Vengeance - Same/same... But Different Jaar van release: 2007 Label: Metal Heaven
Neerlands hardrocktrots Vengeance komt, jaren later dan verwacht, met een live-album op de proppen. Later, omdat tijdens de Take It Or Leave It periode al werd verwacht dat opnamen die ooit gemixt waren door John Sonneveld zouden worden gebruikt. Dat is helaas nooit gebeurd, en dat is heel spijtig. Na heroprichting nummer 3 werd in de huidige bezetting het verschenen Back In The Ring afgeleverd, met als gevolg enthousiaste kritieken én een uitgebreide tour met o.a. Sinner en Axel Rudi Pell.
Het resultaat van deze tour, waaron de mobiele opnamekist van tourmanager Marcel van Staveren werd gebruikt om een en ander vast te leggen, is deze cd, waarin een uitgebalanceerde mix wordt weergegeven van klassiekers en nieuwe nummers zoals deze door de huidige bezetting de diverse zalen is ingesmeten.
Het resultaat? Het feestje waarom Vengeance bekend staat! Podium-basketcase Leon Goewie is het clowneske bindmiddel van de band, en weet nog steeds een feestje te bouwen alhoewel de laatste stage-act (met de tipi) niet vaak werd gebruikt maar het enthousiasme is nog steeds aanstekelijk.
Muzikaal gezien dan. Een aantal nummers lang wordt gespeeld met naar beneden gestemde instrumenten; twee noten om precies te zijn. Da’s veel. Dat is op zich niet erg, maar het haalt wat van de kracht weg bij songs alsTake It Or Leave It en Arabia (wat overigens ineens een wat ander akkoordenschema heeft gekregen). Ook Back In The Ring klinkt hierdoor wat somberder dan de opgewekte AC-DC-achtige partykraker van het gelijknamige album. Het feestje wordt er echter niet minder om.
Moet toegeven dat, omdat ik Vengeance nu al een tijdje heb gevolgd, misschien extra kritisch ben, maar mijn setje verwende trommelvliezen zijn dan ook een aantall Vengeanceconcerten gewend. Neemt niet weg dat het alle respect verdient dat het oude en nieuwe songmateriaal met een dergelijke passie en met zichtbaar plezier worden gebracht.
