan de donkere kant, zoals de titel al doet vermoeden, maar blijft behoorlijk pakkend. Sterker nog, al het gitaarwerk op het album is tot nu toe uitstekend. “Perfect World” is rechttoe rechtaan, maar heeft de luisteraar nog steeds veel energie en opwinding te bieden. In de coupletten lijkt het aarzelend, maar een toonsoortwijziging in het refrein opent de melodie als een hemel vol sterren op een heldere avond. De gitaarsolo is ook fantastisch. “Desire Colours N Lust” heeft een zwoele swing en wederom een sterk refrein. Dit is met name één aspect waar de band altijd al een van hun sterkste punten is geweest… een groots, pakkend refrein. “Black Sound” is een perfecte mix van keyboards en gitaren, en beide vocalisten dragen bij aan de zoete harmonieën in het nummer. Het neemt halverwege een onverwachte wending, terwijl delicate melodieën zich inwerken, en man, wat zijn ze fantastisch.
Het lange titelnummer sluit het album af en bevat alles wat de band de consument te bieden heeft… geharde, edgy riffs, achtergrondtoetsen, melodieuze vocalen en gitaarsolo’s die je versteld doen staan. TERAMAZE heeft het weer gedaan. Je zou denken dat ze door hun recente toename van albums misschien wat afgezaagd zouden raken, maar als dat zo is, heb je het mis. Met “The Harmony Machine” hebben ze een beknopte verzameling nummers gecreëerd die hun ongelooflijke muzikaliteit en sterke gevoel voor pakkende songwriting in vrijwel gelijke mate laten zien. Teramaze’s muzikale mix van Symphony X, Shadow Gallery, Dream Theater en Threshold heeft het weer gedaan, want ‘The Harmony Machine’ is wederom een MUST-have voor progmetalfans ; overbodig om te zeggen dat je het vooral HARD moet afspelen!
