Pearl Jam-Vs.
Jaar van Release: 1993
Label: Epic
Pearl Jam is explosief. Er zijn maar weinig Amerikaanse bands die duidelijker getalenteerd in de grunge scene zijn dan deze met het album “Ten”; en Vs. In mijn opinie overtreft het zelfs dat van het debuut. Vooral is het zanger-tekstschrijver Eddie Vedder die ze op het goede spoor zet. Net als Jim Morrison en Pete Townshend haalt Vedder de nadruk op zijn psychologisch-mythische verkenningen: hij worstelt met oertrauma, chaos en opgetogenheid. Terwijl gitaristen Stone Gossard en Mike McCready dichte en snijdende achtergronden schilderen, nodigt hij ons uit in een drama van experiment en strijd.
Het tweede album van Pearl Jam, Vs. (1993) was een plaat die voortkwam uit conflicten. Alleen al de titel is een duidelijke indicatie dat de band op iets of iemand mikte. Tekstueel is het album overspoeld met verwijzingen naar trauma en onenigheid. De repetities voor Vs begonnen in februari 1993 in Potatohead Studio, gelegen in een steegje tussen Second and Third Avenue en Bell en Battery Street in Seattle; Potatohead Studio was een bekend trefpunt voor de band, sindsdien was hun favoriete oefenruimte. De band verhuisde in maart 1993 naar The Site Studio in Nicasio, Californië om te beginnen met opnemen. Het vertrouwde, rauwe realisme van de oefenruimte van Potatohead stond in schril contrast met de idyllische, retraite-achtige setting van de opnamestudio The Site in Californië. Eddie Vedder vond dat The Site veel te comfortabel was om een korrelig en authentiek klinkend rock-‘n-roll-album te produceren.
Het openingsrefrein van ‘Animal’, het tweede nummer van het album, vertelt ‘One, two, three, four, five against one’, wat de band op gespannen voet zet met een of ander idee van het Amerikaanse bedrijfsleven.
‘Animal’, ‘Daughter’ en ‘Blood’, hun beknopte titels die dringend poëtisch zijn, zijn liedjes van een soort rituele passie, die iets werkelijk wilds aanboren. Maar achteraf bezien is Vs. zoals later blijkt het album waarop glashelder werd dat de ballads van Pearl Jam uiteindelijk sterker waren dan hun rockers. Ondanks al hun gebalde woede, sloegen nummers als “Go”, “Animal” en “Blood” meestal gewoon onhandig op hun plaats. ‘Daughter’ daarentegen is wel een nummer met kop en start.
Alle nummers op Vs. zijn gemakkelijk in de categorie klassieke Pearl Jam-anthems beland. Het lijkt dus een schok dat Vs. als geheel voelt het niet echt als een klassieke Pearl Jam-plaat. Er zijn veel elementen die de kwaliteit ervan verminderen. Afgezien van de productie zijn de teksten van Vedder misschien wel zijn zwakste en minst coherente set die ooit is opgenomen. Hoewel ze binnen de context van het hevige geschreeuw werken, zijn ze niettemin verloren.
Er zijn natuurlijk uitzonderingen als ‘Daughter’, ‘WMA’, ‘Indifference’, ‘Rearviewmirror’ en ‘Elderly Woman’, maar nummers als ‘Leash’, ‘Rats’ en ‘Animal’ voelen meer als woorden om tegen te schreeuwen. de commotie en vervolgens daadwerkelijke teksten die een verhaal informeren of vertellen. Vedder zou op korte termijn zijn lyrische zelfvertrouwen herwinnen, maar hier voelt hij zich zo verslagen dat hij niets meer toe te voegen heeft.
En als Vedder brult: ‘Ik heb dingen gezien… duidelijker… /Eens zat je in mijn achteruitkijkspiegel’, lijkt het erop dat hij niet alleen een persoonlijk verdriet wil overwinnen, maar ook het hele gewicht van het verleden zelf.
Nirvana verwoordt de dromen en woede van een generatie en rockt briljant in het nu. Ze suggereren een diepgeworteld begrip van rehab-overgangsrituelen en genderoverlap, sterrendomfantasie en punk-nihilisme. Hun prille streven naar gevoel bestrijdt de vrolijke leegte van verouderde hipheid in Warhol-stijl. Lege generatie? Niet echt, het zijn gewoon jonge mensen die vechten voor een bepaalde betekenis.
Vergeet natuurlijk niet dat grunge en Seattle onder de aandacht werden gebracht, waardoor het duidelijk werd dat er in een achterland ver van de waakzame mediahoofdsteden van Amerika ruimte bleef voor een ongekookte visie. Punkgitaar, pophooks en een album dat goed verkoopt. Hun muziek blijft, zoals altijd, het minst complexe onderdeel van deze vergelijking. Pearl Jam’s vernieuwde kijk op klassieke rock was vaak klonterig en platvoetig, en ze klonken hopeloos uit de mode naast hun door punk beïnvloede tijdgenoten. Eddie Vedder, een empathische zanger die een levendige emotionele intensiteit overbracht. Op zijn meest winnende manier straalt de muziek van Pearl Jam zijn beste persoonlijkheidskenmerken uit: warm, serieus, genereus, gepassioneerd en, ja, soms onschadelijk dom.
Geef een reactie