Leatherwolf – Leatherwolf II
Jaar van Release: 1988
Label : Island Records
Ik zag Leatherwolf voor het eerst in de aardschok/metal hammer uit 1988. Hun gimmick was de “drievoudige bijlaanval” met hun gitaren. Hun zanger, Michael Olivieri, verdubbelde op gitaar, zodat tijdens die tweelingharmonie-solo’s de ritmegitaar niet zou wegvallen. Ja, ik weet het, dat klinkt niet veel, nu Maiden drie fulltime lead-gitaristen heeft. In die tijd was het genoeg om me geïnteresseerd genoeg te krijgen om hierna te luisteren. Ik zag de video voor ‘The Calling’ en was direct overtuigd.
Leatherwolf begint met een aantal zoete akoestiek: “Rise Or Fall” komt snel op gang. Genghis Khan” (Iron Maiden) -stijl riffs. Daarna verandert nog een keer en het nummer gaat in hoge versnelling met dikke achtergrondzang, tijdwisselingen en gitaarharmonieën. De eerder genoemde ‘The Calling’ was de anthemische eerste single. Hoewel het een beetje vroeg is voor een ballad, is “Share a Dream” de volgende. De meeste metalliefhebbers zullen waarschijnlijk geen probleem hebben om deze ballad over te slaan. Ik vind het niet erg, maar het is een enorme verandering van tempo.
Eerst denk je misschien dat ‘Cry Out’ weer een ballad is, maar als het intro voorbij is, weet je genoeg komt het stevige Leatherwolf weer om de hoek kijken. Kant twee wordt geïntroduceerd door “Gypsies And Thieves”. Net als de albumopener is het complex met veel veranderingen en snelle delen. Goed om weer op het goede spoor te komen. Leatherwolf is tenslotte een metalband, geen Bon Jovi!
‘Princess Of Love’ is geen ballad, maar het is behoorlijk zwaar en gothic. Nog een winnaar in mijn boeken. ‘Magical Eyes’ is een van de weinige saaie nummers op de plaat. Het is zwaar, maar inferieur van kwaliteit voor een nummer als “Rise Or Fall”. “Rule The Night” een metalnumer met schreeuwbare refreinen verzilveren het album. Leatherwolf dreigt een of twee keer van de rails te lopen, maar het centreert zichzelf altijd voordat het te laat is.
Geef een reactie