Ian Parry-Thru The Looking Glass

Ian Parry-Thru The Looking Glass

Jaar van Release: 1995

Label: Non Stop Productions

De Engelse zanger Ian Parry is voor velen een bekende naam in de wereld van hardrock en metal. Hij begon zijn carrière bij de band Hammerhead in 1985. EMI Records legde echter hun debuutalbum “Heart Made of Steel” op de plank en bracht uiteindelijk hun album 15 jaar later, in 2000, uit.

In de tussentijd werkte Parry samen met de Engelse bands Mono Pacific en Airrace. , voordat hij in 1990 bij de Nederlandse hardrockband Vengeance kwam. Tijdens zijn ambtsperiode bij de band vestigde hij zich als zanger en werkte hij ook samen met toekomstig progressief metalicoon Arjen Lucassen, een van de twee gitaristen in de band.

In 1993 lanceerde Parry zijn solocarrière en bracht in 1993 de albums “Symphony of Dreams”, “Artistic License” in 1994 en “Thru’ the Looking Glass” uit in 1995. In de loop van deze drie albums ontwikkelde Parry geleidelijk zijn muzikale verkenningen van AOR en hardrock tot metal-getinte composities. Deze ontwikkeling werd positief ontvangen door zowel de fans als de pers, vooral in Japan. In 1996 sloot Parry zich aan bij de Nederlandse powermetalband Elegy, waaraan hij deelnam aan verschillende en succesvolle albums, waarvan de laatste in 2002 werd uitgebracht. In 1998 startte Parry het zeer succesvolle zijproject – Consortium Project – met 4 albumreleases. dusver. In 2006 bracht Parry zijn vierde solo-studioalbum “Visions” uit. Met dit album waagde hij zich, meer nog dan zijn eerdere solo-releases, op het terrein van de progressieve metal.

Met trots kondigt Parry na bijna 30 jaar de digitale debuutrelease aan van mijn derde soloalbum “Thru’ The Looking-Glass 2024 Remaster”. In 1995 produceerde en bracht Ian zijn derde soloalbum “Thru’ The Looking-Glass” uit, dat nu via CD Baby op meer dan 150 platforms kan worden gestreamd. Het originele schilderij van Parry is gerestaureerd en dit Progrock melodieuze powerrockalbum met 11 nummers bevat 4 instrumentale (Karaoke) bonusmixen. We gaan nu over naar het origineel uit 1995 Het album ‘Thru’ The Looking-Glass’ dat door Oscar Holleman (Vengeance/Within Temptation) is gemixt. Openingsnummer is “Run” een melodieus hardrocknummer, lekker uptempo, alleen het refrein is minder. Het navolgende “Wildhearts” tapt uit het zelfde vaatje, alleen wat meer voorzien van toetsen, met hier en daar een oosters tintje. “Through These Eyes” begint beukend en onheilspellend, maar wordt gaande weg een melodieuze hardrocknummer, Parry is hierop in topvorm. Met een duister keyboard intro begint “Shadowman” het jammer van dit nummer dat de vocalen een aantal malen worden vervormd, verder een prima hardrocknummer. Het navolgende “Can’t Go On” is mijn favoriet en start met geweldige gitaarsolo, qua compositie, maar ook tekstueel is het een geweldig nummer. Dan volgend er een wat progressief intro met keyboard en gitaar op het nummer “The Palace Of Hell (I Dare)” het nummer zorgt voor een ander geluid op het album een welkome afwisseling. “Beggars And Choosers” hangt in het midden tussen hardrock en AOR, waar keyboard en gitaar afwisselen. Het leek wel of het alarm afging op het volgende “Back In The Old Days” het is geen uitschieter, maar een nummer uit de middenmoot, qua muziek is het gitaargedreven AOR.  “No More War” is weer een ouderwetse hardrocknummer, met mooie melodielijnen. “Tell Me Why” niet Anita Meijer, maar wel een van de favorieten voor mij van het album, een heerlijk uptempo nummer, met een goed refrein en hierbij komt de zang van Parry goed uit de verf. Het laatste nummer is tevens het titelnummer van het album “Thru The Looking Glass”. Een wat progressieve en alternatieve benadering is hier gekozen voor het nummer, die dan weer verandert in een uptempo nummer. Ik zou niet met dit nummer hebben afgesloten, het laatste nummer is de laatste indruk van het album en die wil je zo goed mogelijk houden, maar wie ben ik.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ondersteund door WordPress | Thema: Baskerville 2 door Anders Noren.

Omhoog ↑