Bon Jovi – Cross Road Jaar van release: 1994 Label: Mercury Records
“Soms is een best-of geen einde, maar een kruispunt. En dan moet je niet kiezen — je moet gewoon alles draaien.” Bon Jovi. Geen band die het midden zo perfect wist te raken tussen föhnmetal en hartenbrekersrock, tussen New Jersey-sexdroom en Nashville-sentiment. In 1994 kwam Cross Road uit – een bloemlezing van een band die de jaren ’80 op z’n knieën kreeg en de jaren ’90 met opgeheven hoofd inreed. In 1996 verscheen een heruitgave met extra tracks, precies op het moment dat Bon Jovi zijn positie als wereldwijde rockgigant wilde verstevigen. Cross Road is net iets meer dan een hitscompilatie. Het is een reflectie van een tijdperk. Een greatest hits die leest als een dagboek vol leren jassen en veel te open shirts. Cross Road is het eerste officiële greatest hits-album van de Amerikaanserockband Bon Jovi , uitgebracht op 11 oktober 1994 door Mercury Records . Het album bevat hits van alle eerder uitgebrachte albums, van hun debuutalbum Bon Jovi (1984) tot Keep the Faith (1992). Het album bevat ook twee nieuwe nummers: de hitsingles ” Always ” en ” Someday I’ll Be Saturday Night. Het restaurant op de albumhoes is de Roadside Diner in Wall Township , New Jersey , vlakbij de kruising van Route 33 en Route 34 .
Deze collectie begint zoals het hoort: met Livin’ on a Prayer — dat onsterfelijke epos over dromen, valpartijen en vechten voor liefde op minimumloon. Een riff als springveer, een refrein als een arena in vuur. You Give Love a Bad Name — Richie Sambora’s talkbox-gitaar grijpt je bij de strot, Jon blaft je de liefde uit. Bad Medicine, Raise Your Hands, Lay Your Hands on Me — uptempo stadionstampers vol seks, zelfvertrouwen en schaamteloze hooks. Dit is rock ’n roll die je niet alleen hoort, maar ruikt – naar leer, zweet en goedkope whiskey.
Natuurlijk is dit ook het domein van de tranentrekker. Maar nooit goedkoop. Bon Jovi schreef powerballads met spierballen én ziel. Always – één van de twee nieuwe tracks bij de originele release. En wát voor één. Melancholie in midtempo, met Jon die elk woord zingt alsof hij het letterlijk terug in haar armen wil schreeuwen.Bed of Roses – piano, passie. “Tonight I won’t be alone, but you know that don’t mean I’m not lonely.” Meer kun je niet zeggen in zes minuten. I’ll Be There For You – een eed op muziek. Een liefdesverklaring met een Telecaster als getuige.
Daarnaast onder meer In These Arms, Runaway en Blaze of Glory (solo, maar essentieel) — allemaal hits die in hun tijd de soundtrack van radio’s én harten waren. Someday I’ll Be Saturday Night — de andere nieuwe track 3 op deze compilatie. Een anthem met hoop en een refrein als vuist omhoog.
Jon Bon Jovi is geen operazanger. Maar hij geloofde elk woord dat hij zong, en dat voel je. Richie Sambora is hier zijn onmisbare schaduw – de riffsmid, de achtergrondzanger met soul, de vriend in de vuurzee. Samen vormen ze een nostalgisch duo.
Conclusie
Cross Road is een compilatie van de jaren 1984 tot en met 1992. Het is een document van een band die op het juiste moment het juiste deed, zonder zichzelf te verliezen in trends of trucjes. Het is het bewijs dat melodie én spierballen, emotie én explosie, perfect kunnen samengaan in rock. Voor sommigen is dit jeugdsentiment. Voor anderen een guilty pleasure. Maar in werkelijkheid is het een les in hitgevoeligheid met hart.
